Tíminn Sunnudagsblað - 10.09.1967, Blaðsíða 19

Teikning: Þórarinn Þórarinsson.
dyrunum á milli þeirra. Hann
heyrði hana búa um sig á legu-
bekknum og rjála eitthvað við dót
sitt. En því næst varð allt hljótt.
Hið síðasta, sem hann gerði sér
grein fyrir, áður en hann sofnaði,
var það, að stúlkan hafði ekki haft
fyrir því að læsa hurðunum tveim.
Morguninn eftir byrjaði Fríggi
á því að fara í bað. En því næst
fór hann niður til að ná sér i
brauðbita. En þegar hann kom
upp aftur, var stúlkan þegar kom-
in á stjá og honfin inn í eldhúsið.
Hún var búin að finna bollana og
koma þeim á borðið og var byrj-
uð að hita kaffi.
— Góðan dag, sagði Friggi hlæj
andi. — Ég hélt, að þú svæfir enn.
Hún brosti örlítið.
—Ég var nokkuð snemma kom-
in á fætur, mælti hún með játn-
ingarhreim, en ég held þó varla,
að ég hafi vakið þig — eða hvað?
— Nei, svaraði Friggi. En hvers
vegna svafstu ekki út?
—Ég verð að útvega mér ein-
hverja vinnu, svaraði hún hrað-
mælt.
— Það tekst án efa, svaraði
Friggi og gekk inn í stofuna.
Þar var búið að koma öllu
í fyllstu röð og reglu og opna
gluggana. Þetta var þó hugsunar-
söm stúlka, hugsaði hann og rýmdi
til á borðinu, svo að bollabakk-
inn kæmist þar fyrir. Það var nota-
legt að hafa hana hjá sér. Hún
var svo snyrtileg og hæglát. En
hann kunni ekki við vangana henn-
ar, sem voru ekki fölir í dag, held-
ur þvert á' móti slegnir heldur
miklum roða.
— Ég er hræddur um, að þú
hafir ofkælt þig þarna úti á bekkn-
um, mælti hann.
Hún tók höndum um vangana.
— Já, hvíslaði hún. — Ég er
sjálf hálfhrædd um það.
Hann breiddi dagblaðið á borð-
ið og las allar auglýsingar, þar sem
óskað var eftir stúlkum til heimilis
starfa. Einkum vöktu tvær aug-
lýsingar, sem kváðu á um sérstak-
lega auðkennd tilboð, athygli
þeirra.
— En ég get ekki beðið eftir að
vita, hvað ofan á verður hjá
þeim, sem þar eiga hlut að máli,
mælti Elsa. — Þar að auki hef
ég ekkert fast heimilisfang.
— Þú getur vel átt heima hjá
mér nokkra daga, sagði Friggi —
og ef þú kannt betur við að gera
eitthvað til endurgjalds, geturðu
gert það með því að strjúka hér
af. Nú ætla ég niður í verksmiðju
til uppgjörs, og svo kaupi ég eitt-
hvað í morgunmatinn um leið. Ég
vona, að þú getir haft ofan af fyrir
þér á meðan. Og svo ættir þú að
hengja kjólana þína upp frammi
í gangi, svo að þeir verði ekki allt
of þvældir.
Svo fór hann. Þegar hann kom
aftur héngu fjórir eða fimm fall-
egir kjólar í ganginum. í eldhús-
inu var allt i röð og reglu, og þeg-
ar hann kom inn í svefnherbergið,
sá hann, að Elsa hafði bæði búið
um rúmið og þvegið gólfið. Sjálf
lá hún á legubekknum í stofunni
með rauðar kinnar og gljáandi
augu.
— Þetta er víst venjulegt kvef,
sagði hann. — Taktu nú lifinu með
ró. Svo blanda ég rommpúns handa
þér.
Elsa svaraði ekkL Mestan hluta
dagsins lá hún í móki og veitti þvi
naumast nokkra athygli, þegar
hann ók af stað um kvöldið.
Allt kvöldið var Friggi að hugsa
um ungu stúlkuna heima.
Hún hafði komið öllu þar svo ágæt
lega og notalega fyrir, fannst hon-
TlHINN - sunnudagsblað
787