Tíminn Sunnudagsblað - 31.03.1963, Blaðsíða 22

Tíminn Sunnudagsblað - 31.03.1963, Blaðsíða 22
enda hvorki margmenni i sókninni né tíðarfari svo háttað, að það laðaði til ferðalaga. Drengurinn, sem beið komu frænda síns í beitarhúsin í sjö sólarhringa, sat sparibúinn við hlið föður síns á innsta bekk. Það voru margvíslegar kenndir, sem bærðust í brjósti hans, þegar prófasturinn rifj að'i upp þá atburði, er gerzt höfðu inni í Kerlin.garfirði við þorrakom- una. Og svo hljómaði sálmasöngur- inn í lágri hvelfingu Múlakirkju: Brátt líður lífs á dagínn, mín lífssól dregst í æginn, er varir mig þess minnst. Dagsmörkin ég veit eigi. Mun eigi halla degi og komið nærri kvöldið hinzt? Þú, drottinn, timann telur og takmörk hverjum telur, nær lokið lífs er tíð. Á mér þinn verði vilji, en veit, é£ læri og skilji, hve verða má mín burtför blíð. Það var ekki voldugur kór, sem forsöngvarinn, Andrés á Hamri, hafði á að skipa — aðeins fáeinir bændur úr nágrenninu. En söngur þeirra fyllti litlu kirkjuna hátíðlegum hug- blæ. Drengurinn sá allt fyrir sér — kaffennt beitarhúsin, blaktandi lampa ljósið í glugganum. frænda sinn iiggj andi í hnipri í skaflinu. Og fyrir- hæn hins deyjandi manns barst hon- um sem úr fjarska frá mönnunum, sem stóðu syngjandi í kórnum: Lát þjón þinn fara í friði, já, flýt þér, sól ,að viði .... Síðan voru kisturnar bornar út. Orafirnar göptu kolsvartar í snævi- þöktum kirkjugarðinum; Og nú var kistunum sökkt niður í þær, Prestur- inn gekk fram og jós ba>r moldu, og drengurinn heyrði hann mæla hin dularfuliu orð: „Af moldu ertu kom- inn, að moldu skaltu verða, af moldu skaltu aftur upp rísa“ Síðan vék sér Bjarni sér til hliðar, svo að fólkið gæti gengið að gröfunum og gert krossmark yfir þeim, hægur í fasi og alvarlegur á svip. Þau voru nú orðin 1168 prestsverkin hans á tuttugu og þremur árum. Drengurinn gekk að hvílurúmi frænda síns að dæmi föður síns og leitaðist við að krossa yfir kistuna með svipuðum tilburðum og hann. Til fyllstu hlítar skyldi hann inna sitt hlutverk af hendi Með trú- mennsku og skyldurækni og æðru- leysi hafði hann staðizt raunina í selinu, með hljóðri stillingu kvaddi hann frænda sinn hinztu kveðju. Þannig skildi með þeim nöfnum, drengnum og beitarhúsamannjnum í Kerlingarfirði. olO Eftir jarðarförina Icorn Jóhannes syni sínum fyrir á Hamri hjá Andrési Gíslasyni og konu hans, Guðnýju Gestsdóttur. Þá þótti drengnum vel ■skipast sitt mál, því að hvergi kaus hann fremur að vera utan foreldra- húsa. Sjálfur lagði faðir hans á ný land undir fót og hélt norður heið- ar. Honum hentaði ekki að slá slöku við, þrettán barna föður. Og heim náði liann heilu os höldnu eftir langa og stranga útivist. Vorið eftir fór Ari litli til foreldra sinna og fluttist með þeim út í Hnífs- dal. V. Meira en fjórir áratugir eru liðnir síðan þessir atburðir gerðust. Nú er Ari Jóhannesson verkstjóri á Reykja- víkurflu,gvelii í þjónustu Flugfélags íslands. Mig hafði lengi fýst að ná tali af honum. Loks varð úr, að ég gerði honum heimsókn á dögunum. Ég kvaddi dyra í húsi því á Kópa- vogshálsi, þar sem mér var tjáð, að hann ætti heima. Hurðinni var skjótt hrundið upp, o-g frammi fyrir mér stóð hár og þrekinn maður, hæglát- ur í framgöngu og sýnilega enginn veifiskati. Þetta var Ari. Hann leiddi mig lil stofu, og þar tókum við tal saman um hin eftir- minnilegu þorradægur í Kerlingar- firði Hann sa-gði frá, hægt og skipu- leea og ég skrifaði efnisatriði frá- sagnar hans jafnóðum. Síðan leit ég í kirkjubækur frá Flatey og Brjáns- læk, leitaði uppi eina stutta blaða- frétt, er birt var um þessa atburði, og spurðist fyrir um fáein vafaatriði hjá þeim Halldóri Jónssyni og Andrési Gíslasyni á Hamri. Þannig er þessi frásögn til orðin. Ég spurði Ara að því, hvort þessir alburðir hefðu ekki haft djúp áhrif á hann. „Varla, þegar þeir gerðust“, svaraði hann. „Ég áttaði mig í rauninni ekki á þessu, fyrr en það var um garð gengið. En síðar á ævinni varð þessi reynsla mér mikil kjölfesta Hún hef- ur styrkt mig á sumum sviðum, styrkt mig mjög mikið. og kennt mér að láta ekki hugfallast, þótt á bjáti“. Þetta voru orð Ara Jóhannessonar. Matthías Jochumsson kvað, þegar hann vitjaði fornra stöðva um mið- bik Barðastrandarsýslu á efri árum: Skefur heiðar skafrenningur, skarpan enn þá Norðri syngur. r ■■■-— ■■ Lausn 54. krossgátu Bíttu á jaxlinn, Breiðfirðingur: „Blástu meir“, þótt frjósi kló. Eitthvað svipað er viðhorf Breið- firðingsins, sem hlaut eldskírnina tíu ára í sjö daga einveru við gnauð stór- hríða í beitarhúsunum í Kerlingar- firði. Það verður ekki sagt, að Múla- sveitin væri honum mild og mjúk- lát fóstra. En veganestið var ósvikið. J. H. ^aldvin Trausti — Framhaid af 299. síðu. sterkari og trufla útsendingarnar frá Reykjavik. — Fáið þið ekki gesti á sumrin? — Jú, stundum. Og á vissum tím- um verður fjörðurinn fótaskinn út- lendinga. Það leggjast oft 60—100 skip í var inn á fjörðinn, þegar síld- in er komin austur fyrir Langanes. Þetta er alger hvíldarhöfn. Ef þeir liggja lengi, fer þeim að leiðast, og þá fara þeir í land, streyma oft í stórhópum upp um allt. En það hafa svo sem ekki mikil vandræði hlotizt af þeim fram að þessu. — Heldurðu, að þú farir nokkuð að bregða búi í náinni framtíð? — Það getur farið að styttast í bú- skapnum hjá manni. Það ýtir undir brottför manna frá svona stöðum, hve erfitt er að fá upplýsingu fyrir börnin og það er rétt að fara, áður en maður verður of gamall til að geta samið sig að nýjum lífsháttum. Verst er, að þarna skilur maður eftir mikinn hluta af lífsstarfi sínu og fær ekkert fyrir það. Og það er ónotaleg tilfinning að horfast í augu við, að einhvern tíma bráðlega verði maður að yfirgefa þann stað, þar sem allt líf manns hefur liðið, og vita húsin standa tóm að baki sér. Birgir T I M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.