Tíminn Sunnudagsblað - 02.06.1963, Síða 12
SPJALLAÐ Vlfl JÚHANNES JÓNSSON UM
_ 1
HÁKARLA-
VEIOAR
A
HÚNAFLÚA
MARGIR telja hákarl eitthvert
mesta lostæti, sem úr sjó er dregiS
við ísland. HákarlaveiSar munu þó
orðnar faverfandi, miðaS við það sem
éður var, og með öllu mun lagt fyrir
róða að draga hákarl á handvað', eins
Og áður var alsiða. Sú veiðiaðferð
hélzt þó við lýði langt fram á tutt-
ugustu öld. Jóhannes Jónsson frá
Asparvík á Ströndum mun vera með-
al þeirra siðustu, sem stundað hafa
hákarlaveiðar með þeirri aðferð, og
Ihann er manna fróðastur um vinnu-
brögð öll við veiðarnar og hegðan há-
karlsins og kann frá mörgu að segja
f því sambandi. Ég, sem aldrei hef
hákarl séð í annarri mynd en niður--
sneiddan á Nausti, náði fyrir skömmu
tali af Jóhannesi og fékk hann til
að miðla mér og lesendum nokkrum
fróðleik imi þá gagnmerku sjávar-
skepnu, hákarlinn.
Jóhannes er alinn upp í Asparvík,
sem liggur milli Bjarnarfjarðar og
Kaldbaksvíkur, frá níu ára aldri, en
íæddur er hann að Svanshóli i Bjam-
arfirði, sem kunnur er úr Njálu. Hann
ikveðst fyrst hafa farið í hákarlalegu
tim fimmtán ára aldur á árabát með
Guðmundi Guðmundssyni bónda á
Klelfum: Slðan heldur Jóhannes á-
fram:
— Ég mun hafa verið við hákarla-
velðar í eitthvað fimmtán vetur,
íbæði á opnum bátum, árabátum fyrst
og síðan trillum, og á dekkbáti. Það
var alltaf sami báturinn, Skarphéðinn,
sem Hrólfur Sigurjónsson, bróðurson-
ur Stefáns frá Hvítadal, var formað-
ur fyrir. Þarna voru yfirleitt sömu
mennimir ár eftir ár, og formaðurinn
var að jafnaði yngsti maðurinn um
borð, en Hrólfur dó kornungur. —
Skarphéðinn var gerður út frá Hólma
vík, og þaðan var einnig gerður út
annar bátur á hákarl, Geir, sem Loftur
Bjarnason var með. Þetta hafa hvor
tveggja verið svona tíu eða tólf tonna
bátar. Þessum bátum var haldið úti
síðari hluta vetrar og á vorin, yfir-
leitt byrjað á einmánuði. Áður en
þessir bátar fóru út réri ég með
Bjarna bróður mínum, sem nú er
bóndi í Bjarnarhöfn. Hann var lengi
formaður og mjög heppinn og fan
sæll aflamaður. Þegar Bjarni hætti
hákarlaveiðum, gaf hann Þjóðminja-
safninu veiðarfæri sín og eru þau þar
nú til sýnis. Við byrjuðum yfirleitt
á þeim veiðum í janúar, en tíðarfarið
492
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ