Tíminn Sunnudagsblað - 26.05.1963, Blaðsíða 4

með áhlaupi Skorzenys.
Skorzeny var rétt kominn fram í
biðstofuna, þegar aðstoðarforinginn
kom og sagði honum að fylgjast með
sér til hins nýja yfirmanns hans,
Students hershöfðingja. Þetta reynd-
ist vera glaðlegur og viðkunnanleg-
ur maður. Þeir höfðu vart heilsazt,
þegar Heinrioh Himmler kom skyndi-
lega inn í herbergið til þeirra. Hann
vildi aðeins gefa þeim nánari skýr-
ingar á verkefni þeirra: „Enginn,
hvorki í Þýzkalandi eða Ítalíu, hefur
minnstu hugmynd um, hvar svika-
stjórnin hefur falið Mussolini", sagði
hann. — Hann áleit, að samningar um
afhendingu Mussolinis til enska hers-
ins á Ítalíu væru þegar hafnir. Hann
nefndi enn fremur fjölda ítalskra
stjórnmálamanna og aðalsmanna, sem
hann áleit trúa Þýzkalandi og gætu
aðstoðað við leitina. Skorzeny tók upp
vasabók og ætlaði að skrifa hjá sér
nöfn þessara manna, en Himmler
hvæsti: „Burt með penna, — hafið
þér ekkert minni. Þetta er leynileg
fyrirætlun“! — Þegar Himmler hafði
talað í 40 mínútur, afsakaði Skorzeny
sig og fór til að hringja í Radl og
gefa honum fyrirskipanir. Hann
skipaði honum að sjá svo um, að her-
flokkurinn væri reiðubúinn til brott-
farar morguninn eftir. í förina skyldi
hann velja fimmtíu menn, og ættu
sem flestir þeirra að tala ítölsku.
Hann gaf honum einnig fyrirmæli um
að útvega léttan hitabeltisklæðnað,
borgaraklæðnað, senditæki, hand-
sprengjur, vélbyssur, sjúkrabúnað,
ítalskan gjaldmiðil, prestshempur,
sem hægt væri að nota sem dular-
gervi, háralit ýmiss konar, fölsk vega-
bréf o.s.frv.
Morguninn eftir flugu þeir Student
hershöfðingi og Skorzeny til Ítalíu í
einkaflugvél hershöfðingjans. Flug-
maður hans hét Gerlach og átti eftir
að koma mjög við sögu þessa máls
áður en lauk. — Þrem dögum eftir að
Skorzeny var kominn til Rómar, kom
fimmtíu manna hersveit hans, vel
upp lögð og reiðubúin til aðgerða.
En Skorzeny tilkynnti hersveitinni,
að hún yrði að sýna þolinmæði, þar
til hinn rétti tími rynni upp.
Leitin að Mussolini var að sjálf-
sögðu samstundis hafin. Vel þjálfað
fólk úr leyniþjónustu Þjóðverja lagði
sig allt fram til þess að komast að,
hvar „II duce“ var niður kominn. En
allt sem varðaði fangelsun Mussolinis
var vafið þoku, fölskum upplýsingum
og villusporum. Skorzeny varð fljót-
lega ljóst, að ítalskir ráðamenn höfðu
haft eitthvert veður af fyrirætlunum
um frelsun Mussolinis. Með hverjum
deginum sem leið varð erfiðara að fá
nokkrar haldgóðar upplýsingar um
hvað á daga Mussolinis hafði drifið.
ítölsku herlögreglumennirnir, sem
höfðu tekið Mussolini höndum 25. júlí,
höfðu fjarlægt hann frá Villa Savoia,
og ekki var unnt að fá minnstu vis-
bendingu um, hvert þeir höfffu farið
með hann. Þýzka leyniþjónustan vann
dag og nótt og tókst fljótlega að koma
á samvinnu við ítölsku hafnarlögregl-
una: Það voru nefnilega talsverð lík-
indi fyrir því, að ítalska stjórnin
kæmi Mussolini fyrfr á einhverri lít-
illi eyju, þar sem tiltölulega auðvelt
værf aff fylgjast með allri umferð.
Skorzeny var að því kominn að láta
hugfallast. Þrátt fyrfr geysimikla
fyrfrhöfn, fengust lengi vel engar
upplýsingar, sem mögulegt væri að
hafa gagn af. Loks komst fréttaþjón-
ustan á sporið: Henni barst í hendur
ástarbréfs fhalsks hermanns, er sagðl
henni, að hann væri varðmaður á
eynni, þar sem Mussolini væri fangi.
Þetta var eyjan Ponza, sem var um
fimmtíu kílómetra frá ströndinni,
miðja vegu milli Rómar og Neapel.
Meðan fréttaþjónustan beindi athygli
sinni sem ákafast að Ponza, drakk
einn ærlegur ítalskur liðþjálfi sig
Flugvélin
meö „II duce’4
innanborðs
460
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ