Vísir - 28.01.1981, Qupperneq 27

Mi&vikudagur 28. janúar 1981
27
vtsm
Sundlaugin er hið glæsilegasta mannvirki.
Sundlaug við Fjölbrautarskólann í Breiðholti vígð:
Byggingarkostnaöur var
yfir 2 milljarða gkröna
Útisundlaug vi& Fjölbrautar-
skdlann i Breiöholti va;- vlgð
fyrir skömmu.
t upphafi var gert ráð fyrir aö
byggingu laugarinnar og til-
heyrandi húsa skyldi lokið I
oktöber 1976. Af þvi gat þó ekki
orðið vegna fjárskorts, en inni-
laug var tekin i notkun I janúar
1977.
Byggingin er I heild 9940 rúm-
metrar. Þar eru tvær sundlaug-
ar, innilaug 12,5 x 7,5 metrar og
útilaug 12,5 x 25 metrar, tveir
hitapottar, vaðlaug fyrir börn,
gæsluturn, sólbaðsaðstaöa,
steypiböð, gufuböö, þurrkher-
bergi og búningsklefar fyrir 600
gesti. í kjallara er gert ráð fyrir
aö nemendur Fjölbrautarskól-
ans fái nokkra aðstöðu til
Ungir Brei&hyltingar biðu ekki bo&ana að breg&a sér í sund
(Visism. Emil)
félagsstarfa. Lóð er aö fullu íra-
gengin og girt.
Gert er ráð fyrir að Iþróttaað-
staða Fjölbrautarskólans nýtist
almenningi og iþróttafélögum,
þegar skdlinn þarf ekki á þeim
aðhalda. Haft var i huga að fólk
I hjólastólum og aðrir fatlaðir
gætu notað sér það sem sund-
laugabyggingin hefur að bjóöa,
en þtí þarf enn að gera lítilshátt-
ar lagfæringar i gufuböðum, til
aö fatlaðir eigi þar greiðan að-
gang. Kostnaður við bygging-
una var á núgildandi verðlagi
um 22 milljtínir Nýkróna, eða
um 2,2 milljaröar gamalla
krtína.
Verktaki var Sveinbjörn Sig-
urðsson trésmiðameistari.
Byggingar
nefnd
útvarpshússins
Menntamálaráðherra hefur
skipað eftirtalda menn i bygg-
ingarnefnd Rikisútvarpsins:
Vilhjálm Hjáimarsson, for-
mann útvarpsráös, Ólaf R.
Einarsson, varaformann út-
varpsráðs, Benedikt Bogason,
verkfræðing, og Hörö Vilhjálms-
son, framkvæmdastjóra, sem
jafnframt var skipaöur formaður
nefndarinnar.
Verkefni nefndarinnar er að hafa
á hendi framkvæmdastjórn og
yfirumsjón með byggingu út-
varpshúss fyrir starfsemi Rikis-
útvarpsins.
Geysissiysið:
Leiðangur á
Bárðarbungu
Frásögn af leiðangrinum, sem
sótti áhöfn flugvélarinnar ,,Geys
is” á Báðarðarbungu árið 1960, er
meöal efnis i nýjasta tölublaði-
timaritsins Súlur, sem Sölufélag
Eyfirðinga gefur út.
Af margvislegu efni i þessu
blaði, sem er á þriðja hundrað
blaðsiður að stærð, má nefna
grein um 100 ára byggð i Glerár-
þorpi, kafla úr endurminningum
Daviðs Ketilssonar frá Mikla-
garði i Eyjafirði, frásögn af Jóni
Jónssyni bónda á Siglunesi, grein
um Grýlukvæði Grimseyinga,
refaleit i riki Náttfara, Staðar-
byggð og margt fleira. Margar
myndir eru i ritinu, sem kostar 70
nýkrónur.
Leiðrétting
Fyrir skömmu birtist i Visi frá-
sögn af nýrri laxeldisstöð við
Straumsvik, en hún er rekin af
fýrirtækinu Pólarlax h.f. 1 grein-
inni var sagt að þeir Magnús
Björnsson og Róbert Pétursson
væru stærstu hluthafar i fyrirtæk-
inu, en það er ekki rétt heldur
mun einn aðili eiga stærri hlut en
þeir. Þetta leiðréttist hér með.
Að fresta raunveruleikanum
Ekki linnir vandkvæðum og
þrasi út af raunvaxtastefnu.
Stjdrnmálamenn ræða gjarnan
um þetta eins og vinnukonur um
friheitin sin um siðustu alda-
mtít. Þeir lýsa þvi yfir, a.m.k.
stjdrnarmenn, að enginn vandi
sé að halda vöxtum á sparifé
háum á sama tima og hægt sé að
lækka vixilvexti i viðskiptum og
storlækka vexti á lánum til
lengri tima. Þessir hugum
kiofnu stjórnmálamenn gæta
hins vegar ekki að þvi að banka-
starfsemi verður að standa
undir sér. Au&vitað er hægt
fyrir bankana að ganga á eigið
fé um ti'ma, en hvað við tekur,
þegar það er uppurið, veit eng-
inn og allra sist þeir snillingar
stjornmálanna, sem haida að
enginn vandi sé að tryggja háa
vexti sparifjár á sama tima og
útlánsvextir eru lækkaöir.
Annars er fyrrgreind vaxta-
stefna alveg í samræmi við ann-
að, sem nú er uppi á teningnum
hjá stjórnarliðum. Stjórnar-
stefnan i fjármálum byggist á
innansleikjum. Ein af þessum
innansleikjum er að neyða
bankana til að nota eigiö fé til
greiðslu á vaxtamismun. Siðan
má f jandinn hirða þessar stofn-
anir. Ljtíst er að allt vaxtaspil-
verkið hangir uppi á verðbólg-
unni, sem nú er talið að nema
muni 55% á ársgrundvelli. Með
frávikum hefur vöxtum þó verið
haldið neðan við þessi mörk.
Þannig er alveg ómögulegt að
viðhalda verðmæti sparifjár,
enda þarf mikla hækkun útláns-
vaxta tilþess. Útlánsvextir hafa
aftur á móti bein áhrif á vöxt
verðbdlgunnar, svo að I þessu
efni er vitahringurinn fuiikomn-
aður. Með þvi að neyða bankana
til að gefa með útlánsvi&skipt-
um af eigin fé frestast raun-
veruieikinn aðeins um sinn. En
það er eins og allir vita helsta
viðfangsefni stjórnarinnar að
fresta raunveruleikanum.
Húsbyggjendur fara hrika-
lega út úr þeim vaxtaævintýr-
um, sem stjórnin hefur leitt
þjóðina út i. Nú er auðvelt að fá
húsnæði á leigu fyrir upphæðir,
sem nema tveimur prósentum
af vaxtagreiðslum af samsvar-
andi húsnæði ef ieigutaki ætlað
ah byggja. Vitað er um fyrir-
tæki, sem hafa sagt upp hús-
næði, vegna þess að þeim þótti
leigan of há. Þegar þau höfðu
byggt yfir sig kom á daginn að
þau stóðu ekki undir vaxta-
kostnaði, og ramba nú á barmi
gjaldþrots, e&a eru að auka við
sig vaxtaaukalánum, sem nóg
er af um þessar myndir. Dæmin
eru auðvitað enn verri hvað
einstakiinga snertir, sem eru aö
byggja húsnæði yfir sig. Þar
blasir ekkert annað viö en
algjör stöðvun bygginga meö
samsvarandi atvinnuleysi i
byggingariönaði. Tillögur I
þessum efnum hafa hingað til
ekki miðað að ööru en reikn-
ingsfæra skuldir fram i timann,
éða ganga á eigið fé lánastofn-
ana, sem er svona álika a&gerð
og pissa f skóinn sinn.
Sannleikurinn er sá, að
tslendingar hafa aldrei átt fjár-
festingersjóði á sama tima og
þeir byggðu yfir sig varanleg
hús. Húsbyggingar einstakl-
inga. sem að mestu hafa verið
fjármagnaðar með víxillánum,
hafa siðan kallað i gifuriegan
kaupþrýsting, sem hefur verið
eitt af okkar stóru meinum I
efnahagslifinu. Enn er ekki of
seint að koma upp fjár-
festingarsjóði, sem leysir okkur
a.m.k. undan þessum þrýstingi.
Til þess þarf að taka erlent lán,
sem yfirtekur allar fasteigna-
skuldir landsmanna, kemur
þeim á viðunandi vexti og eykur
lánstrm^nn minnst upp I fjörtiu
ár. Þessum fasteignasjtí&i yrði
a& halda utan við annað
fjármálaástand, annað en það
sem stafar af gengishreyfingu,
og yrðu þtí þar að vera einhverj-
ar takmarkanir á. Meö þessum
hætti losná&i þýðingarmesti
hluti skuldamála út úr öngþveiti
stjdrnariðju hverju sinni, og
þrýstingurinn i fjármálakerfinu
mundi óðar minnka og verða
eðiiiegri. En þess er au&vitað
ekki að vænta, að svona
mannlega verði tekið á málum,
heidur verður ungt fólk aö horfa
framan i húsnæðisleysi enn um
sinn.
Svarthöföi.