Tíminn Sunnudagsblað - 14.07.1963, Blaðsíða 14

Rennusteinninn, sem fekinn var til notkunar viS bruggun eplavíns.
heíur a. m. k. ekki verið unut að
nota sem birgðageymslur, ti'i varnar
gegn Indíánum eða til að varðveita
loðfeldi. Kúpurnar eru fremst á
fjallabrún í óbyggðum, þar sem hit-
inn fer sjaldan yfir frostmiark níu
mánuði- ársins. Hverjir geta hafa
byggt þessar býkúpur og í hvaða til-
gangi? Það veit enginn. Hið eina,
sem virðist öruggt, er, að Indíánar
hafa ekki byiggt þær. Indíánar i þess-
um hluta álfunnar kunnu ekki að
byggja úr steini, og menning þeirra
þarfnaðist heldur ekki steinhýsa.
Auk þess bjuggu þeir í dölum niðri.
taldrei á fjallatindum.
En það er margt leyndardómsfullt
í Nýja Englandi. í ei-nni helgarferð
um svæði, sem náði ekki nema 35
km. frá Greenfield, var okkur auk
tveggja býkúpna sýndar hvorki meira
né minna en þrennar dularfullar
fornminjar, sem enginn hefur fundið
ful'lnaðarskýringar á-
Fyrst í röðinni var hið svo kal.laða
Indian Fort, sem þó að sjálfsögðu
er hvorki komið frá Indíánum né
neitt vígi (fort). Það getur heldur
ekki hafa verið virki til varnar gegn
Indíánum. „Vígið“ er ekki annað en
nálægt fi.mmtíu metra langur vegg-
ur úr slétthöggnu stórgrýti Veggur-
inn er mjög vandlega hlaðinn, greini-
lega gerður af manni, sem kunni til
verka. En veggurinn er eins og út í
bláinn mitt inni í þykkum skógi
Hann er mannhæðarhár, þ. e. helm-
ingf hærri en veggir þeir, sem áður
voru oft hlaðnir á þessum slóðum
á landamerkjum og umhverfis kirkju-
garða. En til hvers hefur svona mik-
ill veggur verið hlaðinn langt inni í
skógi, þar sem hvorki er hús né
nokkrar minjar um bústaði í nágrenn-
inu? Á ýmsum stöðum rétt hjá hefur
steinum sömu tegundar verið safnað
saman í dálitlar hrúgur, og það get-
ur bent til þess, að veggurinn hafi
verið hugsaður sem liður i byggingu,
sem aldrei var lokið við. En með
öllu er hulið, hver hafi unnið verkið
og hvers vegna.
★
Annar feyndardómurinn er lág-
mynd af frumstæðri mannveru,
greinilega konu, sitjandi á hækjum
sinum, meitluð inn í sléttan granít-
stein, sem er nálægt þvi emn metri
á hæð. Myndin er talin minna á viss-
an hátt á sumar þeirra mörgu kven-
mynda, sem fundizt hafa frá nýstein-
öld Miðjarðarhafslanda,- og utan um
myndina er klukkulagaður hringur,
sem leiðir hugann að hinu klukku-
lagaða „fórnarborði“ úr granít, sem
grafið hefur verið upp í North Salem.
Steinninn fannst fyrir um það bil
þrjátíu árum, og gerði það bóndi,
sem plægði sér kartöfluakur skammt
frá brún hæðar, sem kölluð er Öl-
keldufjall (Mineral Montain). Hins
vegar er eitt atriði við steininn, sem
sker úr um það, að hann getur ekki
hafa legið lengi í jörð. Það eru bók-
stafirnir J.E., sem eru höggnir vinstra
megin á hann.
Nú þurfa þessír bókstafir ekki að
þýða neitt á stað, sem þessum Þeir
GETA að sjálfsögðu verið upphafs-
stafir listamannsins, þótt myndin sé
sízt af öllu í neinum þeim högg-
myndastíl, sem nokkurn tíma hefur
verið í tízku í þessu.-n landshluta.
Það er réttmætara að gera ráð fyrir
því, að bókstafirnir eigi ekkert skylt
við höfund myndarinnar. í klöpp-
unum allt í kring er nefnilega allt
útkrotað með upphafsstöfum, nöfn-
um og ártölum frá 1848 og áfram.
Þetta stendur í sambandi við það,
að á 19. öld var þarna heilsuhæli,
sem brann til grunna rétt fyrir alda-
mót. Sjúklingarnir, sem Ieituðu lækn-
inga við öllum hugsanlegum hrelling-
um, allt frá blindu og giigt að geð-
Framhald á bls. 598.
590
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ