Morgunblaðið - 20.04.2004, Qupperneq 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. APRÍL 2004 39
✝ Hinrik Jón Magn-ússon fæddist á
Innri-Veðrará 12.
ágúst 1947. Hann lést
9. apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Magnús Guðmundur
Jónsson bóndi, f. 2.
mars 1910, d. 21. maí
1988, og Gróa Stein-
unn Þórðardóttir, f.
21. apríl 1907, d. 9.
júlí 1988. Systir Hin-
riks er Kristín Ragn-
heiður Magnúsdóttir,
f. 24. júlí 1944. Upp-
eldisbróðir Hinriks
er Steingrímur Stefnisson, f. 12.
mars 1952.
Hinrik kvæntist 24. ágúst 1968
Matthildi Alvildu Hafsteinsdóttur
Fossdal frá Skagaströnd, f. 29.
Björk, f. 22. janúar 1993. b) Sólrún
Eva, f. 28. ágúst 1994. c) Hildur
Birta, f. 28. febrúar 1998. d) Hinrik
Logi, f. 22. desember 2001. 3) Svan-
björg Gróa, f. 19. maí 1973, maki
Bergur Hólm Aðalsteinsson, f. 7.
júní 1968. Börn þeirra eru tvíbur-
arnir Arnór Ingi og Bergrún Lilja,
f. 29. október 1996.
Hinrik byrjaði ungur að taka til
hendinni, fór ungur til náms í pípu-
lagningum til Reykjavíkur en flutt-
ist að því loknu aftur til Önundar-
fjarðar. Þar fór hann að stunda
sjómennsku og starfaði við það
óslitið í 25 ár, þar af tæp 19 ár á
togaranum Gylli ÍS 261. Vorið 1988
tekur hann svo við æðarvarpi sem
foreldrar hans höfðu komið upp og
sinnti því af natni með öðrum störf-
um. Í janúar 1992 flytjast þau hjón-
in til Reykjavíkur en Hinrik stund-
aði áfram sjómennsku fyrir vestan
þar til í maí 1994. Þá gerðist hann
húsvörður í Sólheimum 25 og
sinnti því starfi af alúð fram á síð-
asta dag.
Útför Hinriks fór fram í kyrrþey.
nóvember 1949. For-
eldrar Matthildar
voru Hafsteinn Auð-
unn Björnsson, f. 2.
febrúar 1921, d. 22.
febrúar 1962, og Svan-
björg Magdalena Jós-
efsson, f. 27. apríl
1925, d. 31. mars 2002.
Börn Hinriks og Matt-
hildar eru: 1) Magnús
Hafsteinn, f. 1. nóvem-
ber 1968, maki Sonja
Sif Sigurðardóttir, f.
3. október 1972. Börn
þeirra eru: a) Hugrún
Líf, f. 6. nóvember
1995. b) Selma Björt, f. 13. nóvem-
ber 1999. c) Viktor Darri, f. 9. febr-
úar 2004. 2) Sigríður, f. 26. desem-
ber 1970, maki Árni Björnsson, f.
19. júní 1971. Börn þeirra: a) Linda
Elsku hjartans pabbi minn,
mér fannst svo gott að komast inn
í hlýja faðminn þinn.
Viltu vaka yfir mér,
án þín er allt svo tómlegt hér,
ég mun aldrei gleyma þér.
Þú kær verður ætíð mér.
Senn förum við í sveitina,
að hugsa um fallegu fuglana,
og varðveitum þannig minninguna
um þig.
(S.H.)
Börnin þín.
Magnús Hafsteinn, Sigríður
og Svanbjörg Gróa.
Í fáum orðum langar mig til að
minnast föður míns og besta vinar
en hann er nú fallinn frá langt fyrir
aldur fram. Við tveir áttum margar
dýrmætar og eftirminnilegar stund-
ir og höfðum gaman af lífinu og tók-
umst á við ýmis verkefni líðandi
stundar af miklum áhuga. Helst er
að minnast ófáu ferðanna vestur í
Önundarfjörð á ættaróðalið okkar,
Veðrará, þar sem við unnum saman
við að hlúa að æðarvarpinu ásamt
ættingjum og vinum. Tíndum dún-
inn og hreinsuðum, vörðum æðar-
fuglinn fyrir ágangi og þess á milli
tókum við á móti gestum og nutum
þess að vera til úti í guðs grænni
náttúrunni. Kajakinn var oft með í
för og við rerum saman á kvöldin út í
sumarnóttina og lögðum á ráðin um
ýmis ævintýr sem við báðir þráðum.
Mörg þeirra rættust og lifa í minn-
ingunni um ókomna framtíð.
Pabbi var ósérhlífinn maður og
mátti hvergi vamm sitt vita. Allir
gestir voru settir í hásæti og enginn
skilinn útundan, allir jafnir. Börnin
nutu þess að leika sér í kringum
hann enda hændust þau að honum í
hvívetna. Hann var mikill barnakall
og hafði óþrjótandi þolinmæði gagn-
vart börnum og þau eiga eftir að
sakna hans sárt eins og við öll hin.
Fjölskyldan var alltaf fremst í hans
huga og það skipti hann engu þótt
hann sjálfur væri aftast í röðinni í
kaffiboðum eða ættarmótum. Pabbi
var einstaklega geðgóður maður og
reiddist aldrei eftir því sem ég man
best.
Ferðirnar vestur, svokallaðar
„frágangsferðir“, fórum við alltaf
saman í september ár hvert og
gengum frá húsinu og gerðum klárt
fyrir vetur konung. Þær ferðir eru
eftirminnilegar því þá vorum við
alltaf tveir og ræddum mikið um lífið
og tilveruna. Við áttum einnig
skemmtilega tíma sumarið 2002 úti í
Drangey er við háfuðum saman
lunda og um miðnætti gengum við í
logninu út á eyna og virtum fyrir
okkur fegurð Skagafjarðar allan
hringinn og sáum flugeldasýningu
frá Sauðárkróki á hafnardegi í allri
sinni dýrð frá þessum tignarlega
stað langt úti í firði. Þá vorum við
sáttir við lífið eins og alltaf og brost-
um út í nóttina.
Trilluferðir okkar voru ófáar í
Skagafirði á Drangi SK50, sem sum-
ir kalla „þvottabalann“. Merkilegt
hvað svo lítil fleyta hélt miklum afla
og stórum hásetum. Við drógum fisk
úr sjó, flökuðum, söltuðum, hökkuð-
um og útbjuggum bollur sem gjarn-
an var útbýtt til vina og ættingja.
Þannig maður var pabbi. Hann vildi
alltaf vera að gefa af sér og gleðja
aðra.
Pabbi kom oft óvænt norður í
heimsókn til okkar Sonju og barna,
tyllti sér við eldhúsborðið með
mömmu, drakk svart kaffi og vildi
alltaf fá að leysa einhver verkefni.
Ef ég fann þau ekki fyrir hann, þá
fann hann þau sjálfur og undi sér
hvergi betur en að hafa eitthvað fyr-
ir stafni. Hann fann alltaf tíma fyrir
börnin, lék við þau og fíflaðist enda
vissi hann vel eftir hverju þau sótt-
ust.
Vorið var hans tími, undirbúning-
ur fyrir varpið var í hámarki þegar
kallið kom. Við vitum það nú að hann
er kominn vestur örlítið fyrr en
hann ætlaði sér og við vitum að hann
mun halda verndarskildi yfir Veðr-
ará hvað sem á dynur og verður í
huga okkar öllum stundum. Sökn-
uðurinn er mikill og erfitt að fylla
hans skarð. Ættaróðalinu og hans
hjartans málum verður haldið áfram
gangandi af ættingjum hans og
minningu um góðan mann haldið á
lofti um ókomna framtíð.
Sonja og afabörnin þín, þau Hug-
rún Líf, Selma Björt og Viktor
Darri, biðja fyrir þér í þeirri trú að
þú verðir með okkur í hug og hjarta.
Við sjáumst fyrir vestan í vor kall-
inn minn.
Magnús, Sonja, Hugrún Líf,
Selma Björt og Viktor Darri.
Elsku tengdapabbi, vinur og fé-
lagi.
Það er erfitt að átta sig á hlut-
unum þegar þú kveður svo snögg-
lega. Djúpt skarð er höggvið í til-
veru okkar. Mín fyrstu kynni af þér
voru fyrir rúmum 13 árum, þegar
við Sigga byrjuðum saman. Það
fyrsta sem kemur upp í minningunni
er að þú sendir okkur fisk áður en ég
sá þig fyrst og það var vísir að því
sem koma skyldi, þú varst farinn að
aðstoða okkur við að færa björg í bú
áður en ég sá framan í þig í fyrsta
sinn. Ég fékk fljótlega að kynnast
því hvað þú varst mikill fjölskyldu-
maður. Börnin okkar Siggu hafa
fengið að brasa svo ótrúlega margt
með þér og alltaf breikkaði á þeim
brosið þegar þau sáu afa sinn. Alltaf
var hægt að leita til þín með hvað
sem var, og alveg á hreinu að þú
varst alltaf til staðar, bæði í orði og
verki. Ég vil þakka þér kæri vinur
fyrir að hafa verið svo mikill drif-
kraftur fyrir okkar fjölskyldu, verk-
legur kraftur bar af en andlegur
kraftur var alls ekki síðri. Það var
ótrúlegt að sjá hvað þessar stóru
kröftugu hendur tóku ungbörn úr
vöggu svo traust og blíðlega.
Það væri of langt mál að telja upp
það sem við höfum gert saman, en ég
hef verið svo lánsamur að fá að vera
mikið með þér, bæði við störf og leik.
Eitt af þínum einkennum var að þú
tókst daginn alltaf snemma, og nýtt-
ir hann vel. Það skýrir hvers vegna
þú hefur komist yfir allt það sem þú
hefur afrekað. Alltaf hafðir þú tíma
fyrir fjölskylduna og barnabörnin
gátu alltaf gengið að þér vísum, þótt
þú værir störfum hlaðinn.
Það eru mikil forréttindi að hafa
fengið að umgangast þig og alltaf
var okkur vel tekið hjá ykkur Möttu,
sama hvert erindið var.
Það var gaman að fylgjast með
þér í æðarvarpinu fyrir vestan
vegna þess að það var unnið af svo
miklum áhuga, elju og kunnáttu. Ég
veit að þú hlakkaðir mikið til að
komast þangað í vor og krakkarnir
gátu ekki beðið eftir því að komast í
sveitina sína, til afa síns. Börnin
skipuðu stóran sess hjá þér og á
sama hátt skipar þú stóran sess hjá
þeim.
Það sem þú tókst þér fyrir hendur
var unnið fumlaust, hratt og örugg-
lega.
Það er alveg ótrúlegt að sjá að það
er nokkuð sama í hvaða íbúð hjá fjöl-
skyldunni eða vinum að allvíða má
sjá þitt handbragð á framkvæmdum
sem þar hafa verið unnar. Það segir
allt sem segja þarf um það hversu
greiðvikinn og hjálpsamur þú varst.
Þótt nú séu sorgarstundir, þá má
ekki gleymast að það var alltaf stutt
í grínið hjá þér. Ég held að allir sem
hafa umgengist þig hafi orðið fyrir
þínu góðlátlega gríni, og alltaf hafðir
þú þitt lag á því að koma öllum í gott
skap, sama hvað bjátaði á. Þær
minningar um þig hjálpa á þessum
erfiðu tímum vegna þess að þegar ég
hugsa til baka til þeirra stunda sem
við áttum saman, þá koma upp góðar
minningar og sælustraumur fer um
hugann.
Mér finnst mjög skrýtið að vera
að skrifa minningargrein um þig og
langt frá því að vera tímabært, en ég
trúi því að ástandið hinum megin
hafi verið orðið þannig að það hafi
þurft stórmenni til að koma hlutun-
um þar í lag. Mig langar til að þakka
þér kæri vinur fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Þinn tengdasonur,
Árni Björnsson.
Elsku hjartans kletturinn okkar.
Elsku hjartans afi minn,
þú ert besti vinur minn,
í draumum mínum svíf ég til þín,
elsku hjartans afi minn.
Elsku hjartans afi minn,
eins og þegar sólin skín,
tindra bláu augun þín,
elsku hjartans afi minn.
Takk fyrir að kenna mér að lesa,
takk fyrir að kenna mér að synda og
takk fyrir allt hitt sem er svo mikið
að ég get ekki talið það upp.
Sólrún Eva.
Ég sakna þín, besti afi. Allar
minningarnar um þig eru í hjartanu
mínu. Þú ert svo góður og skemmti-
legur. Þótt þú sért ekki hér þá ertu
alltaf hjá okkur öllum. Takk fyrir
það sem þú kenndir mér. Þú áttir
svo mikla krafta í sálinni, þú varst
klár og duglegur, hjálpaðir öllum
sem voru í vanda. Dag eftir dag var
afi að hjálpa nokkrum og þegar hann
kom inn fékk hann sér kaffi. Svo fór
hann að hvíla sig.
Hugrún Líf.
Elsku afi minn. Þú varst ávallt
kletturinn okkar (minn). Ég elska
þig svo mikið, en finnst svo hræði-
legt að sjá þig svona en það sem
huggar mig er að vita af þér hér hjá
mér og að þú ert alltaf til staðar. Ég
sakna þín mjög mikið, það getur
enginn fyllt upp í skarðið þitt. Allt á
eftir að breytast í lífi okkar við að
missa þig. Takk fyrir allar góðu
stundirnar. Síðasta kvöldið okkar er
ógleymanlegt, það var svo gaman
hjá okkur og við hlógum svo mikið
saman og áttum góðar stundir.
Takk fyrir allt sem þú hefur kennt
mér, sýnt og gefið.
Linda Björk.
Ég elska þig afi minn. Ég sakna
þín mjög mikið. Ég var að gráta til
þín í gær.
Hildur Birta.
Ég elska afa og þú varst besti afi í
öllum heiminum. Arnór og afi.
Arnór Ingi.
Elsku afi minn. Við erum í sveit-
inni, ég og þú. Ég elska þig, afi minn.
Takk fyrir mig áður en þú dóst.
Bergrún Lilja.
Fáein minningarorð til minningar
um Hinrik Magnússon húsvörð frá
þakklátum íbúum í Sólheimum 25.
Fráfall Hinriks kom okkur í opna
skjöldu. Hann var í augum okkar
ímynd hreystinnar – stór og sterkur
og ávallt fús til hjálpar, þægilegur
og ljúfur.
Í þau skipti sem við leituðum eftir
aðstoð hans mættum við alltaf greið-
vikni og góðsemi, hann var maður
sem gott var að leita til.
Hinrik var greinilega mikill fjöl-
skyldumaður og það fór ekki
framhjá neinum að hann var elsk-
aður af fjölskyldu sinni, eiginkonu,
börnum, tengdabörnum og barna-
börnum. Við íbúð hans á fyrstu hæð-
inni var oft líf og fjör og tíðum sást
Hinrik með eitt eða tvö börn á hand-
legg og fleiri í kring. Okkar síðasta
minning um Hinrik er þegar við hitt-
um hann í byrjun apríl alsælan með
nokkurra vikna gamlan afastrák í
fanginu.
Söknuður Matthildar og fjölskyld-
unnar allrar er mikill. Hugur okkar
er hjá þeim. Minningin um góðan
mann lifir.
Áslaug og Kristján.
HINRIK JÓN
MAGNÚSSON
 Fleiri minningargreinar um
Hinrik Jón Magnússon bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför móður
minnar, tengdamóður og ömmu,
ÞURÍÐAR BILLICH.
Sigurborg E. Billich, Oddi Erlingsson,
Karl Erlingur Oddason, Kjartan Oddason.
Alúðarþakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna fráfalls frænda okkar
og bróður,
SIGVALDA PÉTURSSONAR
frá Ökrum
í Stykkishólmi.
Hafdís Berg Gísladóttir
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, er
sýndu okkur vináttu og hlýju við andlát móður
okkar og móðursystur,
ELÍSABETAR HALLGRÍMSDÓTTUR,
Eyjaseli 3,
Stokkseyri.
Útförin fór fram frá Kotstrandarkirkju laugar-
daginn 10. apríl.
Högna og Móeiður Sigurðardætur,
Andrea Oddsteinsdóttir.
Sonur minn,
JÓN GAUTI BIRGISSON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu mið-
vikudaginn 21. apríl kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Svanhildur Jónsdóttir.
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta