Tíminn Sunnudagsblað - 22.10.1967, Side 2

TVÖ MINNISMERKI
OG TVEIR MENN
ÁN MINNISMERKJA
Leifur hinn heppni Eiríksson
úr Brattahlíð stendur hnarreistur
á stalii á Skólavörðuholti og renn-
ir sjónum vestur um Snæfellsnes,
þar sem Þórgunna, vinkona hans
hin suðureyska, gekk síðast um
gættir i lifanda lífi, svartbrýn og
holdug. Niðri á Arnarhóli kreppir
Ingólfur Arnarson frá Hrífludal
á Fjölum hægri fótinn og seilist
fast að falnum á spjóti sinu, með-
an menn, sem einu sinni voru
sæfarar eins og hann, 'spila lomb-
er og fara 1 kúpu í litla stein-
kle.’anum undir iljum hans, þreytt-
ir á að ho'-fa fram á marinn
Núna einn haustrigningardag-
inn óku menn i þekkilegum bif-
reiðum upp á holtið til Leifs og
spftu þar á tölur til vegsemdar
garpinum, sem fann Vesturheim,
þv? að maður einn úr Texas hef-
ur látið þau boð út ganga, að hon-
um skuli helgast sá hinn sami
dagur og kirkjufeður fornaidar á-
rö'miðu Díónysíusi Skýþamunki,
sem kom mönnum á sporið að
hofja tím-tai okkar við fæðingu
K"ists. Að sjö árum liðnum renna
uon sæm hardægur Ingólfs bónda,
er fvrstur er sagður hafa numið
ia"'1 á tslandj, og eru menn á
eitt sáttir, að teljast skuli ellefu
;-,r frá beim atburði sum-
arið 1974.
u'n vant ei i Haukaskörðum,
c- svo er hvert mál. sem það er
v t Rf Nátt'ari sá. sem slitnaði
á báti með þræl og ambátt frá
s ?ni Oarðar* Svavarssonar. er
h?nn var búinn til siglingar frá
H'savík. nefði ekkj verið um-
komulaus og uppnefndur mans-
rraður. =em hjaut að víkja úr
skógarbýli sínu i Reykjadal, þeg-
ar sonur hersis kom til að áfa-
tugum liðnum og láta sér lynda
Víkur undir Skuggabjörgum,
stæði ef iil vill myndarleg stytta
af honum á bingeysku torgi. Og
minningarhátíðin um garð gengin
fyrir nokkrum árum. — Hina
nafnlausu Papa skulum við ekki
einu sinni minnast á.
Leifur á Skóiavörðuholti.
Og Leifur okkar heppni, sem
ánafnaður hefur verið messudag-
ur Skýþamunksins — það var í
raun og sannleika maður, sem
lánið lék við. Bjani Herjólfsson
frá Drepstokki í Flóa, sonur bónd
ans á Herjólfsnesi, hafði hálfum
öðrum áratug fyrr komið til
stranda Vesturheims og siglt með
löndum fram til Grænlands. Því
hafa sumir trúað að jafnvel skip-
ið, sem Leifur sigldi á til álfunnar
í vestri, fengi hann hjá Bjarna
Herjólfssyni. Og þegar Eiríkur
karlinn rauði hafði loks látið til
leiðast að hafa forsögn í landaleit-
inni, þrátt fyrir aldur sinn, hnaut
klárinn undir honum, svo að hann
steyptist af baki og laskaðist í
fæti. Svo eindregið vildu forlög-
in, að frægðin félli Leifi í skaut.
Samt eru sumir, sem vilja gera
veg Bjarna Herjólfssonar nokk-
urn. Uppi hafa verið raddir um
það, að reisa brú á Ölfusá við ósa
hennar, þar sem Vilhjálmur karl-
inn Gíslason í Óseyrarnesi barst
forðum á ferju sinnj fram úr ár-
kjaftinum gegnum skerjadræsur
og sjávarólgu við hörkuútfal] og
haugabrim, og slapp lífs frá því
ævintýri. En það var, nota bene,
áður en gigtin fór að glámuskjóð-
ast í skrokknum á honum. Og
einhvern tíma kemur brúin, þótt
hvorki sé byrjað að teikna ’hana,
né draga saman fé til þess að
borga kostnaðinn. Þá kann að
Framhald á 934. sí8u.
Ingólfur Aru&rson, jafn-
an talinn hinn fyrsti land-
námsmaSur á íslandi, á
sfalli sínum á Arnarhóii.
914
TlMlNN - sunnudagsblað