Tíminn Sunnudagsblað - 21.07.1963, Blaðsíða 15

bundið mál. Hann tekur hend-i til á
Hnappavöllum og dvelur þar lengur
en gestanætur.
í sveitinni var hjalað um ráðsmann
ekkjunnar. Hvíslararnir tala um pöru
pilt, sem sé að forða sér undan vendi
laganna og laumist burt úr heima-
högum á stolinni meri, leyni jafnvei
réttu nafni ttt að villa um fyrir eftir-
Ieitarmönnum.
Þegar Ólöf Þorvarðardóttir fluttist
vestur á Síðu næsta vor, fór hún kona
ekki einsömul. Um haustið ól hún son
í Hörgsdal. Sveinninn var nefndur
Símon.
„Faðir Davíð Jónsson ógiftur mað
ur“, skráði Jón prófastur Steingríms.
barn andvana fætt. Faðir sá sami-
Davíð. Hér var skörin farin að færast
upp í bekkinn, sambúð hjónal'eysanna
hneykslismál í söfnuðinum. Bókstaf-
ur laganna blífur, án þess að tákn-
mál hans væru lesin niður í kjölinn,
hvorki í athafnasamri vandlætingu né
að yfirvarpi. Enda er vitað, að það
sem hér var vankveðið, lyti bráðlega
kirkjulegum bragreglum.
Davíð Jónsson og Ólöf Þorvarðar-
dóttir gengu í hjónaband 1. dag júní-
mánaðar 1789. Síra Sigurður Jónsson,
kapellán á Prestbakka, vígði þau
saman.
Þar um segir síra Jón Steingríms-
í ævisögu sinni:
ekki sízt ef á leiðinni eru stór vötn
og viðsjálverð.
Veðrátta var þægileg til fcrðalaga
um Skaftafellssýslur. Það var elcxi
fyrr en í síðari hluta júnímán?.5ar,
sem gekk í rigningartíð. Þi rigudi
líka ómælt. Hver árspræna vdt fram
og jökulvötn komust i foráítu'nam
Þetta vor stóðu tveir bændur aust-
ur í Lóni í búferlaflutningum um
langan veg. Hafa þeir vafalaust haft
samflot með skyldulið sitt, trúss og
búpening. Fyrirheitna landið bíður
vestan við Skeiðarársand — e.vðibýli
á Síðu.
Bændur þessir voru: Eiríkur Guð-
mundsson á Þorgeirsstöðum og Jón
Dverghamar (Ljósmynd Páll Jónsson).
son í prestverkabókina. Það var ferða
langurinn, sem settist upp á Hnappa-
völlum.
Leynd hefur hvílt á því, hverra or-
saka vegna Davíð lagði leið sína í
Skaftafellsþing. Hann var upprunn
inn norðan úr Þingeyjarþingi,, fædd-
ur í Ási í Kelduhverfi, af góðum ætt-
um kominn. Fað'ir hans var Jón
„lærði“ sonur Jóns bónda á Bakka á
Tjörnesi Sveinssonar. En móðir
Davíðs var Ingibjörg dóttir Gríms
lögsagnara á Stóru-Giljá í Húnaþingi
Grímssonar fálkafangara Jónssonar í
Brokey.
Haustið 1788 átti Ólöf Þorvarðar-
dóttir annað barn í lausaleik; svein-
„Á annan dag hennar Lþ.e. hvíta-
sunnul kvaddi prestur söfnuðinn og
gaf saman ein hjón, fór svo í burt
með allt sitt töy á fjórða — eður
þann 3. júnii.“
Búferlaffutningur
austan úr Lóni
Vorið 1788 var gremur kalt, norð-
austan þurraþræsingur þrálátur og
jörð seingróin.
Á Krossmessu hafa vinnuhjú vista-
skipti. Um fardagaleytið eru þeir,
sem festa sér nýtt jarðnæði, á ferð og
flugi. Þegar langt er að sækja er
seilzt eftir því, að vera á fyrra fallinu,
Árnason í Byggðarholti. Á heimilum
þeirra var tíu manns. —
Eiríkur Guðmundsson settist að í
Austur-Hörgslandskoti. Þetta er bónd
inn, sem síra Jón Steingrímsson segir
í ævisögu sinni, að verið hafi hrepp-
stjóri í Lóni austur.
Eiríkur er sjálfsagt kvæntur Guð-
laugu Gunnsteinsdóttur, þegar hér
er komið. Nöfn þeirra eru hvergi inn-
færð meðal copuleraðra í Kirkjubæj-
arklausturssókn. Styður það áður-
gerða tilgátu, að Guðlaug taki við
stjórn innanstokks á Þorgeirsstöum,
þegar hún hafði setið tæpt ár í ekkju-
dómi á Hofi.
Búferlaflutningurinn mun eiga þær
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
615