Tíminn Sunnudagsblað - 26.05.1963, Blaðsíða 20

StaSur í SúgandafirSi (Liósm.: Þorsteinn Jósepsson).
Kollaíjarðarnes til Staðar í Stein-
grimsfirði.
Fyrsti prestur, sem vitað er um á
Stað er síra Jón Brandsson, sem
Guðmuntíur biskup góði sótti heim,
en síra Jón þjónaði brauðinu í 33 ár.
Vísaði biskup honum á hvalreka, og
var raunar þökkuð sú hin stóra reyð-
urin, sem á Staðarfjörur var rek-
in.
Fram um siðskipti er prestaröðin
á Stað næsta óljós, en á siðskiptaöld-
inni þjóna þar Þorl. prófastur Björns
son til 1547, en eftir hans dag síra
Þórður Ólafsson í rúm 20 ár. —
Lengst allra klerka gegndu preststarfi
að Stað í Steingrímsfirði síra Einar
Sigurðsson, 1B16—1670, og síra Magn-
ús Einarsson, sem varð þar aðstoðar-
prestur 1653, en fékk veitingu fyrir
kallinu 1682 og hélt til 1707. Báðir
lengi prófastar — Við dauða síra
Magnúsar náði loks brauðinu Jón
Árnason, sem hafði orðið sér úti um
vonarbréf fyrir því 1692. Var hann
svo prestur að Stað til 1722, er hann
varð Skálholtsbiskup, eða í 15 ár.
Á 18. og 19. öld þjónuðu fimm pró
fastar Stað i Steingrímsfirði, en flest-
ir voru prestar þar hinir mestu skör-
■ungar, þótt ekki sé unnt að rekja hér
jþá sögu. Staður var alltaf meðal hinna
eftirsóknarverðustu brauða, eins og
|sjá má af því t. d., hve lengi Jón
Árnason beið eftir honum með von-
arbréf í höndum. Og meira að segja
gerðist það, að Staðarprestur á Öldu-
hrygg, Slaðarstað, fluttist þaðan vest-
ur að Staö í Steingrímsfiröi. Það var
síra Jón N. Jóhannessen. Hann fékk
Staðarstað 1912, en var veittur Stað-
ur í Steingrímsfirði 1921. Ekki var
hann þó þar nema tvö ár að því sinni,
er fór um fardaga 1923 suður á Skóg-
arströnd. Árið 1927 fær hann svo
veitingu fyrir Staðarhrauni, en sat
kyrr að Breiðabólstað enn tvö ár, unz
honum er veittur Staður í Steingríms-
firði að nýju 1929. Hélt hann siðan
Stað í tiu ár. — Milliárin, þegar síra
Jón var á Skógarströndinni, sat að
Stað síra Þorsteinn Jóhannesson.
Vígðist hann þangað liaustið 1924.
Hann gerði miklar umbætur á Stað,
lét girða túnið, sem um aldir hafði
verið opið allri skepnu. Slaðartún er
víðlent og hallar fagurlega móti suðri,
undir hárri grasi vafinni hlíð. Hár
foss er i bæjargilinu á Stað, en fram
^Uiiuuiiúltummumiuuuimuumuiiiiuniimiimininiiiiinnfiiasniaaniiiisiiammniiiinfflninaiuiirainuiuli Vígslan og RÁÐNING GÁTUNNAR gátan 19061 — eldsviðarfjalls: = (svarðar- 1
í síðasta Sunnudagsblaði hnjúkur) höfuð.
er þessi: — Ýmisheili: = Ský
HANN: = BAKKUS. — sálarglugga: = augu
— bak við sál: = í skugganum. — vina hans og vandamanna:
— í álnarfjórðung: = kvartil = sem drukku.
— góðhestagangur: = rann — fjölgandi um helming fótum
— norðan við sjó: = utan þeirra: = skriðu á fjór
við lög. um fótum.
— milli lagfærðra lendinga:
= varir UNDIRSKRIFTIN
— fjallsenda greiðan veg: = — Arnlcelsbana: = Snorri
háls. — slétlu landi: = grund
— sultar inni: = magi. — viljugur í vað: = Sigfús
— mældi gangandi: = (stiga) = Snorri Sigfússon.
steig. M.E.
476
T f M I N N - SUNNUDAGSBLAf)