Tíminn Sunnudagsblað - 27.01.1963, Blaðsíða 10

Hesturinn, sem Sigurður situr á, heitir Völsungur. Hann er ekki úr fjölskyldu Glettu, en fæddur og uppalinn hjá
Sigurði. En annars eru hrossin frá vlnstri: Glettingur (sonur Litlu-Glettu), Hrollur, Litla-Gletta, Gletta og Gula-Gletta.
(Ljósmynd: TÍMINN—RE).
— Jú, og hún hækkaði fljótl »
verði. Það var sett á hana 4000
krónur, sem var hátt verð þá. En
þegar menn fóru að reyna hana.
feitgu þeir lítið út nema einhverja
takmarkaða ferð aftur á bak. Seinna
hitti ég Valgerði. — Geturðu ekki
selt þá gráu fyrir mig? spurði hún
Ekki fyrir þetta verð, sagði ég, er
ég skal kaupa hana fyrir 2000 krón
ur í þvi ástandi, sem hún er. Val
gerður sló til, og aldrei þessu van:
átti ég þúsundkall á mér og fesli
hana. Eg man ekki, hvort ég var 10
eða 12. eigandinn að henni, þót.t
hún væri ekkt nema 7 vetra gömul.
Hún hafði víða flækzt vegna þessara
tíðu eigendaskipta; vestur í Dali,
austur á Selfoss, suður í Hafnarfjörð
og að Seljabrekku í Mosfellssvéit
þar sem ég sá hana fyrst.
— Hvenær fór svo að kveða vcru
lega að henni á skeiðvellinum?
— Það var, þegar Geiri í Gufu-
nesi hélt sínar frægu kðPPreiðar
1948 og hafði 5000 króna fyrstu verð
laun, en skilyrði fyrir að fá þau
var, að hesturinn hlypi á meftíma.
Randver hafði nefnilega ekki verið
aðgerðarlaus: Hann hafði týverið
slegið 19 ára gamalt met, 24,2, og
hlaupið á 23,9. Þessar kappreiðar
voru laugardaginn fyrir hvítasunnu,
en annan í hvílasunnu áttu að vera
kappreiðar á skeiðVellinum við Ell-
iðaár. Nú var auglýst, að Ra.ndver
tæki ekki þátt í Gufuneskappreiðun-
um, svo að Gletta varð að hlaupa
keppnislaust. En þrátt fyrir það setti
hún met, hljóp fyrri sprettinn a 23,7
og síðari á 23,5. — En nú var eftir
að sjá, hvernig færi á milli hennar
og Randvers á hvítasunnukapp
■eiðunum.
— Varstu spenntur?
— Blessaður, ég var næstuin pvi
neðvitundarlaus af spennmgi. —
Hún sýndi, að árangurinn í Gufu
nesi var engin tilviljun og hljóp
fyrri sprettinn á 23,5. Þrátt fyrjr
þennan afbragðstíma, freistaði ég
þess að láta hana gera meira, og síð
ari sprettinn hljóp hún á 22,6 sek,
og það met stendur enn. — Að vísu
hljóp hún etnu sinni seinna á 21
déttri, en þá stökk hún yfir mark
línuna og var dæmd úr leik.
Hún hljóp oft upp.
— Já, það hefur nú verið hennat
góða hlið, að maður átti hana aldr
ei vísa. Þess vegna var spenningur-
inn alltaf jafnmikill. Það var aldrei
hægt að láta hana fara á fullu. Maður
varð alltaf að halda í við hana. En
mér var eiginlega nokkuð saina,
þótt hún hlypi upp, því hún var allt-
af fyrst. Eg reyndi hana síðast, þeg-
ar hún var 23 vetra, og hún vann
þá með miklum yfirburðunt, bæði
Fákskappreiðarnar og fjórðungsmót
ið í Borgarfirði. Hún er nú 25 vetra,
en er talin 24 vetra í skrám. Það
er eðlilegt, að hross, sem haía geng-
ið mikið kaupum og sölum, yngist
upp um svo sem einn vetur. En það
er merkilegt, hvað hún endist: Hún
hefur engan feil í fótum, brjóstið er
sterkt og tennurnar góðar, — hvcr
hestur væri fullsæmdur af slíku,
þótt hann væri 10 árum yngri. Og
einkennilegt er, að þótt hún sé þetta
gömul, leikur hún sér enn þá eins
og unglingur, síðast í morgun hopp-
aði hún eins og kiðlingur o:í tók
sprettinn um allt tún. — Við höfum
haft mikið saman að sælda um dag-
ana, og ég veit varla, hvort hún hef-
ur tamið mig eða ég hana. Líba heit-
in, mágkona mín, orti einu sinni
þessa vísu um okkur Glettu:
Heill á bak og heiman að,
heill á spretti stafar.
Beri þig Gletta beint í hlað
báðum megin grafar.
Eg þyrði vel að leggja upp á henni
i þá ferð.
— Afkvæmin hafa líka erft skeið-
náttúruna.
— Já, Hrollur hefur það úr gömlu
konunni að þola ekki nokkuui hest
á undan sér, en Litlu-Glettu ef al-
veg sama. Hún er svo gæflynd og
þægileg, að bæði börn og gamalmenni
geta setið hana. Eg kalla hana allt-
af magarínstykkið, af því að hún er
svo þýð, en Líba heitin kallaði hana
gullhrossið og stóð á því fastara en

82
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ