Tíminn Sunnudagsblað - 07.10.1962, Blaðsíða 9
★
-— Það þótti ofdirfska af okk-
ur, að vera í Hjörleifshöfða, þeg-
ar við fórum að fjölga mannkyn-
inu, segir Brynjólfur. Við fórum
Þangað 1926 með tvö börn, en
Þau urðu fleiri. Og það gat orð-
ið erfitt að sækja hjálp, ef eitt-
hvað kæmi fyrir. Höfðinn er ein-
angraður. Hann stendur úti í
nriðjum Mýrdalssandi. Það var
stundum önugt fyrir ein hjón að
sntjast þar að, því að þegar sól-
^ráð kom á jökulinn eða hlýviðri
nrðu vötnin erfið yfirferðar og
aðdraettir þungir. Múlakvísl varð
stundum ófær. Það voru sand-
ðleytur í henni, sem hestarnir
sukku í. En maður vandist þessu
samt, hestarnir líka. Þeir hættu
að brjótast um í sandbleytunni,
en óðu í rólegheitum.
Við vorum Jparna ekki nema í hálft
tjórða ár, en við hefðum viljað húa
Parna lengur. Óvíða var vænna sauð-
^ en í Hjörleifshöfðanum. Og svo
Var nðg af fýl í sigunum; það voru
:a':.
I ' '
.
M
„Stundum var eins og stóð j
væri rekið í kring um bæinn“
Rætt vðl Brynjólf Einarsson um búskap og reimleika i Hjörleifshöfða
n'estu herlegheitin. Öllum innfædd-
nrn þykir fýllinn herramannsmatur.
r'S var vanur að síga, hafði sigið
neirna í Reynisfjalli, frá því ég var
krakki. Það voru fjallamenn í minni
*tt mann fram af manni. Pabbi og
fyóeyjar-Hjalti voru systkinasynir.
hugsa, að pabbi hafi ekki verið
verri fjallamaður en hann. En við
Slgum ekki alltaf, stundum fórum
y1* j lausagöngur. Þá fórum við upp
1 bjargið að neðan og tókum það,
sem vi® náðum til. Fýllinn var tek-
nn> þegar sautján til átján vikur
voni af sumri. Það var kallaður sum-
arfýll, en við veiddum líka flugfýl-
inn í háfa á veturna. Fýllinn var ét-
inn á hverjum bæ í Mýrdalnum, þang
að til bannað var að veiða hann,
vegna þess að það kom einhver pest
upp í honum.
Já, hafveðrin gátu verið óskapleg
þarna. Húsið stendur alveg á fjalls-
brúninni, og þegar ofviðri var mik-
ið af hafi, reif upp steina, sem skullu
á húsinu. Stundum komu göt á rúð-
urnar eins og eftir byssukúlur. Sjór-
inn bar mikið af rekavið á land, og
hann var aðaleldsneytið. Eg hirti-
allt smátt og stórt og seldi sumt. Eg
keyrði það heim undir Höfðann, og
þangað var það sótt. Höfðinn var
brattur upp, en þó var hægt að kom-
ast heim með hestlcerru eftir vegi,
sem lá upp á Höfðann. Hlassið mátti
samt ekki vera mikið, og vegurinn
þurfti mikið viðhald.
Það væri svo sem ekki mikið að
þvl að búa í Höfðanum núna. Það er
bæði búið aS brúa Múlakvísl og Kerl-
ingardalsá. Samt verður líklega aldrei
búið þar framar. Það er alltaf von á
T * M I N N —
SUNNUDAGSBLAÐ
729