Tíminn Sunnudagsblað - 13.10.1963, Blaðsíða 3

ÞEIM, SBM horfir á þessa mynd, dettur óðar í hug Para-
dísarheimt Halldórs Kil'jans Laxness og bóndinn í Hlíðum
undir Steinahlíðum. Þar segir svo:
„Það hafði löngum viðgeingist að sýna úngum bænda-
efnum garðlög og veggi i Hlíðum undir Steinahlíðum,
þeim til eftirdæmis í lífinu. Þessir steingarðar voru vand-
lega hlaðnir svo ekki voru önnur listaverk meiri í þeim
sveitum”.
En þegar Hlíðarbóndi hefur langar fjarvistir átt og
kemur að l'okum heim, bregður honum í brún:
„Þó var það ekki fyren hann virti fyrir sér vallar-
garðinn að þessi ósköp fóru að falla honum nær. Var
furða þó honum ofhasaði að sjá hvurnin þessi meistara-
verk eftir lángafa hans, fyrirmynd og eftirdæmi heilla
sveita, voru farin á einni svipstundu meðan hann skrapp
frá; og skriðugrjót dreift útum allt tún! Þá varð honum
litið uppí snarbratt fjallið fyrir ofan bæinn, á fýlinn,
þennan trúa fugl, svífa mjúku og sterku og ódauðl'egu
vængtaki fyrir framan bergstallana hátt upp, vaxna burkn-
um og túnglgrasi, þar sem hann hafði átt sér hreiður í
tuttugu þúsund ár.
Hann lagði af sér pokann sinn með bæklíngunum eftir
Jón Pritt, smeygði sér úr treyjunni og tók ofan hattinn;
og fór að tína saman grjót og bera sig að gelda ögn uppi
veggina. Hér átti einn maður mikið verk fyrir höndum:
slíkir garðar taka £ rauninni manninn með sér ef þeir
eiga að standa.
Vegfarandi nokkur sér að ókunnur maður er tekinn
til að laspra við garðana í þessu eyðikoti.
Hver ert þú? spyr þessi ferðamaður.
Hinn svarar: Ég er sá maður, sem heimti aftur Paradís
eftir að hún hafði leingi verið týnd, og gaf hana börnum
sínum.
Hvað er slíkur maður að vilja hér, spurði vegfarandinn.
Ég hef fundið sannleikann og það land þar sem hann
býr, áréttaði vegghleðslumaðurinn. Það er að vísu allmikils
vert. En nú skiptir mestu máli að reisa við aftur þenn-
an vallargarð”.

I
TlMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
843