Vísir Sunnudagsblað - 24.12.1939, Síða 37

VÍSIR
3?
Þessu svarar Byron aö nokkru
leyti sjálfur í bréfi til kunningja
síns. Þar skrifar hann á þessa
leiö : „Fái eg aö lifa í tíu ár enn,
þá munuð þér sjá, að eg er enn
ekki dauður úr öllum æðurn. Eg á
ekki við skáldskapinn, því hann
er mér ekki nema aukaatriði. Yð-
ur finst það máske einkennilegt,
að eg skuli segja þetta, en mér
finst sjálfum, að skáldskapurinn
sé ekki mín raunverulega köllun.
Ef mér endist aldur, mun eg byrja
á staifi, sem heimspekingar kom-
andi tíma munu þrjóta heilam.
um. Þetta skal verða efnt, sé þess
nokkur kostur.‘‘ — Á þessum orð-
um var auðfundið, að Byron hefir
metið starfið og umbæturnar sjálf-
ar mikið meir en hugsjónirnar,
sem láu þeirn til grundvallar.
Löngun Byrons til að breyta
hugsjónum sínum í veruleika og
staðreyndir, varð með hverjum
deginum sem leið ákafari. Frá því
að hann byrjaði að skrifa voru rit
hans öll þrungin af þeirri brenn-
andi þrá, að brjóta öll bönd kúg-
unar, vana, siðakerfa, ótta og
skriðdýrsháttar og gera manninn
að því, sem hann átti að vera —
ímynd guðs síns. Og þessi kenn-
ing var borin fram af svo miklum
og brennandi sannfæringarkrafti,
að alla Evrópu setti hljóða við og
hún hlustaði á rödd þessa hróp-
anda, því hún gat ekki annað. By-
ron talaði til hjartnanna og kveikti
þar hinn sama eld, sem bjó og
brann í hans eigin brjósti. En sá
var aðeins munurinn, að sá eldur,
sem kviknaði í brjóstum einstak-
linga víðsvegar úti um heim, kuln-
aði víðasthvar út, því hann skorti
magn til að brenna. En Byron
sjálfur var sem eldfjall í umbrot-
um, hann hafði nægilegt magn til
að gjósa og byltast.
Hugur Byrons beindist til
Grikklands, en þar braust út upp-
reisn grískra þjóðernissinna gegn
undirokun og harðstjórn Tyrkja.
„Eg fer til Hellas og þar mun eg
sennilega deyja“, sagði Byron við
vin sinn. ITann hlóð skip með skot-
vopnum, skotfærum, meðölum og
sáraumbúðum og lét í haf frá Gen-
ua sumarið 1823. Eftir alllanga
dvöl á jónisku eyjunum fór hann
um nótt á hraðskreiðu seglskipi og
stefndi ^Grikkland.Á undraverðan
hátt komst hann í gegn um tyrk-
nesku sjóvarnirnar, var eltur af
herskipi, en komst undan því, lenti
síðan í fárviðri og komst loks í
byrjun janúarmánaðar 1824, eft-
ir sjóhrakninga og hættulega ferð,
til Missolunghi, höfuðborgar Vest-
ur-Grikklands. Fallbyssuskot
dundu, hergöngulög hljómuðu og
inargfaldar raðir hermanna stóðu
í heiðursfylkingu til að fagna
Byron lávarði, er hann sté á land.
Honum var fagnað af meiri inni-
leik cn nokkurum konungi hefir
verið fagnað. og hin undirokaða
gríska þjóð bygði vonir sínar á
þessum einstæða boðbera frelsis-
ins.
Gagntekinn af ákafa og áhuga
íyrir frelsismálum Grikkja hófst
Byron þegar handa og stofnaði
fyrst 500 manna hersveit, cr hann
ætlaði sem úrvals árásarhersveit
gegn þýðingarmiklum hervirkjum
Tyrkja í Lepanto. En þessir viltu
og taumlausu Grikkir hugsuðu
meira urn sjálfa sig í augnablikinu
pn um sjálfstæði þjóðar, sumar,.
GLEÐILEG JÓL!
Viðtækjaverslun ríkisins.
Óskum öllum i p
GLEÐILEGRA JÓLA 1 L
Jón Björnsson & Co.
Verzlunin fíjörn Kristjánsson. L
Þegar þeir áttu að ráðast gegn
virkinu, gerðu þeir uppreisn gegn
Byron og það kostaði miklar fórn-
ir og mikla fyrirhöfn fyrir hann,
að losa sig við þá.
Þá stofnaði Byron fallbyssulið,
er samanstóð af evrópiskum sjálf-
boðaliðum. En ennþá einu sinni
gerðu árásarsveitarmennirnir upp-
reisn og stofnuðu baráttumálum
sinnar eigin þjóðar í voða. Til
jress að stilla til friðar og koma
kyrð á mannfjöldann aftur, reið
Byron ásamt fylgdarliði sínu um
götur borgarinnar og þangað sem
uppreisnin stóð yfir. I þeirri ferð
lenfci hann i þrumuveðri, gegu-
blotnaði, ofkældist og veiktist.
Hitasótt lamaði smám saman kafta
hans.
Byron beið dauða síns með hel-
lenskri ró. „Grikkland!“ hrópaði
hann. „Þér hef eg fórnað eignum
mínum, tíma og heilsu. Nú fórna
eg þér lífi mínu!“ Hann andaðist
urn páskaleytið 1824, með nafn
systur sinnar á vörunum. Hann
varð tæplega 36 ára að aldri, bráð-
þroska ofurmenni, eins og Raffael
og Mozart, og eitthvert eldheit-
asta skáld, sem England hefir fætt.
Hann dó í baráttu fyrir hugsjón
lífs síns, hugsjón, er gagntók alt
hans líf og mótaði alla hans bar-
áttu. Öll hans ódauðlegu skáld-
rit voru skrifuð í anda þessarar
hugsjónar — en það var frelsið.
Alt lif, alt starf og umfram alt
dauði Byrons var eitt óslitið hróp
eftir frelsi — meira frelsi.
Þetta hróp — það var vegur
Byrons til ódauðleikans.
Samið með hliðsjón af ritgerð
eftir Claus Schrempf.
Þ. J.
SOOíSíJOOCtÍÍÍQCOtÍÍSO%!iOOCÍÍ<XiO!
GLEÐILEG JÓL!
Húsgagiuwerslun
Friðriks Þorsteinssonar.
stsot soooot soootsoooot itsootit:
GLEÐILEG JÓL!
Klæðaverslun
Andrésar Andréssonar
h.f.
r*1*000000®^00000^
GLEÐILEG JÓL!
Prjónastofan H L í N.
5i %
Ksotstsotjtstítsootsootsotsooootsoot
..............................10