Tíminn Sunnudagsblað - 21.01.1968, Blaðsíða 4

í Hvítárnesi
Á hring með víkingum heitir
bók, sem ástralskur maður, Col-
in Simpson, hefur skrifað. Þar
segir frá ferðum hans um Norð
urlönd og dvöl meðal Dana,
Grænlendinga, Norðmanna,
Svía, Finna og íslendinga. Kafl-
inn um ísland er að vísu ekki
langur, eitthvað tvær arkir, en
sitthvað ber þar á góma. Þessi
maður er sýnilega af þeirrj teg-
and ferðamanna, sem ekki Jæt-
ur sér það lynda að ramba um
borgarstræti og eyða dögunum
á veitingahúsum. Hans eríndi
hefur verið að kynnast löndum
og þjóðum, stundum sem lengst
frá þeirri sölumennsku, sem
jafnan dafnar á ferðamannaslóð
um. Hann kannaði klámritin og
klámmyndirnar, sem hvarvetna
eru á boðstólum í Kaupmanna-
höfn, hann afsannaði þá full-
Fleiri myndu taka sér ferð á
hendur til íslands, ef það héti eitt-
hvað annað. í nafni þess er meiri
kuldahreimur og harðneskju en
réttmætt er. Mann grunar, að land-
ið sé norðar á hnettinum en það
er í rauninni.
Þeir ferðamenn, sem vilja
sneiða hjá iðandi kösum sumar-
leyfisfólks og komast þar á land,
er allt er 6Mkt því, er þeir eiga að
venjast heima, geta þó hrósað
yrðingu, sem Eisenhower
Bandaríkjaforseti laust upp, að
tíð sjálfsmorð væru fylgifiskar
velferðarríkja eins og Svíþjóð-
ar og Danmerkur og leiddi
fram í dagsljósið, að þeim hef-
ur farið fækkandi með aukinni
lýðhjálp, hann sat ríthöfunda-
samkundu við bál undir berum
himni í Finnlandi, þar sem gest-
gjafinn kvaddi sér hljóðs með
því að hleypa af skammbyssu-
skoti, og gisti Kerlingarfjöll,
Vestmannaeyjar og Mývatns-
sveit á fslandi.
Á hring með víkingum má
heita góð bók, þótt þar bregði
fyrir nokkrum missögnum eins
og verða vill í ferðabókum út-
lendinga, er skamman tíma
hafa til athuganna sinna hjáJp-
argögn líklega fá og óhentug,
er þeir getjast við skriftir.
happi, meðan eitthvað heldur
ferðamannastraumnum frá strönd-
um íslands (raunar vex hann ár
frá ári). íslenzkt landslag er furðu
lega ólíkt því, sem augu okkar
hafa vanizt, og þar er ekki hvers-
dagssvipur á neinu. ..
Mannfæð er þar svo mikil, að í
landi, sem er stærra en írland, er
fólkið ekki einu sinni jafnmargt
og Skotar í 0061x1660 — eitthvað
í kringum hundrað og níutíu þús-
★
und. Þessir íslendingar, ekki tvö
hundruð þúsund að tölu, hjuggu
á böndin, sem tengdu þá Dönum
árið 1944, þegar Þjóðverjar her-
sátu Danmörku í heimsstyrjöld-
inni sáðari, og settust á bekk með
fullveðja þjóðum. Raunar má segja
að hér hafi verið að verki um sex-
tíu og firnm þúsund manns, þvi að
vinnufærir menn munu ekki vera
fleiri, þegar börn, unglingar á
skólaaldri og gamalmenni hafa ver
ið drégin frá heildartölunni. Samt
hafa íslendingar allt, eða nær því
allt, sem kallazt geta sérkenni
þjóða —fána, þjóðtungu og þjóð-
menningu (sjálfstæðar bókmennt
ir, leikmennt, tónmennt, myndlist,
háskóla). Auðvitað er í landinu rík-
isstjórn og aðrar stofnanir stjórn-
arfarsiegs eðiis — dómstóiar, lög-
regla og annað. Landið hefur þó
hvorki á að skipa landher né flug-
her og í fiotanum eru einungis fá-
einir fallbyssubátar. Skipastól eiga
ísiendingar, og viðskiptasamninga
gera þeir við aðrar þjóðir, og þó
að engar séu járnbrautir í landinu,
eiga þeir tvö flugfélög (annað, Loft
leiðir, hefur flugvélar daglega í
förum yfir Atlantshafið). Þeir
skipa sitt sæti meðal Sameinuðu
þjóðanna, halda uppi erindrekstri
og tylft sendiherra á erlendri
grund og meira en hundrað ræðis-
mönnum víðs vegar ipn veröldina.
Ég reyndi að gera mér í hugar-.
lund, að Tasmanía breytist undan
yfirráðum Ástralíu og skipaði ræð
ismenn í Saó Páló í "Brasilíu og
Grand Forks í Norður-Dakóta,
gæti teflt fram manni, sem ynni
bókmenntaverðlaun Nóbels (eins
og Halldór Laxness árið 1955) og
fengi einn sendimanna sinna kos-
ÍR FERÐABÓKUM ÚTLENDINGA VL
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ