Tíminn Sunnudagsblað - 27.10.1963, Blaðsíða 22

Sagan af Sesselju
Framhald ;f 391. síSu.
og félagar hans vitjuðu aftur
byggða — komið fram í þrett-
á'ndu viku sumars. En húsfreyj-
an á Jökli sýtti það ekki — hún
var himinglöð að unnum sigri.
Húsbændurnir á hinum bæjunum,
sem misstu vinnu gildra manna í
heiia viku, hafa sjálfsagt ekki
heldur tal.ið sitt framlag eftir. Og
sánkti Pétri — honum hefur varla
verið unnið þægara verk frá þeim
dögum, er langferðamenn bændu
sig við steinaltarið á fjallsbrún-
inni, þótt hvergi sé það skrifað,
að aumingja karlinn hafi verið
hestamaður.
Sesselja hafði frá öndverðu
hugsað sér, að sæluhúsið yrði
minnisvarði um Grána hennar,
reiðhestinn góða og trausta, og
Gráni var kofinn líka nefndur. Og
sannarlega þjónaði hann því hlut-
verki, sem honum var ætlað. Þar
hafa bæði hraktír menn og hestar
oft noti'ð skjóls. Og vonandi stend-
ur Gráni enn á bakka Geldingsár,
bjóðandi ctorminum byrginn, en
þeim at'hvarf, er þangað koma í
haustmyrkri og misjöfnum veðr-
um.
Sesselja á Jökli bjó í lágum bæ
í kreppu hárra fjalla. Við augum
hennar blöstu gráar skriður og
berar flesjur, á hvorn veginn sem
l'itið var af bæjarhlaði hennar.
En hún átti hug, sem lyfti sér yfir
fjalláþröngina, og í hennar eigin
hugskoti voru gróðurlendur, sem
hún varði skriðuföllum. Kofinn
hennar við Geldingsá er sómastrik
í reikningi lífs hennar. Það ætti
að höggva nafn hennar í hina
myndarlegu steina, sem Jón, son-
ur hennar, og félagar hans lögðu
í hleðslu þarna inni í fjöllunum.
En mest væri þó um vert, ef svip-
að hugarfar væri höggvið djúpt í
sem flesta menn.
(Helztu heimildir: Ferðir, blað
Ferðafél'ags Akureyrar; Eimreiðin
(Yfir Vatnahjalla og Sprengisand
eftir Gunnlaug Einarsson lækni;
sóknarmannatal og prestsþjón-
ustubók Saurbæjar, frásögn Jóns
Vigfússonar á Arnarstöðum).
Steinþór
í Lambadal
Framhald af 896. síðu.
sjóinn, enda hefur einyrkjabændum
aldrei hentað það. Hann hefur ævin-
lega tekið daginn snemma og ekki
dæmalaust, að hann væri kominn út
til sláttar með orf 'sitt og ijá um óttu-
skeið, svo að honum notaðist nætur-
döggin.
Þá hefur hann og margan morg-
uninn og margt kvöldið hrundið fram
báti sínum og rennt fyrir fisk í fjörð-
inn og oft verið kominn að landi með
góðan feng, þegar aðrir risu úr
rekkju sinni.
Þau hjón eru framúrskarandi gest-
risin og. góð heim að sækja. Bömin
eru fimm, eitt í æsku, en fjögur full-
tíða, öll' mannvænleg, dugleg og vel
látin. Þau hjónin eiga því miður við
þrálátan heilsubrest að etja, en vinna
samt meðan kraftar leyfa, því að til
eru menn á íslandi enn, sem geta
tekið undir með Gunnlaugi orms-
tungu: — Eigi skal haltur ganga,
meðan báðir fætur eru jafnlangir.
TALISMANSLYSIÐ —
Framhald af_899. sí<5u.
ir að Flateyr* af sóknarprestínum
þar. síra Pái. Stephensen. Varpaði ég
líka nokkru'r crðum að gröf þess-
ara gömlu '/'•■■■< og söng yfir þeim
útfararsálma
' Þeir, sem at komust, voru þessir:
Arinbjörn Án'ason, Einar Guðbjarts-
son (hann komst tíl Kálfeyrar),
Jakob Einarss,.r og Jóhann Sigvalda-
son, — allt vaskii menn á bezta
aldri, Eru þ ’ó Arinbjörn og Jakob
enn á lífi, beyar þetta er skráð, og
sendi ég þem’ ágætu drengjum ein-
læga kveðju mína.
EFTIRMAL5
Mikið var rrcti um þetta hörmulega
slys á sinni fíð, og hefur það ærið
oft verið mé. í hug síðan. Mig hafði
líka dreymt ' hí gnanlega draum, sem
ég var há1fhra:ddur við. en þótti nú
sem fram hefih komið. Og svo voru
það hinar diilrrfullu tilviljanir, eða
hvað sem það ó að heita, er urðu
til þess, að a!lt fói sem fór.
HefSu þei. aldrei séð vitaljósið,
er meir en ■ i-íasamt, að þeir hefðu
farið í þá átt á landi, sem þeir fóru.
Hefði vélin okk’ farið í gang á föstu-
dagskvöldið. e- hugsanlegt, að lagzt
hefði verið vif. stjóra og beðið birtu.
Og kannski iiefðu þeir gert það,
þótt vélin færi í gang. ef vitaljósið
hefði e'kki etr.s og eggjað þá á að
kcoiast inn fyrir Ritinn og inn á Að-
alvík. Má þvi segja, að vitaljósið
hafi ráðið miklum örlögum.
Hefðí Hinrik Guðmundsson fundið
allt sitt fé á föstudagskvöldið, sem
hann raunar aldrei skildi hverju
sætti, hefði hann ekkert erindi
átt út á Klofning þennan morg-
un. Og hefðu þeir Páll og Kristján
ekki snúið *rá heiðinni, eða vegna
þess farið afíur til Flateyrar, sem
eðlilegt mátti kalla, hefði enginn vit-
að um slysið þennan dag og senni-
lega enginn komizt lífs af.
Og að lokem má kalla það undar-
lega tilviljun að lík Benedikts Jóns-
sonar fannst þá fyrst, er öruggt var,
að það kæmist til Flateyrar, og við
fyndumst þar.
Já, hefði . . . hefði . . . Eru ekki
allar slíkar bollaleggingar einber
barnaskapurV . Feí- ekki allt ,,eins
og það fer“? Má nokkur sköpum
renna?
í marz 1962
Lausn
79ra krossgáty
í FERÐASÖGU, sem birtist í Sunnu-
dagsblaði Tímans 25. ágúst í sumar, fór
ég skakkt með vísu eftir Pétur Jónsson
í Reynihlíð.
Hér birtist vísan rétt:
Stefnir á Tumba flokkur fríður
fimra rumbudansara,
þar sem umbun okkar bíður,
yljað sumbl í Glansara.
Á. J.
910
TtMINN - SUNNUDAGSBLAÐ