Tíminn Sunnudagsblað - 22.10.1967, Blaðsíða 22

Tíminn Sunnudagsblað - 22.10.1967, Blaðsíða 22
of Modem Art“). En ég á samt bágt með að láta hrífast. Sem betur fer, sé ég einnig gamla vini, eins og til að mynda Fiskimann og konu hans frá Araneyjum, eftir John Keating, og Baðfólkið, eftir William Mulready sem ég hafði fyrrum orðið mjög hrifinn af. Þetta voru myndir. sem leiddu í Ijós orðróminn um ódauð leik listarinnar og tífsgildi hans, þeg ar hún er látlaus, fögur og sönn. Tíminn leið, og ég hélt aftur úi í sólskinið. Skammt frá Umferðar miðstöðinni gekk Egill Strange á móti mér. Okkur kom saman um að stefna i áttina til 0‘Connellstræt is í leit að matsölu. Við fundum hana hjá 4bbeystræti, fórum inn og upp á loft, settumst þar við borð og vorum afgreiddir bæði fljótt og vel Málsverðurinn reyndist ódýr og stað- góður. Að neyzlu hans lokinni sner- um við aftur til vagnanna. Sem allir virtust hafa verzlað og tekið myndir, eins og þá lysti, tíndist fólkið inn í þá smám saman. unz hvert sæti var skipað. f öryggisskyni var tekið manntal. Engan vantaði. Svo var ok- ið á flugvöllinn. Við inngöngudyr hans beið þá eng- inn annar en Jakob, vagnstjórinn okkar Egils, eins og við ósjaldan lika kölluðum hann, en var nú með litla bifreið. og kvaddi hópinn síð- ustu kveðju. Vakti bað óskiptan fögn r*.................. -i Þeir sem senda Sunnu daqsblaðinu efni til birtingar, eru vinsam- lega beðnir að vanda til !-*andrita eftir föng- um og helzt að láta vél- rita þau ef kostur er. Ekki má þó vélrita béttar en i aðra Hverja línu. uffl, svo sem geta má nærri. Löngum hafði eitthvað óvænt verið að gerast í þessari ferð, og oftast skemmtilegt. Miður ánægjuleg fundust þó ýms- um síðustu útgjölidn, sem þeir urðu fyrir á írskri grund, því að gjald- eyrir margra var til þurrðar geng- inn, en þau voru 10 skildinga (ell- egar 60 króna) skattur, sem hver farþegi varð að inna af höndum, áð- ur en stigið væri upp í flugvélina. Greiðsla þessi kom öllum á óvart. Ferðaskrifstofan hafði verið spurð, hvort greiða þyrfti flugvallargjald ; Dyflinni, svo sem tíðkaðist á nokkr- um stöðum, og svaraði hún þvi neit andi. Þessu varð þó bjargað á ýmsa.n hátt. Þeim, sem féskylft var orðið. áskotnaðist láns- eða gjafafé hjá hin um, er loðnari voru um lófa. En menm höfðu orð á því, að þeir hefðu verið duldir þessa, og fannst mörg- um gjaldið ósanngjarnt, eins og á stóð, og var það ekki nema eðlilegt. Hins vegar sneri ég þessu upp í gam- an og benti þeim á, að 10 skild- ingar írskir eða 60 íslenzkar krónur væru ekki mikill ferjutollur eða hátt lausnargjald fyrir mannsins ódauð- legu sál. Tóku þá allir því vel. Gullin hitamóða lagðist yfir land- ið, þegar degi tók að halla, svo að dofinuðu jafnt sólbjarmi sem skugga skil. Það var sem einhver þunglynd- isblær svifi um vötn og velli, svo langt sem augað sá. En fjólubláir Wicklow-tindar hófu sig upp úr flatn eskjunni, líkt og þegar heit þrá stíg- ur frá ungu brjósti til himins. Þetta var hinzta sjónablik ferða- fólksins af íriandi, þess er lyfti sér á klæðinu góða ofar skýjum þennan bjarta vordag, þangað sem leiðin lá og hugurinn kaus að þessu sinni. Sú leið stefndi nú í norðurátt. Flugið cil íslands minnti hvort tveggja í senn á gandreið ævintýrs ins og ferðir lóu eða þrastar til æskustöðva á vorin, nema hvað eng- inn þurfti töfrastafsins við, né held- ur vængjum að veifa. Dálítill mótbyr tafði ofurlítið sigl- inguna um háloftin. Sums staðar sökk skipið líka óvænt niður, líkt og kippt væri skyndilega grunninum undan tilveru þess. Annars gekk ferð in vel. Léttskýjað var, en þó sólskinslaust og blítt veður. þegar Loftleiðaflug- vélin tók land á Keflavíkurflugvelli nokkru eftir miðaftan. Sumt ferða- fólkið átti þar vinum að mæta, sem tóku það í bifreiðir sínar. Áætlunar- vagnarnir, sem voru þar á vegum flugfélagsins, höfðu eigi að síður nóg fólk og dót að flytja til Hafnarfjarð- ar. Ágætlega skipuð móttökunefnd stóð austan við Flensborgarskólann og fagnaði gestunum, um leið og renn-t var í hlað. Kveðjustundin eft- ir þe-ssa vel heppnuðu írlandsferð var ekki löng, en mér fannst hún í við hlýle.gri en ég hef átt að venj- ast eftir sambærilegt ferðalag. Innan skamms hafði a-llur hópur- inn tvístrazt, og skólahlaðið blasti við autt og tómt. Þá sannfærðist ég um, að ánægjulegas-ti þáttur ferðar- innar var þó að koma heim. Gömul harmsaga Framhald af 929. siðu. Galisíu, reis þó á legg síðar. Og nú eru þeir fáir orðnir uppi, er hafa heyrt þá, sem sjálfir stóðu .þar andspænis hungri, kröm, pest og dauða, rekja hörmulegar minn- ingar sínar frá frumbýlingsárun- um. Tvö minnismerki — Framhald af 914. síðu. renna upp dagur Bjarna Herjólfs- sonar. Svo er sem mál með vexti, að meðal Eyrbekkinga hefur kom- ið upp sú hugmynd, að reisa Bjarna líkneski eða annað minnis- merki við brúarsporðinn, sjálfsagt að austan, svo að enginn glæpist á því, hvoru megin árinnar heim- kynni hans var. Kannski gerist þetta, þegar þúsund ár eru liðin frá landafundi Bjarna. Lausn 38. krossgátu Ó8 Tv fi \ ¥f\ \J \Km \ K u N!N T Sii N /)!n DÍR F u'n D NVN Ú|T I Ð \!l 1 Ðífí G 1 KjT \j\ R \ 1M TD' D Ljfi f \:K u fi; I ;R\ló D vtJ \. B LÍVfijS K fl \'RtP júm rW 3^3 V'EiN vR) sTv fi R!fl;R fi T Dju'R'S; k'o ■p1 a@I |E|ð;j Ú|H fi\\p I SÍojk mIi i\v:ö 5 .A R \ R ó'K tSsv ft.D.D;R| > \IÍJ M ; R 0,11 6 F ÆjRjfi f\'T VKiA;V R'E\ Æ ,LjB !i \M V fl! ] fi.F'S vtæ T i \D t !y T 'T.R i \ M fi sJíj1 \qs K ó i S !ó L fí H u M í D VlóiS A 6 T \ E R U M \ L U fi \ & Sj\ M L L M 934 T I Ifl « N N - SUNVUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.