Tíminn Sunnudagsblað

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Tíminn Sunnudagsblað - 28.04.1963, Qupperneq 11

Tíminn Sunnudagsblað - 28.04.1963, Qupperneq 11
Gísli Einarsson, annar forgöngumanna vinnumanna- samtakanna í Árnessýslu 1881. Myndin var tekin, þegar hann var um sextugt. vinnumennina setja upp hátt kaup, en í krónum og engu öðru, engum fóðr- um, engum hjáverkum. Látum það vera hundrað krónur . . . Þó má það svo hátt vera einungis með því skilyrði, ag þeir geri allt, sem gera þarf, beri for og úr fjósi, mali og sæki vatn, þegar þess þarf við og ekki annað að geia, eyði ekki virk- um dögum í útreið'ar í sínar þarfir, liggi ekki svo dögum skipti á vet- urna aðgerðalausir upp í rúmi . . . Látum það heldur ekki lengur við- gangast, að vér gjöldum þægri og iðjusamn vinnukonu fjórtán til tutt- ugu krónur í kaup. en lötum og óþæg- um vinnumanni allt að hundrað krón- ur. Látum þæ^ ekki gjalda þess, að þæ*- þegja“. Tveir aðrir 1óku til máls í ísafold nokkrum vikum síðar, og var ann- ar bóndi, en hinn nefndi sig Stein- orm vinnumann. Bóndi taldi að sönnu „aldeilis ótilhlvðiiegt, að hver vinnu- drengur eigi liross og fé“ og kaup vinnukvenna, sem margar hverjar yn"u á við kar'menn, taldi hann fjarri la?: Hann var og sammála austanvéra um bað, að þungt væri undir því að búa, er vinnumöímum væri goldið. En hann rakti orsakir þess til þess kaupgjalds. er annars staðar stæði til boðá í þjóðfélaginu: „Ag vísu er mörgum hjúum ábóta- vant, og heimtufrekja þeima kann að fara fremur vaxandi en minnkandi. En hún mun vera nokkuð samfara annarri heimtingu, sem hver frjáls maður þykist oiga heimtingu á — að lifa sælu og góðu lífi“. Hjá Steinormi vinnumanni kvað við annan tón: „Það gegnir allri furðu, hvað vinnumenn vorir taka meg þögn öll- um þeim ummælum, sem blöðin hafa að færa gegn þeim og yfirgangi þeiira við bændur, en reyna ekki til með eipu orði ag bera hönd fyr- ir höfuð sér.“ Lýsti hann sök á fóðra- fénaðinum á hendur bændum sjálfum. Hann væri svo til kominn, að bóndi, sem vissi af vinnumanni með fjöru- tíu króna árskaup í annarri vist, byði honum hærra kaup, fleiri fóður og fleiri flíkur, og væri þá vinnumönn- um svo farið sem öðrum, að þeir vildu „sæta þeim kjörum, er geta bezt fengið“ En þegar kæmi að því að greiða kaupið. ætti bóndinn ekki annað til þess að borga með en horaðar kindur Við það yrði vinnu- maurinn að sætta sig, hvort sem ihonum líkaði betur eða verr. Bóndinn rreisraði hann svo til þess að vera annað ár í vistinni gegn lof- orði um rífka kaupið næsta ár. Sag- an endurtæki sig, og þannig fjölg- aði fénaði vinnumanna gegn vilja beirra. Stundum gengju bændurnir jafnvel á það lagið að fá lán hjá vinnumönnum sínum gegn loforði um fé og fóður síðar. Af þessum lánum væri aldrei greiddir vextir, frekar en kaupi, sem illa gyldist, og fénað- areignin reyndist vinnumönnunum ærið völt, þegar illa áraði. Væri þeim því sízt í hag að eiga margt fóðra- fénaðar, enda væri hann sjaldnast til kominn að þeitra vilja. Annar vinnumaður tók til máls í Þjóðólfi og halimælti austanvéranum fyrir að „vekja óvild milli stétta“ og kvað hann fara meg „illgirnislegar ýkjur og hrcðalegar dæmisögur". Saga hans væn „klunnalegur skáld- skapur", og mætti hann vera þakk- látur, ef hann yrði ekki krafinn sannana á sögu sinni. Lézt vinnumað- ur þessi ekki vita þess nein dtemi, að hjú nyti alira þeirra hlunninda, er austanvéri nefndi, auk kaups síns. III. í þessu andrúmslofti hófust þeir Gísli og Jón Jónsson handa um vinnumannasarntökin. Boðuðu þeir til fundar allra vinnumanna í Hruna- mannahreppi laugardaginn 2. júlí- ínánaðar 1881. Skyldi hann haldinn að Gröf, þar sem bóndinn hafði leyft þeim fundarstað. Þeir, sem und- irbjuggu funainn, höfðu komið ái sinni vel fyrir borð. Bændur sveit- arinnar höfðu fallizt á ag veita vinnu- mönnum sinum levfi tjl þess að sækja hann, og hefur þar sjálfsagt notið atbeina einhverra, sem máttu sín mikils. Er sennilegast, að það hafi verið prestarnir, húsbændur - for- göngumaiinanna, enda höfðu vinnu- mennirnir einsett sér ag beita sér gegn fóðrafénaðinum, sem bændiím var mestur þyrnir í auga. En það bafa þeir þó að sjálfsögðu gert með eigin hag í hug, þótt það kunni að hafa Framhald á 381. siðu. T f M I N N — SUNNUÐAGSBLAÐ 371

x

Tíminn Sunnudagsblað

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.