Tíminn Sunnudagsblað - 12.05.1963, Qupperneq 14

PÁLL BJARNASON
Það var vorið 1923. Við erum stödd
i litla verzlunarþorpinu fyrir botni
Húnaflóa, Blönduósi. Þar bar sjald-
an margt til tíðinda, enda lá ferða-
mannastraumurmn þá ekki um þorp-
ið eins og nú er. Helztu gestirnir
voru bændafólkið úr byggðunum í
kring. En oft var langt milli kaup-
staðaferðanna. Meginhluti bænd
anria hafði viðskipti við kaupfélagið.
Helztu nauðsynjar voru pantaðar
gegnum pöntunardeildina þrisvar
á ári og fluttar héim um leið. Menn
bjuggu enn að mestu á forna vísu
Heimilin reyndu að komast sem mest
af með eigin framleiðslu. Ýmsir liðir,
sem nú eru miklir útgjaldaliðir í bú-
rekstri bóndans, þekktust þá ekki
eða voru mjög óverulegir. Vöruflutn
ingar um héraðið fóru enn að mestu
leyti fram á klökkum, þó voru hest-
vagnar komnir töluvert í notkun.
Skipin önnúðust alla vöruflutninga
til og frá héraðinu, og með þeim tóku
menn sér fari, ef ferðast þurfti lengra
til, nema um hásumarið, en þá ferð-
uðust menn á hestum landshornanna
á milli. Skipakomur voru því aðal-
tilbreytin.gin í lífi_ þorpsbúa.
Lau/jardagsmorguninn 28. apríl
1923 var uppi fótur og fit á Blöndu-
ósi, og bar fleira en eitt ttt. Það var
von á nýju, íslenzku skipi, skipi, sem
enginn þorpsbúa hafði fyrr augum
litið og sem menn gerðu sér miklar
vonir um. að yrði til stórra samgöngu-
bóta fyrir smáþorpin úti um landið.
Esja var að koma. Þetta var jóm-
frúferð eldri Esju. Skipið var smíðað
í Kaupmannahöfn, kom í fyrsta sinn
ttt Reykjavíkur 19. apríl 1923, og nú
var von á því til Blönduóss hinn 28.
apríl. Þetta eitt var ærið ttthlökk-
unarefni, en hitt var ekki minni ný-
lúnda, að með skipinu var vtm á
tveim bilum, sem koma áttu í land
á Blönduósi og til starfa i héraðinu.
Með skipinu var einnig von á tveim
lærðum bílstjórum, sem ætluðu að
aka vögnunum um göturnar á Blöndu
ósi og út um héraðið eftir því', sem
aðstæður leyfðu og béraðsmenn
æsktu eftir.
Nöfn bílstjóranna voru þegar orð-
in kunn á Blönduósi, en þeir hétu
Páll Bjarnason og Vilberg Jónsson.
Höfðu þeir um veturinn haft síma-
samband við kaupfélagsstjórann. —
Hafði hann gefið þeim upplýsingar
um vegamál héraðsins, útvegað þeim
húsnæði á Blönduósi og undirbúið
komu þeirra á annan hátt. Um leið
og skipið kom á höfnina, fór bróðir
kaupfélagsstjórans þegar um borð ttt
viðtals við bílstjórana, því að bílana
varð að sjálfsögðu að taka í upp-
ískipunarbáta, þar sem skipið gat
ekki lagzt við bryggju norðan ár, og
þar biðu þeir fram yfir helgina.
Nýja heimtti bilstjóranna var sunn
an árinnar, og þangað þurftu þeir að
flytja sængurfatnað og annað nauð-
synlegasta af varningi sínum þegar
fyrsta daginn. Þar sem bílarnir voru
ekki enn ökufærir, urðu þeir að láta
sér nægja gömlu tttfærurnar. Var
þeim vísað ttt ökumanns þar á staðn-
um, en þess um leið getið, að kona
ökumannsins hefði forbannað manni
sínum að láta ökuhest þeirra nokkurn
tíma fyrir bíl. Páll httti ökumann-
inn, og var hann fús ttt fararinnar.
Brá hann þegar við, en um leið og
hann tók út hestinn, kemur kona
hans út úr hesthúsdyrunum og fyrir-
býður honum að fara með hestinn
til þess arna. Karl lét þetta þó ekki
á sig fá og leysti erindi þeirra bíl-
BJarni Jónasson frá Blöndudalshólum
422
T I M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ