Tíminn Sunnudagsblað - 07.10.1962, Blaðsíða 22

Bóndinn í Höíðanum
Framhald af 331. sí3u.
stjúpa sínum, Hallgrími Bjarnasyni,
sem bjó þar á undan mér, heyríii
ásamt mér, þegar barið var að dyr-
um. Eg hreyfði mig ekki, og honum
fannst það víst skrýtin gestrisni að
fara ekki til dyra, því að hann sagði:
„Það er verið að berja.“ — Eg sagð-
ist hafa heyrt það, en ætlaði ekki að
sinna svona barsmíð, því að ég þekkti
hana. Hann vildi þó, að ég færi til
dyra, og ég gerði það og/þar var auð-
vitað engan að sjá. — Eg spurði hann,
hvort þau hefðu nokkurn tíma orðið
vör við svona lagað, þegar þau voru
að Hiörleifshóíða — Nei. sagði hann.
að minnsta kosti lítið — En þó eitt-
hvað, sagði ég. Þá sagðist hann muna
eftir því, að einu sinni á aðfanga-
dagskvöld jóla hefði vinnukona, sem
þar var, heyrt óeðlilegan fyrirgang,
þegár hún var háttuð og var að lesa
bók við kertaljós Aðrir voru sofnað-
ir. Hún heyrð'i barið, komið upp stig-
ann og rjálað við hurðina fyrir bað-
stofudyrunum. Þá varð hún svo
hrædd, að hún breiddi upp fyrir höf-
uð. En ekkert varð meira úr þessu.
Ó, nei, nei. Þetta var okkur alger-
iega meinalaust þótt mikill væri
fyrirgangurinn stundum. Okkur hjón-
unum var alveg sama um þetta okk-
ar vegna. Gamla fólkið. sem bjó
þarna áður, hafð'i verið vinafólk mitt,
og ég vissi, að það myndi ekki gera
okkur mein. En við vorum hrædd
um. að þetta hefði slæm áhrif á börn-
in. Þau voru faiin að heyra ýmislegt.
Og það var á takmörkum, að mað'ur
fengj þau til að trúa, þegar maður
skrökvaði eð þeim, að það væru hrút-
arnir, sem hefðu svona hátt eð'a kom
með einhverja aðra álíka viðbáru.
Þegar við fórum, lagðist bærinn í
eyði, en skömmu síðar hóf annar mað
ur búskap þar og bjó í 1—2 ár
.Tá. svo fórtim við að Dyrhólum.
Það var rýr jörð o? heyskaparlítil,
en með miklum áburði var gott hey-
fall af túnunum Vi? bjuggum þarna
í nítján ár Eg hafði bát
oír T-éri Það urðu all’’’ að r*-» En
gæftir voru stopular á þessum slóð-
um. gaf helzt ekki á sjó nema í norð-
anátt og eilífur brimrenningur með
ströndinnt; Eg bafði verið formaður
heima á Reyni í átta ár, en ég var
aldrei náttúraður fyrir sjóinn og allt-
af sjóveikur, þangað til Guðmundur
læknir tók úr mér magann Þá tók
hann sjósóttina úr mér um leið. Eg
var að drepast i þrjú ár á eftir, hor-
aðist niður og missti alla vöðva. Þess
vegna varð ég Reykvíkingur. Nú er
ég orðinn s-jötíu og tveggja ára og
veit ekki, hvernig ég hef farið að
því; það er svo stutt síðan ég var
ungur. Samt verð ég aldrei svo gam-
all, að hægt verði að drepa í mér
sveitamanninn. Birgir.
742
HEIMSMYND MIÐALDA
Framhald af 731. síðu.
er syndari og má sín einskis gagn-
vart kröfum guðs. Aðeins vegna trúar
sinnar getur maðurinn öðlazt náð
guðs og frelsazt, og aðeins hennar
vegna er honum auðið að öðlast kraft
til þess að gera að vilja guðs. Trúin
verður Lúther það sama og hún var
Páli postula — hið afgerandi.
Jean Kalvin var lögfræðingur, en
snerist skyndilega til kristinnar trú-
ar og ákvað að helga henni lif sitt.
Hann leit svo á. að kristindómurinn
KÓNGSGERSEMI
Framhald af 723. síðu.
áfram búskap í Svaðbæli, unz
elzti sonur hennar, Jakob, festi
ráð sitt 1809 og tók við búinu.
Þá fór Kristján að heiman.
Ekki er ljóst, hvar hann hefur
verið um sinn. En að allmörg-
um árum liðnum gerðist hann
vinnumaður í Skógum hjá Ein-
ari bónda Högnasyni, og á
/Skógabæjum var hann síðan
oftast viðloða.
Vegur Kristjáns virð'ist hafa
farið minnkandi, eftir því sem
aldur færðist yfir hann. Fram-
an af árum var hann jafnan
kallaður vinnumaður. en síðan
bótti nóg við haft að nefna
hann matvinnung. En loks lenti
hann á sveitarframfæri, og var
hann síðustu æviárin á sveit-
armeðgjöf í Skógum hjá séra
Kjartani Jónssyni. Þar andað-
ist hann úr landfarsótt 13. maí
1847. kailaður 66 ára gamall
En í rauninni var hann þá ná-
lega 72 ára Vonandi hefur hinn
smávaxni öldungur. sem Ey-
fellingar höfðu ungan nefnt
konungsgersemi. átt viðhlít-
andi elli hjá Skógapresti. Hann
hefur að minnsta kosti varla
verið ýkiaþungur á fóðrunum.
þéssi smávaxni maður.
(Helztu heimildir: Bréf til
stiftamtmanns úr Rangár-
valla.svslu, prestsþjónustu-
bók og sóknarmanntal Ev-
vindarhóla, skiptabók
Rangárvallasýslu).

væri fyrst og fremst krafa til manns-
ins um að lúta algjörlega og skilyrðia"
laust guðs vilja, eins og hann opin"
beraðist í Biblíunni. Hann nota i
- Biblíuna, sem eins konar lögbók; hun
gilti á öllum sviðum, og hann to
mjög strangt á, ef boð hennar voru
brotin að hans áliti. Sjálfur lifði hann
út í yztu æsar eftir boðum hennar
og banni og ofsótti með mikilli hörku
alla trúvillu. Trúvillingarnir v°rU
brenndir á bá.li. ,
Stundum hefur Lúther verið kallað-
ur tilfinningamaðurinn. Erasmus skyn
semismaðurinn og Kalvin viljamaðu
inn. Slíkt ber náttúrlega ekki að taka
bókstaflega, því að auðvitað eru al11
þessir persónuleikar mjög samseti •
En þessi orð gefa þó allgóða m>'n
af afstöðu þeirra til trúarninar un
leið og þau varpa Ijósi á trúarviðhc^.
og stefnur, sem spruttu upp úr skau
miðaldanna og eru enn að ver
meðal okkar.
Hér hefur í stórum dráttum ve^
gex-ð grein fyrir því, hvernig 1
kirkjulega miðaldaheimsmynd .
lífsskoðun leið undir lok. í svo stu
máli er ekki kleift að gera Sre
fyrir öllum þeim þáttum né hel
öllum þeim merkismönnum, sem P
koma við sögu. Sjálf geymir saf.ra
ekki nema örfá nöfn allra Þel .g
manna og atburða, sem hafa 0 ^
fram í flaumi tímans og haft 111 g
og minni áhrif á umhverfi sitt n
lífi sínu og starii. En við trúum P ’
að hún varðveitj helztu atburel
vitneskju um þá menn, sem n^^
áhrif höfðu á gang hennar. lu
leið verður okkur ljóst, hve ®
hugsanir og hugmyndir einstak
anna hafa áorkað.
Lausn 30.
krossgátu
ÍO m m — m m
G H o
L. 1 G
R N [pr R
S R R
I I
R K r m fl' K H Ö
N 4 L L ý 0 ? fl R
fl fl' 1 V fl N. E F N
R T s F R 1, m I
T í S T <+ ð R /E
R U í> d Ö F 0 “R S
S N i <5 K U M I
ö N D u Nj U M S N
fl 1 N S H Æ G
R M fl F T R fl $
m L fl fl L fl
6 Ó Ð G L fl P
K (J N N 1 N G
Ð U fl fl fl'
1) M R fl' Ð
T I M I N N
sunnudagsi