Tíminn Sunnudagsblað - 28.06.1964, Qupperneq 9

Það er pegar koiiiið kvöld, og ailt
gengur sinn vanagang. MaSur verður
hálfringla'our, gleymir sér annað veif-
ið og fellur svo í fastasvefn. En
þegar tunglskinið *-ekur mann á nótt-
unni og rtiáninn glottir framan i
mann, þá getið þið eKki ímyndað yk.t-
ur, hve þungt manni verður um
andardráttinn. Maður horfir og hor’-
ir. Já — jafnvel s.iáli jörðin er orð-
in önnur Maður liggur þarna og
teygir úr sér í snertingu við sjálft
móðurskaut hennar
Við stígutn ekki fae.ti inn í húsið,
þegar surmar. Allt fer fram I garð-
inum, neuia hvað rúmfötin eru bor-
in út og ínn og malur soðinn inni í.
húsinu. Þið getið elrki ímyndað ykV;-
ur kvöldm, þegar vatni hefur ver;3
úðað yfir húsagarðinn og við höfum
húið um okkur á self'éttum, dýnum og
teppum. Maður teygar að sér angan
rakrar jaroar. Tungiið skín hátt a
himni, og gömlu, grænu, mosvöxnu tig
ulhellurnar á húsunum sýnast svartar
í tunglsljósmu. Ma'.rur þorir varla að
draga anaann. Ræski tnaður sig,
hrekkur maður við, því að maður
heyrir bara hóstann ; sjálfum sér og
ekkert annað. Maður grefur andlití'5
niður í *:eppið og tiýtur ilmsins úr
nýþvegne;o lökunum. Engispret-a
suðar við stóna í eidhúsinu, og það
skrjáfar laufi trjánna í garðinum
og þeir ruglar, sem ekki hafa enn
stungið höíði undir væng, flögra um
runna og gieinar. Gg rétt hjá drýpur
vatn af votum steinum niður í brunn
inn. En ofan úr Sígaunahverfinu
berst veikui ómu; klarínetts, sem
heyrist ia igar, langar leiðir — alla
leið niður að Móra* ailjótinu.
Það va - sunnudagur í dag, og þa.i
gátu með naumindutn sent með mig
heim úr orúðkaupsveizlunni. Einka-
sonur granna okkar, Trajkós, var
að kvænust. Og hös Trajkós er við
hliðina á húsi okl-ar. Pabbi og
mamma fóru þangsð í kvöldveizl-
una, og svo ráku þau mig heim, svo
að Núska væri ekki ein. Mamma
gerði henn* orð í gær að koma, því
að einhver varð að þrífa húsið og-
elda matinn á meðtn þau pabbi voru
við hjónav.gsluna, cg svo vildi nún
líka gera benni þctta til eftirlætv-:
Hún gat horft úr aldmgarðinum okk-
ar yfir múrinn á veizlufagnaðinn og
hringdansinn, sem dunaði alian dag-
inn. Og Núska mændi allan dag-
inn yfir múririn hjá kirsuberjatrénu,
steig upp á hrúguna og horfði það-
an á hringdansinn.
Það vcru margir, oem dönsuðu. Ég
dansaði líka. Ég þreif í piltana, og
þeir létu sér það vcd líka. En kannski
var það mest vegna Núsku, sem
horfði á þá yfir múrinn — hvítt,
kringlótt andlit hennar gægðist ljóm-
andi fram á milli laufgaðra greino.
Það sást ofan á brjóstin á henni, sem
þrýstust upp, þegar hún hallaði sér
fram á vegginn. Hún var með gildar
festar úr gulli og kóröllum um háls-
inn.
Og þarra stóð hún og horfði á
hringdansinn, og þó var að sjá á
svipnuin, að hún hoifði ekki á nent
sérstakt. Þí ð gramdist ungu piltunum,
einkum Miaden, návöxnum, rjóð un
manni, sem átti hemia í sama bæjar-
hverfi og Lún. Hann hafði • einungis
komið hingað hennar vegna, og n i
lagði hann sig allau fram um a5
syngja fyrir dansinum og gefa Síg-
aununum skilflinga Og hann reyndi
að sýna henni, live heitt hann
elskaði hana, me'ð því að forðast
allar stúlkur í dausiuucn og þrífa í
þess stað í höndina a mér, frænda
hennar, rétt eins og ég væri hún.
Og bíðum við: Þess vegna neyddu
pabbi og r.iamma mig til þess a-5
fara heim úr veizlunni, þegar dimmt
var orðið Þau lokuðu hliðinu og
»o»oe '.•o*o»o»n«o«o«o»o»oí
0»0*0»0«0*0»0»0»0*0«0«0»0*0*0*0*0*0ff
•0*0*0*0«0*0«0«090*0«0«0«0*0*0«0é0«04
I0»0»0»0»0»0»c»0»0*0*-J*0*0»0*í)«0*0»0«0»0«0»0«0»' *o
* ->#oéo*o#o*o«o4oér“''“'---~-------------—-----
>«o*o« ■>».
io«( >».o*o*oéo«o«o»o*o»o«o«
Bórisav Stankóvic var af seróneskum œttum og fœddist f
Vranje i Austur-Júgóslavíu árið 1876. Hann stundaði lög-
frœðinám í Beograd og gerðist starfsmaður i kennlsumála-
ráðuneytinu.. Nálega allar sögur hans lýsa lífi og fólki i Vranje
eins og það vwr á œskuárum hans. Hann lýsti þrám og ástrlð-
um fólksins á angurvœran hátt, sögur hans eru þrungnar
dularfullum, hálf-austurlenzkv,m trega og gœddar þeim and-
blœ, sem sársaukafullir söngvar Balkan-Sigaunanna vekja.

o»o«oeo*o»D»c*oi
io»o»o»o»o»o»o».'»oao»o»o»o»o«o»o»o»o»o»o»o»o«...
Sýnishorn júgóslavneskrar smásagnageröar IV
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
585