Tíminn Sunnudagsblað - 30.06.1963, Qupperneq 4

að óhlýðnast stjórninni. Þá skuluð
þér segja okkur, hvar faðir Gamet
heldur sig. Ha'nn er óvinur ríkisins, og
yður ber skylda til að korr.a upp um
alla slíka menn“.
„Hann er ekki óvinur nkisins“,
sagði ég. „Ég er þvert á móti viss umn,
að væri honum gefið tækifæri til að
fórna lífi sínu fyrir drottningu og
fósturjörð, myndi hann feginn gera
það. En ég veit ekki, hvar hann á
heima, og þótt ég vissi það, myndi
ég ekki skýra frá því“.
„Þá munum við sjá um, að þér
leysið frá skjóðunni, áður en þér far-
ið úr þessum stað“.
„Það tekst ykkur ekki, vegna Guðs
vilja“, svaraði ég.
Síðan gáfu þeir út skipun um, að
ég yrði tekinn tii pyndinga. Þeir
höfðú hana tilbúna hjá sér og fengu
mér til lestrar (í þessu fangelsi
þurfti sérstaka skipun til að pynda
menn). Ég sá, að skipunin var rétt
skráð og undirrituð, og svaraði síð-
an:
„Með Guðs hjálp mun ég aldrei
ge.ra neitt órétt né breyta gegn sam-
vizku minni og kaiþólskri trú. Þér
getið gert mér það, sem Guð leyfir
yður að gera. Meira er yður ekki
fært“.
Þá lögðu þeir fast að mér, að neyða
þá ekki tii að gera þær ráðstafanir,
sem til stæðu. Þeir sögðust ekki kcm
ast hjá því að pynda mig hvem ein-
asta dag, sem ég ætti eftir ólifað, ef
ég gæfi þeim ekki þær upplýsingar,
sem þeir vildu fá.
„Ég trúi á góðsemi Guðs“, svaraði
ég, „og að Hann forði mér frá því
að fremja nokkru sinni slíka synd,
þá synd að ákæra saklausa menn. —
Allir erum vér í höndum Guðs, og
þess vegna óttast ég ekkert það, scm
þér getið gert mér“.
Þetta var inntak allra svara minna,
eftir því sem mig minnir nú.
Við héldum til pyndingakiefans í
eins konar skrúðgöngu, böðlarnir
freimstir með logandi kyndla. Klefinn
var neðan jarðar og dimimur, skammt
frá innganginum. Þetta var stórt her-
bergi og þar var alls konair útbún-
aður og tól til aff pynda menn með.
Þeir bentu mér á áhöldin og sögðu,
að ég myndi fá að reyna þau öli. —
Síðan spurðu þeir mig aftur, hvort
ég vildi gera játningu.
„Ég get það ekki“, svarað'i ég.
Ég féll á kné tH andairtaks bænar.
Síðan var ég leiddur að stórri uppi-
stöðu, einni þeirra súlna, sem héldu
uppi þaki neðanjarðarkleifans. Efst
voru reknir í súluna jámkengír, sem
gátu þolað mikinn þunga. Járnhringir
voru settir um úlnbð'ina á méir, og
mér var sikinað að klifra nokkur þrep
upp í stiga. Síðan var handlegigjum
mínum lyft upp og járn'bolta var
skotið í gegnum annan armhringinn.
síðan í gegnum kenginn og nð
lokiuim í gegnuim hinn armihringinn.
Að þessu loknu var bol tinn festlir með
splyttum svo að hann rynni ekki
úr, og síðan var stiginn tc-kinn undan
fóturr* mér, og ég látinn hanga með
S56
tíminn - SUNNUDAGSBLAO