Tíminn Sunnudagsblað - 10.09.1967, Side 10

Lárus Salómonsson:
ÁVARP
til Sigurðar
Herra skólastjóri og glímukappi
Sigurður Greipsson, og frú Sigrún
Bjarnadóttir. Virðulegu gestir.
Ég óska þér, Sigurður, konu
þinni og börnum, ættingjum og
vandamönnum, innilega til ham-
ingju á þessum merku tímamótum
Ég þakka þér, Sigurður, fyrir
ihin mörgu og miklu störf þín á
70 ára áfanga leið þinni.
Blaðsíðan, sem þú hefur skrif-
að í íþrótta- og menningarsögu
þjóðarinnar, mun ávallt lesin og
þykja þjóðleg og lýsa merkum
hugsjóna- og bjartsýnismanni, —
manni, sem stefndi og komst hátt,
en átti þó við marga fjárhagslega
erfiðleika að berjast, en lét aldrei
bugast nú blekkjast, — og geyma
þessar hringhendur nokkuð um
orðstír þinn:
Hátt við gengi hugðir rétt,
hvers manns strengir gjalla,
léztu engan ómanns-blett
á þinn drengskap falla.
Fornum brennur arni 1,
æsku kennir funa,
ástsæll rennir augum því
árdags menninguna.
Héðan sérðu allt sem átt,
er því gerður vegur,
Jofstír berð og manndómsmátt,
maður ferðuglegur.
Áfram vorar, gróður grænn
grær og spora neisti.
Markið skorað vökull vænn
vekur þor og hreysti.
Greipssonar
Mér er ijúft að tala til og um
Sigurð, og verð því orðfleiri en
æskilegt væri fyrir samkomuna,
því ég geri enga athafnaskrá en
tala í myndrænu máli.
Mín orð verða ekki borin sam-
an við annarra, því ég ætlaði
ekki að vera gestur hér. Því ég
er ekki nemandi af skólanum, en
dómgreind mín hefur verið nem-
andi þar og virt skólastjórann og
skólann mikils, enda að kunnum
verðleikum. — Þess skal getið, að
ég sótti glímunámskeið hjá Sig-
urði haustið 1924 að Sandhóli í
Ölvesi, og kom þar á fáeinar æf-
ingar. Lýsingu á Sigurði frá þeim
tíma geymi ég í vísu á braghend-
um hætti:
Man ég enn þann ítra mann,
hve úr sig skar hann.
Glæstur þá á velli var hann,
vel af knáum líka bar ham
Skúli Þorleifsson glímukapp’,
hvatti mig til að fara hingað
með allsterkum lýsingarorðum,
svo ég varð sannfærður um, að
ég hefði gott af að vera við, þegar
kempan í Haukadal yrði heiðruð,
og þá mundi ég heyra snjallra
manna tungutak, ræður og bund-
ið mál. Ég dýrka íþrótta- og orð-
iistar-menn, og því er ég hér kom-
inn, en þessi ferskeytla segir:
Varla skapast viðhorf ný
vaskur fram þó sæki,
boðsmenn sjá, að ber ég í
bakkafulla' læki.
SigurSur Greipsson.
Ég nefni hér og síðar heiti
háttanna. Það er gaman að þekkja
heiti þeirra og form, ekki siður
en heiti glímubragða.
Ég minnist enn orða, sem eidri
maður sagði eitt sinn við mig,
ungan að árum. Hann sagði: „Þeg-
ar ungmennafélagsstefnan greip
um sig hér, var okkur bent á að
læra sjálfsstjórn, andlega og lík-
amlega. Okkur var bent á, að það
væri lítilmannlegt að sýnast meiri
en maður væri með ýmsum lát-
bragðslátum, svo sem að þenja
brjóstið, reigja sig og/eða ská-
skjóta augunum upp í loftið og
láta sýnast með því vitur og mik-
ill hugsuður, — einnig að dilla sér í
hnjánum og sýnast glíminn og
Iipur, og svo framvegis.
Okkur var kennt að venja af
okkur gallana og vera þéttir á
velli og þéttir í lund, en be~a
ekki utan á okkur sýndarmennsku
Okkur var bent á að vera hrein-
Iyndir og einlægir — að feg"a
hugsun okkar og sjónarmið, — að
fegra málið, — og ef menn væru
flámæltir, þá að venja sig af því,
og því var stofnað til málfunda.
UMF-hreyfingin mótaði marga til
þess betra, en of fáa.
Spekin segir: Ég segi þér, un«i
maður, að sá sem getur ekki van-
ið af sér gallana, hann getur held-
ur ekki numið kostina og list-
ina, svo að list verði, en ná langt
og þeir menn taka oft höndum
saman og segja: Við erum þeir
lærðu og útvöldu, við samfylkjum
Þeir gera minnisborða sína breiða
og stækka skúfana.
Sigurður Greipsson hefur ekki
Ávarp þetta var samið í tilefni af 70 ára afmæli
Sigurðar Greipssonar, skólastjóra, 22. ágúst 1967, og
40 ára afmæli íþróttaskólans í Haukadal og flutt í hófi
«1 heiðurs honum að Aratungu. Birt hér að ósk þeirra,
er hófið sétu.
778
T I H 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ