Tíminn Sunnudagsblað - 21.01.1968, Blaðsíða 22

var forblautur upp að mitti og
hafði meira að segja blotnað á
bringunni, og þó ég væri með
skyrtu í föggum mínum og næi
föt og sokka til skiptanna, hafði
ég ekki aðrar buxur en þær, sem
ég var í. En mestar áhyggjur hafði
ég í bili af myndavélunum. Ég tók
filmurnar úr þeim, báðar blautar.
(Þegar litfilman var framköiluð
seinna, birtust undarlegar mynd-
ir. Vatnið hafði skaddað hana hér
og þar — þarna voru allar mynd-
irnar frá Hveravöllum — svo að
myndirnar líktust mest málverk-
um af þeirri gerð, er litum er
slett hingað og þangað. Dýrari vél-
in náði aftur 'heilsu sinni, þökk
sé eina manninum í Reykjavik,
sem gerir við myndavélar, en við
hina var ekki unnt að gera.)
í Hveravallaferðinni voru eng-
ir karlmenn, nema ég og leiðsögu-
maðurinn, því að aðrir höfðu orð-
ið eftir í Kerlingarfjöllum, og
hann var ekki heldur með nein-
ar aukabuxur. En ti] skjalanna
kom veglynd, íslenzk stúlka, Anna
Ólafsdóttir. Hún fór úr siðbuxum
sínum í skálanum og lánaði mér
þær. Hún hafði haft með sér köfl-
ótt gönguföt, sem ég kveinkaði
mér við að klæðast, og þess vegna
fékk ég Ijósgráu buxurnar, sem
hún hafði verið í. Að vísu villt-
ist ég þannig í þær, að það sneri
aftur, er Anna var vön að láta
horfa fram, því að rennilásinn á
hliðinni ruglaði mig. Of stuttar
voru þær náttúrlega, en það kom
ekiki að sök, þvi að ég fór í þykka,
íslenzka sokka, sem náðu upp á
kálfa, þegar ég hafði hellt úr
skóm minum. Þegar ég skálmaði
inn í ysinn á Hótel Sögu, lét ég
bara eins 09 síðbuxur Önnu væru
reiðbuxurnar mínar. Ég var ekk-
ert hjákátiegri en þessir sérvitr-
ingar í hópi ferðalanga, sem stund-
um eru vistaðir á sveitabýlum sér
til skemmtunar, og strjúka svo frá
öllu saman.
Mér þótti samt nauðsyn bera til
að drekka nokkur viskíglös, svo
sem til þess að styrkja sjálfan mig
í trúnni. Þetta var á sunnudegi
og vínveitingum lokið. og ég gat
ekki heldur náð í viskíflösku.
sem ég átti i farangri mínum, þvi
að sá, sem drottnaði yfir farang
ursgeymslunni, var farinn heim
til sín með lykilinn En svo bless-
unarlega vildi til, að Jóhann Sig
urðsson, starfsmaður Flugfélags-
ins í Lundúnum, kom þrammandi
eftir ganginum, þegar ég var á
leið til herbergis míns, og sagði:
„Þér verðið að hitta að máli rit-
höfund, sem býr hér, Sylvíu Nikk-
els“.
Það voru fleiri langferðamenn
inni hjá ungfrúnni, sem var í þann
veginn að hella í glös úr einhverri
fallegustu viskíflösku, sem ég hef
komizt í kynni við.
Viðtal —
Framhald af S9. síðu.
byggist ekki síður á leik forma
heldur en abstrakt-málverk. En
maður verður að gefa sér tíma til
að læra að lesa mál myndanna.
— Já, en margir þykjast ekki
geta séð, hvað eigi að snúa upp
og hvað niður á myndum, sem
byggðar eru á hreinu formspili
— Maður, sem ekki kann að
lesa, veit ekki heldur hvað snýr
upp eða niður á bók, segir Leifur,
og því get ég ekki mótmælt. Við
talið er því á enda.
Inga.
á harðaspretti til að ná fyrir sex
í G.J, Fossberg. Þá höfðum við
snikt aura hjá mömmu og ætluð-
um að kaupa skrúfur til að ljúka
við skútuna eða kassabílinn. Suð-
urgatan lá niður í heim gullinna
tækifæra.
— Æ, en nú man ég, að ég ætl-
aði aðallega að skoða hjá þér form
byggingu myndanna!
— Það er svo erfitt að tala um
form. Maður verður að skynja
það. Hérna er hvítur þríhyrndur
húsgafl við svartan ferhyrndan
vegg. Og þarna eru lóðréttir skíð-
garðsrimlar fyrir neðan skágeng-
ar þakbárur. Hvað segir þetta?
Ekki neitt. Það er ekki hægt að
lýsa rauðum fleti fyrir litblindum
manni. Annað hvort skynjar mað-
ur spennu milli myndforma eða
ekki. Þetta er tilfinning, sem kem-
ur smátt og smátt við grufl yfir
málverkum og myndum.
Mynd er sett fram til að tjá hug-
hrif, andrúmsblæ með hjálp ákveð
innar uppröðunar forma. Engar út
skýringar í orðum geta vakið sams
konar tilfinningar.
—Já, en hvernig geta þríhyrnd
ur hvitur gafl og svartur ferhyrnd
ur veggur höfðað til tilfinninga
nokkurs?
— Þarna eru tvö form að slást,
eða leika sér saman, annað létt,
hitt þungt. Næstum eins og tveir
strákar. Eðá afl hins góða og
afl hins illa. Mynd er heimur fyr-
ir sig, og þar leitar áhorfandinn
að tilgangi, eins og hann veltir
fyrir sér tilveru Guðs og tilgangi
mannlífsins. Velgerð Ijósmynd
Lausn
2. krossgátu
Þýtur í skjánum —
Framhald af 50. síðu.
af þvi að þár var varla annað elds-
neyti að fá. Við höfum á valdi okk-
ar vísindalegu þekkingu og marg-
vísleg úrræði til þess að snúa tafl-
inu við, ef við aðeins viljum verða
sú kynslóð, sem rekur af sér slen-
ið og gengur fram fyrir skjöldu.
Ég vanþakka það ekki, sem þegar
hefur verið gert. Ég er þakklátur
þeim, sem vinna að sandgræðslu
og skóggræðslu og öllum ræktun-
arstörfum. En landgræðslan er
enn í molum. Nú er kominn tími
til þess að gera sér grein fyrir því,
hvað unnt er að bjóða landinu, án
þess að tjón hljótist af, og
gera allsherjaráætlun um endur-
græðslu þess lands, sem unnt er
að endurheimta. Það verður ekki
gert, án þess að einhvers staðar
verðj lítillega stutt við „buddunn-
ar lífæð“. En þetta er mál, sem ein-
hvers er vert. Hér kemur fyrst til
kasta stjórnmálamanna og félags-
málaleiðtogar. Þeir eru hálfgerðir
svefngenglar, ef þeir sjá ekki,
hvað í húfi er. J.H.
s\ \ £ \ \ \ \ M \ s
* - n S L y 5 N 1 > fl G N
\ K 0 R N f) \ V hl & I
\ x £ F N fl M fl N N \ Ð
L L P R \ u a L fl H
\ L £ \ s K R E F í
\ H \ \s 1 a ft \ s fl' ft G fi P
£> R 0 T V \ Tt O fí R 1 W \
\ r 1 h fl K L ó k R s T
\ D \ L B r U T fí W \ \ fl
1 L L V M i L U Ð 1 N
? L 6 ft h ft \ E l Yl \ s fí L I
\ E T K fl \ s Y N D í) M M N
\ G \ ft G N ft R \ r \ Ó L fl G
\ <? T \l V fi U T 'fl \ 0 Ð fí R fí
\ ó h 1 P p \ F /E L u M \ Ik
\ K L rí f ? U \ P L V 'H R ð H \
F V G L s \ R 6 T \ fí P \ \ 6 fí
\ 6 J K * s fl M K U N j ii rt
\ £< N ft l £> fi s> \ R O M s fí
£ » { f) E» L s H £ 1 1
70
í I ‘M 1 IV N - SliNXUDAGSBLAÐ
/