Tíminn Sunnudagsblað - 14.07.1963, Blaðsíða 2
r
Sigurjón Eiríksson í bækistöðvum sínum við Seljaveg. (Ljósm.: TÍM(NN—GE).
Vestast í Vesturbænum í Reykja-
vík, þar sem heitir Seljavegur, stend
ur reisulegt hús, sem Vita- og hafn-
armálastjórnin hefur aðsetur sitt í.
í austurenda þess húss á annarri
hæð ræður ríkjum Sigurjón Eiríks-
son, sem um langan aldur hefur
verið eftirlitsmaður vitanna. Þegar
hann er í Reykjavík, situr hann þar
innan um dufl og ljósker og ýmis
tæki, sem torkerfnileg eru í augum
leikmanna. Hins vegar er það ærið
oft, sem hann er ekki i Reykjavík,
því að aðalstarf sitt vinnur hann á
nesjum og skerjum umhverfis all.t
ísland. Þar setur hann upp ljós i
vita og gerir við þau Ijós, sem bila.
Sá viti mun naumast til hér við land,
sem Sigurjón hefur ekki einhvern
tíma farið höndum um á löngum
starfstíma.
Ég hitti Sigurjón að máli fyrir
skömmu og spurði hann um vitana
og störf sín við bá.
„Ég hef unnið hjá vitamálastjórn-
inni síðan árið 1928“, segir Sigurjón.
„Fyrst í stað þó aðeins á sumrin.
Fyrsta verk mitt hjá Vitamálum var
að mála vitann á Gjögri. Annars vann
ég þá mest með Benedikt Jónassyni
verkfræðingi, en hann annaðist eftir-
lit með vitunum og vitaljósunum. Ég
hef allt frá fyrstu tíð starfað nær
eingöngu við ljósin og ljóskerin, ek
við sjálf vitahúsin. Áður en ég réðst
hjá Vitunum hafði ég stundað verzi
un um skeið, en féll ekki sú atvinna,
og einhvern veginn náði Krabbe í
mig. Krabbe var mikill ágætismaður
og mjög áreiðanlegur. Sumum fannst
hann vera nokkuð aðgætinn og íhalds-
samur, en í rauninni varð að vera
það á þessum árum. Hann var fyrst
vitamálastjórinn og gegndi starfinu
til ársins 1937, en þá flutti hann
Danmerkur og lézt þar ekki mjög
mörgum áru.m síðar. Hans fyrsta verk
var að koma Reykjanesvitanum upp,
sem er elzti vitinn á landinu".
Ég spyr Sigurjón um fjölda ís-
lenzkra vita og það, hvort vitakerfið
nái orðið ekki saman allt í kringum
land.
„Vitarnir, se.m rikið hefur umsjón
með, munu nú vera um 110 samtals.
Þar að auki koma svo hafnarvitar og
Ijósdufl, sem eru um tuttugu að tölu.
Tveir vitar standa á heiðum uppi, á
Breiðadalsheiði og Hrafnseyrarheiði
vestur á fjörðum. Það munu vera þeir
vitar, sem standa lengst frá sjó. Vita-
kerfið myndi ná nokkurn veginn
saman, ef ljósmagnið væri nóg. En
það er margt, sem kernur til greina
við að ákvarða ljósmagnið. Það er
bæði sjálfur ljósstyrkleikinn, stærð
stækkunarglersins, sem er utan við
ljósið og hæð vitahússins. Veðurfarið
hefur líka sín áhrif, því að í þoku
sést ekkert. Og til stendur í náinni
framtíð að bæta a. m. k. tveimur
578
T'ÍMINN — SUNNUDAGSBLAÐ