Pressan - 31.08.1989, Blaðsíða 17

Fimmtudagur 31. ágúst 1989
17
Dagbókarbrot Jakobs Magnússonar tónlistarmanns úr ævintýra- og
tónleikaför Strax-flokksins til Grænlands í júní sl.
Það var föngulegur hépur fullhuga
manna og friðra meyja sem hittist að
morgni hins 20. júni sl. i hinni iburðar-
miklu farþegaafgreiðslu á Reykjanesi
sem kennd er við Leif Eiriksson. Auk okk-
ar Ragnhildar stéðu þarna reiðubúnir til
brottfarar eyfirsku rytmageirarnir Sig-
fús ÓHarsson og Baldvin Sigurðsson,
sem og þýska undrabarnið Kristjún Hin-
rik Stefónsson Edelstein, allir úr STRAX.
Annað undrabarn var þarna á okkar
vegum, lika œttað frú Akureyri: tcekni-
maður vor, Þorstoinn Jénsson rafmagns-
verkfræðingur, sem er vafalitið eiH
lengsta undrabarn á íslandi, alls 191 sm
á hæð. Frú Stöð 2 voru mættir Húkon
Oddsson upptökustjóri, Elin Sveinsdétt-
ir, skrifta og förðunarmeistari, hinir
samrýndu nófrændur Bergsveinn Magn-
ússon og Tindur Hafsteinsson, sem súu
um mynd og hljóð, og siðast en ekki sist
hinn geðprúði og hagmælti Akureyring-
ur, Sigmundur Ernir Rúnarsson. Af húlfu
Grænlandsflugs var okkur sendur til
leiðsagnaröðlingsmaðurinn Friðjón Frið-
jónsson, sem átti eftir að reynast okkur
hin mesta hjálparhella allt til leiðarloka.
Hin langþráða ævintýraferð til
Grænlands hófst með værum blundi
í flugstöðinni, því tilkynnt var um
þriggja tíma seinkun vegna veðurs.
Loksins þegar tilkynnt var um brott-
för reis hljómsveitin úr rándýrum
Leifs Eiríkssonar-leðursófunum,
endurnærð og orkuhlaðin eftir
blundinn.
Hafís og
hungursneyð
I flugvallarbænum Narssarsuaq
lentum við tveimur tímum síðar, en
þar beið okkar ferja sem skyldi
flytja hópinn til Quaqatoq (í Juliane-
háb) þar sem tónleikar áttu að hefj-
ast klukkan sjö þrjátíu um kvöldið.
Okkur skildist að siglingin tæki
u.þ.b. þrjá klukkutíma og næðum
við því landi um klukkan sex að
staðartíma. En margt fer öðruvísi en
ætlað er og fljótt runnu á okkur
tvær grímur, er ljóst varð að sigling-
in tæki að minnsta kosti fjóra tíma
og frést hefði af umtalsverðum hafís
á leiðinni. Auk okkar voru um borð
tvær grænlenskar fjölskyldur auk
gullfallegrar grænlenskrar stúlku
milli tvítugs og þrítugs, sem íslend-
ingarnir litu hýru auga. Fleira fólk
komst naumast fyrir í farþegasaln-
um og mönnum til sárra vonbrigða
var öngvar veitingar að hafa um
borð. Höfðu sumir gengið með vatns-
kjaftinn frá því í bítið og farið að
gaula í öðrum. Eftir u.þ.b. tvo tíma
fórum við að nálgast bæinn Narsaq
þar sem okkur var sagt að báturinn
myndi skila af sér fólki. Hugðu þá
margir úr okkar hópi gott til glóðar-
innar því nú mætti seðja sárasta
hungrið. Svo var þó ekki. Enga
sjoppu var að sjá á hafnarbakkan-
um og ekki varð hnikað hinni
ströngu ferðaáætlun ferjunnar, sem
gerði ráð fyrir fimm mínútna stans.
Til að bæta gráu ofan á svart voru ís-
lensku karlmennirnir skyndilega
sviptir grænlenska augnakonfekt-
inu sem var nú kippt upp á bryggju
og beint í faðminn á þrekvöxnum
manni, sem kvaddi okkur síðan
kumpánlega á íslensku og kvaðst
heita Helgi. Að brottgenginni græn-
Upptaka Stöðvar 2 á myndbandi meö Strax í fjöruborðinu i Quaqatoq, syðst á Grænlandi.
lensku blómarósinni fóru menn nú
að skima í kringum sig og gera sér
grein fyrir stórbrotinni fegurð græn-
lenskrar náttúru. Landslagið gátum
við greint mestalla leiðina, en það
sem við okkur blasti í návígi voru
mikilúðlegir ísjakar, sumir risastórir
og blágrænir á litinn. Friðjón tjáði
okkur að þegar jakarnir tæmdust af
súrefni yrði áferðin blágræn og væri
nýlega hafinn útflutningur á súrefn-
islausum ís, sem væri vinsæll meðal
viskíneytenda víða um heim. En nú
fór að fjölga mjög ísjökunum er á
vegi okkar urðu og að þéttast það
ísalag er þeir mynduðu. Um leið
hægðist mjög á litiu ferjunni okkar
og áhyggjur stundvísra og sóma-
kærra hljómsveitarmannanna tóku
að aukast. Klukkan að ganga sjö og
rétt liðlega klukkutími þar til híjóm-
leikar áttu að hefjast. Allt í einu kom
mikið högg á bátinn og farþegar
köstuðust til. Stærðarísjaki hafði
orðið á vegi okkar og allir þustu út
á þilfar. í brúnni gat að líta áhyggju-
fullan skipstjóra og stýrimann, sem
stóðu andspænis nær samfelldri ís-
jakaborg með einstaka glufu á milli.
Að því kom að ferjan sat algjörlega
föst í ís. Með þrjósku sinni tókst
stýrimanni að þrýsta sundur tveim
jökum og búa sér þannig til leið úr
ógöngunum, en þá tók við svipað
ástand. Er ekki að orðlengja að við
sátum föst í hartnær tvo tíma áður
en skriður komst á fleyið að nýju og
það sem eftir var ferðar var vandrat-
að á milli hættulegra borgarísjaka.
Guðmundar þéttur
Þorsteinssonar
og Benediktu
Á bryggjunni í Quaqatoq biðu
gestgjafar okkar með þau sómahjón
Benediktu og Guðmund Þorsteins-
son í broddi fylkingar. Guðmundur
hefur búið á Grænlandi um árabil og
helgað tíma sinn félagsmála- og
æskulýðsstarfi. Hann hefur skipu-
lagt keppnisferðir mörg hundruð