Tíminn Sunnudagsblað - 22.10.1967, Qupperneq 11

Hún hljóp lengi kringum hverinn.
Teikning Hrings Jóhannessonar.
Gunnuhver á Reykjanesi
Svo segir í gömlum munnmæl-
um, að mektarbóndi á Suðurnesj-
um, Vilhjálmur lögréttumaður
Jónsson á Kirkjubóli, hafi gengið
svo nærri kerlingu einni, Gunnu
Önundardóttur, er var honum
skuldug, að hann tók jafnvel af
ihenni pott hennar. Litlu síðar
tfannst kerling dauð í bæli sínu
í kotinu, og var færð að Útskál-
um. Hún heyrðist segja, er gröfin
var tekin: „Ekki þarf djúpt að
grafa, ekki á lengi að liggja“. Um
svipað leyti var Vilhjálmur þar
við greftrun systur sinnar, hélt
ölvaður af stað heimleiðis og
fannst nokkru síðar dauður í
Hrossalág á Garðskaga. Mun það
satt, að Vilhjálmur varð til á víða-
vangi árið 1706.
Eftir dauða Vilihjál'ms gerðist
Gunna aðsópsmikil og illskiptin,
og keyptu menn síra Eirílk í Vogs-
ósum loks til þess með brennivíni
að koma henni fyrir. Sendi hann
Gunnu hnýti og seðil með tveim
hnútuim, en þegar hún hafði leyst
hnútana, varð henni að orði: „Á
andskotanum átti ég von, en ekki
Vogsósakarlinum. En ekki tjáir
við að standa.“
Síðan rann hnýtið af stað, og
elti kerlingu það allt að hvernum
á Reykjanesi, hljóp lengi í kring-
um hann og steyptist í hann að
lokum, er hnýtið var á enda.
En nú er Gunnuhver tekinn að
óróast, og hver veit nema áhrifa-
máttur séi'a Eiríks í Vogsósum
sé á þrotum og kerlingin frá Sand-
hólakoti að losna úr pyttinum. í>á
er ekki á góðu von, nema hún
hafi betrazt til mikilla muna síð-
ustu 260 ária,
ÍSLENZKIR GALDRAMENN I
T f M 1 N N — SUNNUDAGSBLAB
923