Tíminn Sunnudagsblað - 25.02.1968, Blaðsíða 19

riði Halgrímsson á Eyri og Ás-
mundur, faðir Ingibjargar, sem
kom vinnukona að Döium 1859.
Ingibjöng þessi ílentist í Álfta-
firði og giftist þar 18. október
1849 Filippusi Eiríkssyni frá Vet-
urliúsum.
Var hann kominn af séra Saió-
moni presti í Berufirði, Björns-
syni. Þau hafa víst verið fátæk,
eins og fleiri á þessum tímum,
voru vinnuhjú á ýmsum bæjum í
Álftafirði, bjuggu al'drei, en eign-
uðust sjö börn og leniti eitthvað
af þeim austur á firði, Tvö dóu
ung. Ein dóttir þeirra, Agnes, gift-
ist Bjarna Háifdánarsyni, ættuðum
sunnan af Mýrum, og bjuggu þau
í Stekkjahjáleigu, en fóru þaðan
1886 að Bakka á Mýrum og áttu
þá þrjú börn á tífi.
Árið eftir að Ingibjörg kom að
Dölum, kemur önnur Guðrún, dótt
ir hannar, að Dölum sem fóstur-
barn til þeirra Jóns Guðmunds-
sonar, bónda þar, og Valgerðar
Bjarnadóttur. Guðrún þessi Filipp
usdóttir var fædd 3. desember
1847 á Kambeyrarstöðinni í Hofs-
sókn. Hún ólst svo upp í Dölum
hjá Jóni og Valgerði. Þegar hún
er um tvítugt, eignazt hún dóttur
með húsbóndanum. Hann er þá
sextíu ára gamall og kona hans
á lifi.
Barnið var Ingibjörg, kona Árna
á Eyrarstekk. Hún fæddist 16.
janúar 1867 í Dölum. Það var efcki
furða, þótt svona barn gleymdist.
En þar sem ég veit, að svona
hneyksilar ekki svo mjög nú,
þarf hún ekki að vera falin leng-
ur. Hún var hálfsystir Þorbjarg-
ar, móður Jóns Ólafssonar, rit-
stjóra. — Guðrún Filippusdóttir
dó 24. febrúar 1882 í Merki í
Fáskrúðsfkði.
Ingibjörg og Árni giftust 21.
júní 1887 og áttu etíefu börn, eitt
dó fimm ára gamalt á Sævarenda,
var í fóstri hjá Jóni, föðurbróður
sínum, og hét Ásdís. Ötí þessi
börn þeirra, sem ég þekkti og hef
spurn af, eru dugleg og góðir
þjóðfélagsþegnar, glaðvært og ynd
isleigt fólk, og oft hef ég hugsað
til þess, að gaman hefði verið, ef
þetta frændfólk mitt hefði feng-
ið að vera kyrrt á Eyrarstekk, að
•alast upp í návist þess.
Sjórinn hefur höggvið stórt
skarð í þennan hóp, þvi að tveir
eða þrír synir þeirra, sem atíir
voru sjómenn, hafa drukknað. —
Geta má þess vegna þeirra, sem
TfMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
ekki til þekkja, að sonarsonur
Árna og Ingibjargar er Jón Jóns-
son fiskifræðingur.
★
Ég man, að oft kom árabátur
innan frá Búðum, þegar óg var
lítffl drengúr og á honum aðeins
einn maður. Er mér alltaf minn-
isstæður þessi árabátur, því að
óg tók eftir því, að sá, sem á hon-
um var, reri öðruvísi en aðrir.
Hann reri löngum og seinum ára-
togum, en bátnum miðaði samt ó-
trúlega fljótt áfram. Þegar að landi
kom, steig upp úr honum frekar
títffl maður vexti, ekki þrekinn
og ekki sem maður segir krafta-
lega vaxinn. En hann var það,
sem hann sýndist vera. Seinna
heyrði ég það sagt eftir Þorsteini,
afa mínum, að þessi maður hefði
verið bezti ræðari, sem hann hefði
haft með sér. Árabátarnir voru
íþróttavettvangur hans tima. En
Mtið fór þá fyrir verðlaunaveiting-
um eða heiðursmerkjum.
Þessi maður var Erlendur Jóns-
son frá Eyri. Hann var þá venju-
lega að sækja sér mjólk á flösku
út að Eyri og fór oft í þessum
ferðum sínum upp í Eyrardal til
þess að leita að viðartáguin, sem
hann riðaði úr körfur, þá list
kunni hann vel. Voru til á Eyri
margar slíkar körfur, sem hann
gaf okkur, og fórum við í marga
berjaferðina með þassa kjörgripi.
Ég man ekki Erlend nema gaml-
an mann, en okkur krökkunum
fannst hann stundum hægfara. En
honum lá ekkert á, hann dó held-
ur ekkd úr flýtiski'ankleika nútim-
ans löngu fyrir aldur fram. Hann
dó á Búðum upp úr 1940, þá kom-
Lnn hátt á áttræðisaldur.
Mér verður Erlendur alltaf minn
isstæður, og hef ég sjaldan aéð
jafn góðmannlegan og barnslega
hýran svip á manni.
Kona Erlends var Málfríður
Sveinsdóttir frá Kömbum í Stöðv-
arfirði, og voru þau barnlaus, en
ólu upp Helga, frænda hans, Árna-
son. Móðir hans var Sigríður Helga
dóttir frá Eyri, Indriðasonar.
★
Jón Jónsson frá Eyri bjó fyrst
á Sævarenda í Fáskrúðsfirði, svo
á Sævarborg. Var fyrst heitbund-
inn Sigríði Björgu Halldórsdóttur,
bónda á Sævarenda, Jónssonar.
Hún dó áður en þau giftust úr
berklum, og voru þau barnlaus.
Jón giftist svo 2. október 1891
Guðfinnu Halldói'sdóttur frá Sæv-
arenda (systur Sigríðar Bjargar).
Þeirra börn voru: '
1. Sigurbjörg, f. 26. ág. 1892 á
Sævarenda — dó þar 24. des.
1894.
2. Guðjón, f. 12. jan. 1894 á
Sævarenda. \
3. Sigríður Ásdis, f. 15. ág. 1895
á Sævarenda.
4. Hatídór, f. 6. des. 1896 á Sæv-
arenda — dó á Sævarborg 29.
marz 1897.
5. Halldór, f. 9. april 1898 á
Sævarborg.
Guðfinna Halldórsdóttir dó á
Sævarborg 9. júni 1899, en Jón
giftist i annað sinn 25. október
1902 Arndisi Guðmundsdóttur.
Hún kom 1901 frá Grindavík bú-
stýra til Jóns að Sævarborg. Var
ættuð þaðan að sunnan. Þau Jón
foru til Ameríku 1903, voru búin
að eiga eitt barn á Sævarborg, en
það dó áður en þau fóru, en áttu
fleiri börn í Ameríku, en með
þeim fóru öll börn Jóns af fyrra
hjónabandi. Jón dó fyrir mörg-
urn árum, en Amdís var á tífi
í fyrra, svo að ég vissi til, kom-
inn hátt á níræðisaldur. Eftir að
Jón og Arndís fluttust vestur, hafa
þær atítaf skrifazt á, Arndís og
Guðlaug, móðursystir mín, svo að
það er ekki gleymt, þetta frænd-
fólk okkar. Guðlaug dó í haust
sem leið, en ég vona, að eitthvað
ættmenna haldi bréfaskriftunum
áfram í hennar stað. En ekki get-
ur farið hjá því, að þetta fólk
gleymist okkur hér, þegar timar
tíða.
★
Indriði Jónsson var eina gam-
almennið á Eyri, þegár ég var að
alast upp. Hann bjó á Eyri alla
sína ævi. Byggðj sér bæ á ein-
hverjum víðsýnasta stað á Eyri,
á háhotíinu Þá var orðið þríbýli
á Eyri. Bjuggu sitt á hverjum bæ,
systkinin. Indriði þurfti ekki að
fara lengra til þess að sjá fegurð
heimsins. Hún speglaðist fyrir
framan hann á þeim stað, sem
hann stóð á. Sá líka þaðan yfir
atían Fáskrúðsfjörð, frá innstu döl
um út á yztu nes, Skrúð, Andeyj-
ar, allar ár og læki báðu megin
fjarðar, nema yzt á Suðurbyggð.
Ef hann hefði verið skáld, veit ég,
að hann hefði skilið eftir sig alla
þessa fegurð í kvæðum, ekki síður
en frændur hans frá Kolfreyju-
sbað. En hann skyldi ekki eftir
163