Tíminn Sunnudagsblað - 11.10.1964, Blaðsíða 15

fiskiró'ðri. En á því herrans ári 1964
eru ekki aðrir eftir í dalnum en tveir
einsetumenn, sinn á hvorum bæ, og
sér ekki á mílli þeirra. Annar situr
á Uppsölum frammi í dalnum, hinn
í Melshúsum niðri á sjávafbakka.
Ég kom í Selárdal í öndverðum
ágústmánuði í sumar. Þangað ligg-
ur bílvegur frá Bíldudal, ef bílveg
skyldi kalla, því að sá vegur mun
á köflum vera langlakasti vegur á
Vestfjörðum, og er þá mikið sagt.
En það er alkunna, að sá landshluti
heíur til skamms tíma búið við harla
illt vegakerfi, enda eru aðstæður
bar til vegagerðar að mörgu heldur
örðugar víða. í Barðastrandarsýslu
er mikið um vonda vegi, til dæmis
getur varla heitið, að nokkurs staðar
sé samfelldur langur kafli vel góður
á allri leiðinni frá Bjarkarlundi til
Vatnsfjarðar, þótt Þíngmannaheiðin
taki þar út yfir allt annað. Og ekki er
vegurinn um Suðurfirði til þess að
að stæra sig af.
Það skal þó tekið fram til að full-
nœgja öllu réttlæti, að á Vestfjörð-
um eru ekki aðeins vondir akvegir.
Þar er líka eínhver ágætasti bílvegur
landsins, vegurinn frá Vatnsfjarðar-
skálanum til Arnarfjarðar um Horna
tær og Dynjandiheiði. Væri fleiri veg
slíkir í landshlutanum, myndu Vest
firðingar ekki-kvarta. En því er mið-
Ur. að slíkar góðbrautir heyra til und-
antekninganna þar um slóðir.
En þótt vegurinn um Ketildali sé
ekkert ágæti, má samt skrölta hann
alla leið út í Selárdal. Fyrsti bær,
sem komið er að, er Neðribær, en
hann og nýbýlið Grund eru einu bæ-
irnir innan ár þeírrar, sem fellur
um dalinn og einu sinni hefur heitið
Selá, en er nú kölluð Selárdalsá fram
an til, en Neðribæjará, þegar nær
dregur sjó og Neðribæjarlandi. Höf-
uðbólið sjálft, Selárdalur stendur
nokkru framar í dalnum á myndar-
legum hól, þar eru að sjálfsögðu öll
hús uppistandandí, eins og reyndar
á flestum býlum í dalnum, þótt íbú-
ana vanti. Kirkja stendur þar líka,
og var hún endurbyggð fyrir fáein-
um árum, og kostuðu gamlir sóknar-
menn, nú flestir komnir til Reykja-
víkur, þá viðgerð. Hvort nokkurn
tímann hefur verið messað í kirkj-
unni síðan hún var endurvígð eftir
þá viðgerð, veít ég ekki, en það get-
ur ekki hafa verið oft. Því að í Selár-
dal eru engir til þess að hlýða messu
lengur, nema einn aaður, og hann
hefur sína eigin kirkju fyrir sig.
Selárdalskirkjan nýviðgerða er
nefnilega ekki eína kirkjan í daln-
um. Niðri á sjávarbökkunum hjá Mel
stað stendur önnur kirkja, og það
hús hefur ekki verið byggt fyrir sam
skot landflótta manna, heldur hlaðin
hörðum höndum gamals manns. Eig-
andi hennar heitir Samúel Jónsson,
og hann situr í Selárdal öll sumur,
en hefur vetursetu á Bíldudal. f Sel-
árdal unir hann víð að byggja hús
og gera önnur listaverk, önnur segi
ég, því að liúsin eru listaverk líka.
Samúel er bæði málari og mynd-
höggvari, og hann byrjaði á því að
reisa sér hús, sem skyldi þéna sem
íveruhús og listasafn. í það hús hefur
hann þó hvorki flutt sjálfan sig né
myndirnar, því þegar það var nokk-
urn veginn fullgert, tók hann að
reisa kirkjuna, sem myndirnar eru
nú í. Sjálfur býr hann í þriðja hús-
inu, sem var fyrir á staðnum, en
hann hefur stækkað og endurbyggt
að nokkru leyti. Þessar þrjár bygg-
ingar eru einna svipmestar í Selár-
dal.
Samúel gekk með mér um safnið,
sýndi mér málverkin í kirkjunni og
leíddi mig að húsabaki, hvar hann
hefur fyrir komið tréskúlptúrum.
Hann sagði mér, að myndlistaráhug-
inn hefði fylgt sér frá æsku, en hins
vegar hefur hann farið algerlega á
mis við alla menntun í þeirri grein
aðra en þá sjálfsmenntun, sem áhuga
menn verða sér stöðugt úti um. Ég
veit ekki, hvaða dóm listfræðingar
leggja á myndir Samúels, en hitt virð
ist mér augljóst, að hann bafi verið
búin miklum hæfileikum og ó-
svikinni köllun, þótt erfiðar að-
stæður hafi ekki leyft hon-
um að þroska það, sem
skyldi, er í honum hefur búið. Nú er
hann orðinn gamall maður, náði átt-
ræðisaldri um miðjan september, en
Framliald á bls. 957.
T I M | N N — SUNNUDAGSBLAÐ
951