Tíminn Sunnudagsblað - 21.01.1968, Blaðsíða 5

inn varaforseta allsherjarþingsins
í New York, er hann kæmi þang-
að á einni af flugvélum Flugfélags
Tasmaníu frá Hobart, sem reynd-
ar er hálfu minni bær en Reykja-
vík, en þó höfuðstaður eyjar, sem
er tvisvar fjölmennari en fsland.
En ég gat ekki sett mér þetta
fyrir hugskotssjónir. Eina ástæð-
una hygg ég þá, að íslendingar
imsammsB
Næst rekur höfundur land-
námssöguna stuttlega, getur
siglinga og landafunda hinna
fornu íslendinga og þjóðskipu-
lags þeirra. Síðan fer hann að
Það var unnt að komast með
Flugfélagsvél, sem fer frá Lundún
um klukkan hálf-sex, og ná til
Reykjaví'kur fyrir sólarlag.
Sólin settist ekki fyrr en klukk-
an tíu, þegar ég var þar — síðari
Ihluta júlímánaðar og fyrri hluta
ágústmánaðar. Og myrkur var i
rauninni ekki þessar fáu klukku-
stundir, sem sólin var utan sjón-
deildarhrings. Aftur á móti mátti
segja, að mjög væri rokkið um
miðnættið, væri himinn skýjaður.
En það var hann sjaldan. . .
hafa sótt þrótt í óvenjulega ríka
sjálfstæðisþrá. Þetta er svo djúp-
rætt þjóðareinkenni, að fyrir fá-
um árum höfnuðu íslendingar því
boði Bandaríkjamanna að gera nýj
an veg frá Keflavíkurflugvelli til
Reykjavíkur. Þeir sögðu: „Við
þökkum, en þiggjum þetta ekki“.
Nú hafa þeir sjálfir lokið þessari
vegagerð. ..
ur. . . Ég varð þess áþreifanlega
var, að leigubílar á íslandi eru
mjög dýrir, og annað verðlag er
miðað við kaupgjald á borð við
það, að prentarar fá tuttugu sterl-
ingspund á viku. Útlendur fatnað-
ur er sérstaklega dýr. Stormjakki
kostar eins mikið og stórfalleg,
handprjónuð peysa úr ólituðu, ís-
lenzku ullarbandi. Allt, sem gert
er á íslandi, er frambærilegt, en
það er fátt búið þar til. ..
tala um landið sjálft. Fyrstj
bletturinn, sem hann griliti I,
voru glóandi hraunstraumarnir
í Surtsey. Síðan heldur hann á-
fram:
Ég fór til íslands með norrænni
leiguflugvél frá Kaupmannahöfn. .
Þegar hún flaug yfir Reykjavík,
virtist mér blasa við sjónum þrifa-
legasta borg 1 veröldinni, og jafn-
framt ein þeirra, sem yngst er,
fátækust að trjám og auðugust af
grænum bárujárnsþökum. Við lent
um þó ekki í Reykjavík, heldur á
Keflavíkurflugvelli. . .
Ég varð að fá mér leigubíl þessa
kilómetra til Reykjavíkur, og það
kostaði fimmtán Bandarí.kjadoll-
ara, sama sem 645 islenzkar krón-
Landslagið kom mér ókunnug-
lega fyrir sjónir á leiðinni til
Reykjavíkur. Fyrst var ekið um
skuggalega hraunsléttu milli úf-
inna kletta. Þessir hraunklettar
voru óvíða meira en mannhæð. En
þeir vorú eins og svartar ófreskj-
ur í rökkirnu rétt fyrir lágnættið.
Hivítir sjófuglar sátu hér 03 þar
á blökkum hraunkörlum, og þar
sem grasi brá fyrir á milli þeirra,
voru svartar kindur á beit. Bll-
stjórinn, sem kunni ensku, sagði,
að hraunið hefði runnið þarna í
eldgosi fyrir ellefu hundrað árum,
einni öld fyrr en víkingarnir komu
til lands. Eða svo segðu eldfjalla-
fræðingarnir.
Úti við sjóndeildarhringinn bar
rauð og svört fjöll við himin, sem
logaði í glóð hnígandi sólar. Mér
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
53