Tíminn Sunnudagsblað - 04.03.1962, Blaðsíða 5

vitaö margir umferðafuglar og algeng
ir flækingar eins og til dæmis starri,
svartþröstur og vepja. Það er talið,
að hafi komið um 230 fuglategund-
ir til íslands. Sumir koma kannske
ekki nema einu sinni og þá næst
kannske ekki nema einn hamur, sem
er þá geymdur á hamasafni.
— Er þetta hamasafn til?
íuglakóngur eru þeir minnstu, sem
hingað koma.
Stálvaskurinn undir glugganum er
fullur af hvítu duftí, og á vaskbrún-
inni liggur dauður lundi og stingur
nefinu fram af bi'úninni eins og hann
sé að gægjast niður í vaskinn.
— Hvaða duft er þetta?
— 0, það er nú bara kartöflumjöl,
sem ég nota til þess að hreinsa fugl
ana með. Það er mjög gott til þess
Svo nota ég arsenik til þess að verji
fuglana skemmdum, þegar búið er a3
setja þá upp. Það er þarna í krukk
unni hjá mér, blandað kamfóru, til
þess að maður þekki það, því að sjálft
er það lyktarlaust. Það hefur þann
góða kost, að það eyðist ekki, og um
leið og skordýrin, sem hafa gerzt svo
djörf, að fara í gegnum fuglshaminn,
stinga hausunum í það, drepast þau,
segir Kristján og makar arseniki í
hauskúpuna á rottunni.
— Eg sá máv áðan hjá þér, sem
gapti ógurlega, eins og hann væri að
biðja um mat.
— Hann er nú varla svangur, grey
ið. Maginn á honum er fullur af við-
arull. Gapið er ástarjátning í tilhuga-
lífinu, — þeir skilja það mávarnir.
— Heldurðu, að einhver yrði ást-
fanginn af honum? -
— Varla, svona steindauðum. —
En einu sinni tókst mér að gabba
hrafn.
— Varð hann ástfanginn?
— Nei, ég gabbaði hann með æðar
blikum, sem voru úr gipsi. Eg setti
nokkra æðarblika á eyrina fyiir neð-
an sumarbústaðinn okkar fyrir norð-
an, þegar ég var að ala upp endurn-
ar, sem núna eru á Tjörninni. Þá kom
hrafn og fór að spígspora í kringum
þá, hoppa fram og aftur’, og loks
skauzt hann að einum þeirra og beit
í stélið á honum, en hörfaði jafn-
skjótt á hæl. Þegar hann sá, að blik-
inn hreyfði sig ekki, varð hann áræðn
ari og stökk skyndilega upp á bakið
á honum og hjó eldsnöggt í hnakk-
ann á honum. — Hann hefur senni-
lega orðið fyrir vonbrigðum.
Framhald á 44. síðu.
— Það er verið að koma því upp,
cg það á að verða vísir að vísinda-
safni, sem ekki snýr að almenningi,
heldur verður það fyrir vísindamenn
og þá, sem eru að læra náttúrufræði.
— Hvaðan fáið þið fugla til að
sloppa?
— Þeir koma alls staðar að. Starfs-
. menn safnsins hafa líka leyfi til þess
að veiða alla fugla nema örn, snæ-
uglu og fálka.
Kristján er' aftur tekinn að fást við
rottuna.
— Hún er bitin sums staðar, grey-
ið, — hefur lent í mörgum bardögum
um dagana.
—■ Er ekki erfitt að stoppa svona
lítil kvikindi?
— Það er erfiðast að stoppa smá-
fuglana. Til dæmis eins og þennan
hérna, segir hann og réttir fram lít-
inn, mógrænan fugl, sem situr á
mjói'ri grein og horfir galtómum aug
um inn í eilifðina — eins og hann sé
að bíða eftir því að endurfæðast.
— Þetta er granfugl, flækingur,
sem kemur hingað stundum. I-Iann og
Refur í sumarbúningí
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
29