Pressan - 11.11.1993, Blaðsíða 34

AMERISKUR RJOMATERTUHUMOR
Fimmtudagurinn 11. nóvember 1993
34 PRESSAN
Fyndnar fjölskyldumyndir
Íslensk-amerískt
Þann 21. nóvember veröur á dagskrá Stöðvar 2
þátturinn „Fyndnasta fjölskyldumyndin“ (með und-
irtitlinum: íslenskt glens). Þeir sem fylgjast með
Stöð 2 þekkja væntanlega þáttinn „Fyndnar fjöl-
skyldumyndir“ (America’s Funniest Home Videos)
sem er fyrirmyndin.
Þessi þáttargerð er sam-
vinnuverkefni Stöðvar 2 og
kvikmyndafyrirtækisins
Verksmiðjunnar. I ljósi
þess hve myndbandsupp-
tökutæki eru nýtilkomin
hér á landi kom það flest-
um aðstandendum í opna
skjöldu þvílíkt magn barst
af spólum: 180 stykki, og á
mörgum þeirra voru fleiri
en einn „skets“. Nú er ver-
ið að flokka það sem barst
í mismikil „fynd“. Gunnar
Jóhannsson vinnur að
klippingum og segir að
gæðin séu misjöíh. „Mörg
atriðin eru reyndar svo
grátlega ófyndin að þau
fara hringinn og verða
lyndin."
Sumir hafa sett á svið
leikin atriði, aðrir eru með
skot úr hversdagslífinu.
Efnið miðast augljóslega
við ameríska fyrirmynd,
mikið er um að fólk detti á
rassinn og fleira í þeim
dúr. Þættirnir verða í
mesta lagi tveir og verða
fullunnir hjá Verksmiðj-
unni, mörg atriðanna þarf
að hljóðsetja en önnur
birtast óbreytt. Sérstök
dómnefnd velur fimm
fyndnustu myndböndin
en síðan skera áhorfendur
úr um hvert það besta er
með símakjöri. Amerískur
rjómatertuhúmor höfðar
ekki til allra og það mæðir
talsvert á umsjónarmann-
inum, sem er ein fremsta
gamanleikkona Islands,
Ólafia Hrönn Jónsdóttir.
Nú er unnið að því að gera
beinagrind um þáttinn og
hún er að skoða mynd-
böndin með tilliti til hljóð-
setningar og kynningar:
„Þarna eru nokkur
sniðug óhöpp, en það
verður að segjast að margt
af því sem ég hef skoðað á
sér ekki víða fyndna skír-
skotun. Sem dæmi þá
fmnst þér kannski fyndið
að sjá barnið þitt gretta sig
yfir grautnum en ég veit
ekki með aðra.“
Sjónvarp
• Trausta Jónsson ★★★★
veðurfræðing á RÚV. Frá-
bærlega þurr á manninn, svo
manni finnst eins og hann
þurfi minna á okkur að halda
en við honum. Maður fer
jafnvel að ímynda sér að
brýnt sé að kunna skil á
næstu lægð.
• Rándýrið ★★★★ Predator á Stöð 2 föstudags-
kvöld. Schvvarzenegger færir ofbeldið upp á listrænt
svið.
• Á tæpasta vaði II ★★★★ Die Hard II á Stöð 2
laugardagskvöld. Willis færir ofbeldið upp á listrænt
svið.
• Twist ★★★★ Oliver Twist á Stöð 2 á laugardag.
Ein besta kvikmyndaútgáfan eftir sögu Dickens.
• Púrítanisma í málrækt á RÚV á sunnudag. Sig-
urður Pálsson skáld stjórnar umræðum.
-w- y • .
Varist:
• Miðnæturklúbbinn © Heart ofMidriightá Stöð 2
á föstudagskvöld. Carol er að jafna sig eftir tauga-
áfall og ætlar að hefja nýtt líf með því að reka næt-
urklúbb.
• Magnús Jónatansson © „fótboltasérffæðing“ á
Stöð 2. Manninn sem kom Fylki niður í aðra deild
en þykist samt sem áður geta komist upp með að
segja til um ítalska boltann méð setningum á borð
við: „Það er alveg ljóst að ef þeir ætla að jafha, þá
verða þeir að sækja.“ Eða: „Þeir vinna sem skora
mörkin.“
• Stórtenór í hljóðveri á Stöð
2 á sunnudagskvöld. Þetta
lyktar af sjálfsánægju langar
leiðir. Björgvin Halldórsson,
dagskrárstjóri Bylgjunnar,
stjórnar hljóðupptökum á
plötu Kristjáns Jóhannssonar.
Bíó
Möst:
• Hin helgu vé ★★★1/2 Höfuðkostur þessarar myndar er fal-
leg og raunsönn lýsing á því
hvernig drengur breytist í pilt,
hvernig móðirin þokar fyrir
holdlegri ímynd heimasætunn-
ar, hvernig það er að vakna upp
við verk í líkamshluta, sem
hingað til hefúr verið til ffiðs.
Regnhoganum
• Svefnlaus í Seattle ★★★ Sleepless in Seattle Breyttir tímar eiga
sjálfsagt einhvern þátt í því að nú þykir manni þessi mynd góð.
Gáfaðir asnar mundu sjálfsagt tengja það hræðslunni við AIDS,
að nú séu kvikmyndir um hið eilífa par vinsælar. Miklu líklegra
er að hrun hinnar þröngsýnu skynsemishyggju eigi hér hlut að
máli.
Stjörnubíói
• Píanóið ★★★★★ The Piatio Það sem gerir þessa mynd betri
en flestar aðrar góðar myndir er efnisval og efnistök, handrit og
frábær leikstjórn ungrar konu, Jane Campion. Myndin fjallar
um ólæsi hinna læsu og málleysi þeirra talandi um leið og henni
tekst að segja hið ósegjanlega.
Regnboganum
• Flóttamaðurinn ★★★ The FugitiveÁhorfendinn stendur all-
an tímann með flóttamanninum, sem verður einskonar sam-
bland af greifanum af Monte Christo og Jósep K. Ofsóttur af
glæponum og hinu opinbera. Flóttamaðurinn er m.ö.o. í svip-
aðri stöðu og almenningur. Myndin er ótrúlega spennandi og
kemur manni hvað eftir annað á óvart eins og vera ber í góðri
spennumynd.
Bíóhöllinni
Svona la la
• Fyrirtækið ★★ The Firm
Niðurstaðan er eitthvað á þá leið
að eigin hagsmunir lögmanns-
ins komi fyrst, þá hagsmunir
skjólstæðinganna, sem eru ma-
fíufantar í þessu tilviki. Síðan
megi dauðinn, djöfullinn og FBI eiga hina spilltu lögffæðinga á
stofúnni. Þetta er vond siðffæði og trúlega vond lögfræði líka. I
raun er ekki hægt að.segja að myndin sé illa leikin, í henni eru
engar persónur sem gefa tilefni til lciks.Bíóhöllinni
KVIKMYNDIR
Lágspennt vella
RÍSANDI SÓL - RISING SUN
BIÓBORGINNI
★★1/2
Og þá hafa þeir kvikmynd-
að enn eina söguna og nú
Rising Sun eftir Michael
Crichton, þann sama og
skrifaði söguna um Júragarð-
inn. Þessi saga er pólitískur
efnahagstryllir, sem gerir út á
hræðslu Bandaríkjamanna
við Japani. Hún er uppfull af
misjafnlega viturlegum ein-
ræðum um hagspeki, stjórn-
mál og heimspeki, sem eru
lítt fallnar til kvikmyndagerð-
ar. Sean Connery, sem var
fenginn til að leika eitt aðal-
hlutverkið, er einn af fram-
leiðendum og tók drjúgan
þátt í gerð myndarinnar að
öðru leyti. Leikstjóri er Philip
Kaufmann, sá sem leikstýrði
Óbærilegum léttleika tilver-
unnar eftir sögu Milans
Kundera. Handritshöfúnd-
ur er Michael Bakes, og hófst
hann handa í samvinnu við
þá Crichton og Kaufmann.
Fljótlega kom upp ágreining-
ur í þessari sveit, sem leiddi til
brotthvarfs Crichtons úr
samstarfinu. Mikið er um
þetta ósætti ritað í erlend
kvikmyndablöð um þessar
mundir og er einna helst að
skilja, að höfundi bókarinnar
hafi þótt leikstjórinn og
handritshöfundurinn vilja
draga of mikið úr pólitísku og
efnahagslegu inntaki sögunn-
ar, að ekki komi nægilega vel
fram í myndinni hvað höf-
undur bókarinnar er rosalega
gáfaður. Connery og Kauf-
mann halda því hins vegar
fram að þetta hafi verið nauð-
synlegt til að gera persónur
myndarinnar áhugaverðari
og seljanlegri.
Myndin fjallar um tilburði
tveggja lögreglumanna
(Connery og Wesley Snipes)
við að upplýsa morð á banda-
rískri vændiskonu, sem þjón-
ar japönskum auðmönnum í
Los Angeles. Morðið virðist
tengjast samningaviðræðum
uin kaup Japana á bandarísku
fyrirtæki. Ekki er þó allt sem
sýnist. Leikur þeirra Conn-
erys og Snipes er bærilegur,
þótt persónurnar sem leika á
séu ekki beysnar. Yfirmann
þeirra í lögreglunni leikur
Harvey Keitel og gerir hann
þessu aukahlutverki afar góð
skil, eins og hans var von og
vísa. Maður kemst varla svo í
bíó um þessar mundir að
Keitel þessi leiki ekki þar. Að
öðru leyti er þessi mynd vel
gerð, klipping, tónlist og ann-
ar frágangur í besta standi
eins og alltaf er um dýrar
Hollywoodmyndir. Þeir
kunna nú handverkið þar
vestra enda kostar það ekkert
smá.
Samt sem áður er
þessi mynd ekki sér-
lega áhugaverð.
Sennilega hefði það
gefið henni meiri
dýpt ef eitthvað meira
af pólitík og efna-
hagsmálum hefði
fengið að fljóta með,
jafnvel þótt hug-
myndir Crichtons séu
afar umdeilanlegar.
Maður hefði þá að
minnsta kosti getað
skemmt sér yfir því,
hvað Kanarnir eiga
erfitt með að horfast í
augu við að vera
orðnir annars flokks
iðnríki samanborið
við Japani. I staðinn
verður úr þessu lág-
spennumynd, sem er
hvorki fugl né fiskur.
Reynt er að láta
Connery vera fulltrúa
taóískrar speki í anda
Sun Tzu, sem kennir
að best sé að sigra án
bardaga. Þessi speki
hverfur út í veður og
vind þegar hann fer
að slást og skjóta.
Stundum bregður
fyrir ljóðrænni og
langdreginni kvik-
myndatöku sem tæp-
lega á við í spennu-
mynd. Þetta leiðir til
þess að myndin verð-
ur allt of löng. Samt
má hafa nokkurt
gaman af þessari
mynd, sem hreinni
afþreyingu.
Auðvitað saknar
„Reynt er að láta Connery
verafulltrúa taóískrar
speki í anda Sun Tzu, sem
kennir að best sé að sigra
án bardaga. Þessi speki
hverfur útí veður og vind
þegar hannfer að slást og
skjóta. “
maður þess að Holly-
wood skyldi ekki hafa
þrek til að fjalla um al-
varlegustu hættuna sem
steðjar að bandarísku
samfélagi, að framleiðsl-
an þar í landi er að verða
undir í samkeppninni
við Asíu (svo ekki sé nú
minnst á aumingjans
Evrópu). Á æ fleiri svið-
um eru Asíumenn farnir
að framleiða betri og
ódýrari vörur en Banda-
ríkjamenn. Þetta stafar
ekki síst af röngu skipu-
lagi fyrirtækja þar vestra.
I Bandaríkjunum leggja
menn allt upp úr stærð-
inni, stalínskri miðstýr-
ingu og markaðsdrottn-
un eins og Mökkurkálf-
urinn General Motors
gerir, á meðan japönsk
fyrirtæki eru tíðast sam-
steypa margra fyrirtækja
sem keppa innbyrðis,
þar sem lágt verð og
gæði eru aðalvopnin.
Þess vegna sigra jap-
önsku fyrirtækin án þess
að til bardaga komi. Um
þetta hefði þessi mynd
átt að fjalla öðrum
þræði, en leirrisinn
Twentieth Century Fox
taldi sig þurfa á skjót-
teknari gróða að halda
og því fór sem fór. Nið-
urstaðan varð lág-
spennuvellumynd með
góðum sprettum, sem
selst svo ekkert sérstak-
lega vel eftir allt saman.