Tíminn Sunnudagsblað - 18.03.1962, Side 15

Konur við laugarnar í Reykjavík. Það kom oft fyrir, að konur runnu niður i heitf vatnið og skaðbrenndu sig, iafnvei svo
að tii bana dró. Einu sinni drukknaði stúlka i iæk á heimleið úr lauaunum, og það átti sér stað„ að ribbaldar réðust á kon-
ur í laugarferðum eða við vinnuna þar inn frá og reyndu að nauðga þeim. Laugarferðirnar voru þvi ekki aðeins erfiðar,
heldur gátu þær líka verlð hættulegar.
lifum, horfin aftur í tímann og ættum
að ganga til verka við þau skilyrði,
sem þá voru, myndum við líklega
mörg bogna og leggja fljótlega upp
laupana.
Þetta stafar þó ekki af því, að við
séum verr úr gaiBi gerr en gamla
fólkið var, heldur hinu, að við erum
orðin góðu vön. Við kvörtum kannske
daglega yfir hlutskipti okkar, en eigi
að síður lifum við slíku sældarlifi í
samanburði við gengnar kynslóður,
að það hefði þótt óti'úleg spásögn,
e£ einhver hefði sagt slíkt fyrir. Á
margan hátt býr1 nálega hver maður
við betri kjör og aðbúð en aðals-
menn og stórhöfðingjar fyrri tíðar.
En þótt gömlu lífskjörin yrðu okk-
ur líklega um megn, mörgum hverj-
um, ef við ættum skyndilega að
hverfa að þeim aftur, þá höfum við
þó vonandi erft eitthvað af þeirri
seiglu, sem konurnar, er stóðu í stokk
freðnuim pilsum með klappið á þvotta
bólinu í brunagaddi, voru gæddar í
svo ríkum mæli. Seiglan var þeim
dýrmætur eiginleiki, og það er hún
enn í dag, þótt margt hafi breytzt
Á morgun er þvottadagur hjá mörg
um konum. Þá munu þvottavélarnar
suða í kjöllurunum. Það bullsýður í
rafmagnspottunum, og enginn hörg-
uli er á þvottaefni. Rafmagnsvindur
strjúka vatnið úr flíkunum að lokn-
um þvotti. Okkur finnst þetta ekki
nema sjálfsagt. En við erum fyrsta
kynslóðin, sem þykir þetta sjálfsagt,
og það er eiginlega of snemmt, að
við gleymum því, að þessu var á ann
an veg farið til skaipms tíma.
Yfirleitt ættum við að leggja stund
á að muna fortíðina. Þar liggja rætur
okkar, og án nokkurs skilnings og
þekkingar á liðnum tíma, erum við
sem rótlaust flak. Okkur kann að
ofbjóða, að áar okkar skyldu nota
keytu til þess að þvo þær flíkur, sem
vanda átti þvott á, nærföt og annað
fleira. Það er miklu þrifalegra að
nota þvottaefni nútímans. En vaninn
helgaði þetta sem annað, og keytu-
notkunin var ekki talin óþrifnaður,
heldur þrifnaðarregla. Þess vegna
verðum við að líta með hugarfari
gamla tímans á það, sem honuim kem
ur við, ef við eigum að geta kveðið
upp réttláta dóma. Við getum ekki
dæmt venjur og atvik horfins tíma
réttlátlega með því að leggja á slíkt
þá mælistiku, sem nú þykir sjálfsögð,
heldur verðum við að gæta þess, hvað
þá var gott og gilt.
TÍMINN — SIJNNUDAGSBLAÐ
87