Tíminn Sunnudagsblað - 11.04.1965, Blaðsíða 9
[ jarðskjálftanum í Skoplje máttl ekki einungis sjá sorg og örvæntingu, heldur
einnig umhyggju og blíðu. Jafnvel alókunnugir menn reyndu aö hugga þá,
sem verst báru sig.
Tíminn hafði staðið í stað. Öld
leið af öld, án þess að teljandi breyt-
ingar yrðu. Þó að kynslóðir kæmu
og færu, lifðu þær í raúninni sama
lífinu upp aftur og aftur. Hin austur-
lenzki miðaldasvipur í Makedóníu
var óhagganlegur.
Þáttaskilin urðu loks fyrir tuttugu
árum eða þar um bil. Hrellt og þjak-
að fólkið eignaðist nýjan draum:
Júgóslavía skyldi rísa úr rústum. Ör-
magna eftir hræðileg hjaðningavíg
beit það á jaxlinn og hófst handa.
Skæruliðar, sem leynzt höfðu í fjöll-
um og skógum, köstuðu frá sér byss-
um sínum og tóku sér haka og reku
í hönd. Ef þjóðin einbeitti sér, gat
ein kynslóð rutt veginn, gert hinni
næstu kleift að komast til framtíð-
arlandsins.
Þessi kenning fékk einnig hljóm-
grunn í Makedóníu. Unga fólkið
hreyfst af henni, og það var hafizt
handa um að gera borgina við Vard-
arfljót, Skoplje, stærstu borgina í
sunnan verðri Júgóslavíu, að mið-
stöð hins nýja samfélags sunnan
Svartafjalla. Hún var flakandi í sár-
um eftir átök Júgóslava við hina
þýzku kúgara sína á styrjaldarárun-
um, og í rauninni varð í sumum
hverfum að reisa allt frá grunni:
Og nú voru reistar verksmiðjur,
hverfi nýrra íbúðarhúsa, skólar og
sjúkrahús. Borgarbúum fjölgaði til
muna, og brátt voru þeir 270 þús-
und. Blöðin höfðu varla.rúm fyrir
annað efni en eggjanir til fólksins,
\
IÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
321