Tíminn Sunnudagsblað - 17.11.1968, Blaðsíða 8

fr
júlí 1751, þar sem biskup sendir
: honum danska þýðingu á dóms
gerðum í máli sér.a Lafts, með því
hann tryði ekki þýðingu séra Lofts,
svo fnamarlega sem hann beitti
s'íinum gömlu tiktúrum og brell-
um. Biskup sendi og stiftamtmanni
bréf sitt til prófasts, Sigurðar í
Holiti, dagsett sjöunda maí 1748,
þar sem hann býður honum að
vísitera Krosskirkju og hefja ná
kvæma ran-nsókn urn hegðun séra
Lofte uta-n ki-rkju og innan og sa-m
búð hans við sóknarfólk, því að
orðirómurinn um hann sé orðinn
svo kuninur, að hann geti ekki lát
i-ð það vera óátalið og vilji gefa
prestinum tækifæri til að hreinsa
sig, sé hann sýkn saka.
M er Loftur hafði fengið leyfi
til að stefn-a máli sinu fyrir hæsta-
rétti, sigl-di hann til Dan-merkur
1751, e-n andaðist 1 Kaupmanna
höfin 1752 snemma árs, eins og
be'Mí-nis segir í bréf-i Rantzaus
stiftamtmannis til Ólafs biskups
sjötta maí 1752, þar sem stiftamt-
maðuir segist leggja döns-ku þýð
linguna af dómsgerðunum, er bisk
up sendi honum á-rið áður
slkjöl -stiftamtsins, m-eð því að mál
séra Lofts sé nú niðurfailið við
f-ráfall þar í lan-di á því ári (1752).
En mánaða-r eða dánardags er ekki
ge-tið.
Guðbjörg, ek-kja séra Ólafs, and-
aðist í marzmánuði 1765 að Keld-
u-m á Ramgárvöllum en þá jörð
keyptd séra Loftu-r árið 1749. Er
efcki ólíklegt, að hann hafi viljað
eiga ví-sa jörð til ábúða-r, ef hann
yrði að faira frá Krossi. Þó má
vera, að hann hafi átt fl-eiri jarð
ir.
Þainm veg lauk máiaferlum
Lotft-s prests Rafnkels-son-ar og ævi.
Þeir sem senda Sunnu
dagsblaðinu efni til
birtingar, eru vfnsam-
lega beðnir að vanda
til handrita eftir föng-
um og helzt að láta vél-
rita þau, ef kostur er.
Ekki má þó vélrita
þéttar en í aðra hverja
línu.
i n iiwiiini'niiwniiiiiniiiiiiniiii wmw
Storma-samt ha-föi líf hans verið
hd.n siðust-u ár, og nú féll ha-nn í
v-alinn mitt í bard-a-ga, þar sem von-
lítið var um sig-ur.
Séira Loftur hefur kannsiki ekki
verið sé-rl-ega vinsæll sálusorgari,
en e-k-ki f-ara nein-ar sögur af mis
'klíð hans o-g safnaðar fyrr en ha-nn
tru-flast á geði. Og Landeyingar
vilja fá ha-nn aftur sem sin-n prest,
ef homum batni. Hvað sem um séra
Loft má segja, e-r það víst, að
hann va-r en-ginn veifis-k-ati. Óvæg-
inn mjög, ef því var að skipta.
Það hefur verið all-mikið spunnið í
karl að taka sig upp ú-r fásinn
inu í Landeyjum og sigla til út-
la-nda til þess að standa þar fyrir
sínum mál-um í hæstarétti.
Ætla má, að séra Lofti hafi fall
ið ve-rst ábu-rðurinn um sauða-
þjófniaðinn, sem hann hefur trú
lega verið saklaus af. Klerkur hef
ur verið sæmilega efnaður, annars
hefði hann vart haft ráð á utan
för og ef til vill la-ngri dvöl í
Dammörku. Og hann kaupir Keld-
u-r á Rangárvöl-lum 1748. Hvað
hef'ði það líka dre-gið prestinn að
stofna m-an-norði og embætti í
hættu fyrir fjórar til fim-m kind-a
s-kjátur? Enda sannaðist ekkert í
málinu. Orðrómiurin-n hefur
spunnizt af iMfcvittni í garð prests.
Menn lifðu rey-ndar í sífelldum
ó-tta við sauð-aþjófa, og hæglega
gat hvarflað að bændum, sem ekki
höfðu náð fullum heim-t-um: Nú er
séra Lof-tu-r orðin-n u-nd-arlegur.
Ætli hann h-afi ek-ki stolið ki-ndun-
uim?
Hér lýkur að segja frá séra Lofti
Rafnkel-ssyni að sinni, en loks
verða nú tali-n börn hans og mad-
döm-u Guðbjargar:
Páll, gull-smiður á Miin-ni-Vatns
leysu, varð mjög g amall maður,
talinn miður þokkaður, en sl-un-g
i-nn og séður. Kona ha-ns var Guð
rú-n EMsabet Erlendsdót'tir Eyvind-
ar á HiaiU'S-astöðum og Guðrún-a-r
Röginvaldsdóttur frá Auðsholti,
Freysteinsisonar. Þeirra syinir voru
Óla-fur hrepp-stjóri á Minni-Vatns-
leysu og Guðmundur, faðir Páls í
Ne-si. P-áll Loftssop lézt 1828.
Þuríður eldri, átti Jón bónda
hinn margfróða í Junk-aragerði.
Þei-rra sonur var Loft-ur í Ki-rkju
vogi.
Þuríður ytnigiiii, átti Árna á Síla-
læk, Orm-ss'oin'ar p-rests í Keldna
þingum, Snorrason-ar. Þau eiga
miairgt niðja.
Jón, kvæntur In-gibjör-gu Ey-
jólfsdóttur, ekkju Jóns Jónssonar í
Mörk. Jón and-aðist árið 1805. Þau
voru bamliaus.
Ragnhildur, átti fyrr Odd
Brandsson á Keldum, síðar í Va-tns
dalskotii í Fljótshlíð. Seinni mað-ur
hennar var Runólfur Þorgeirsspn
frá Arn.a-rdrangi.
Elín átti Jón Þorgilsson úr Land
eyjum. Þau áttu 7 börn.
Valgerður, giftist Nikulási á Kon
brekkum(d-áinn 1820, 86 ára), syni
Eyvind-ar duggusmiðs, er fyrr kem
ur við sögu í þe-ssum þætti. Frá
þeám er komiö marg-t fólk í R-ang
árþingi. Meðal barn-a þeirra voru
Þórður í Svínhaga, Eyvindur, Raf-n-
kell, Loftur, H-rólfur og Guðbjörg,
kona Tóm-asar í Teigi.
Þórun-n, átti fyrr Eyjólf Þórar
insson í Miðhúsum Hvol-hreppi,
Þór-arinssonar frá Kotvelli. Síða-ri
maður hennar var Guðmundu-r
el-diri Nikiu-lásson sýs-lumanns,
er lét líf s-itt í gjá á Þing-
völl-um, Magnússonar. Var gjá
in eftir þann atburð nefnd Niku-
lása-rgjá. Þau Þórunn bjuggu í
Fljóts-hlíð. Þeirra dó-t-tir va-r Ingi
björg, er átti Jón í Hlíðarendakoti
Ól-afsson, pre-sts í Eyvindarhólum,
Páls-son-a-r.
Jón og Ingibjörg áttu mar-gt
barn-a: Guðmund í Hallskoti,
kvæntan Þorbjörgu Eyjólf-sdóttu-r,
Þorleif, er dó ókvæntur og barn-
lau-s, Ólaf í Stóru-Mörk, tví-
k-vænta-n, H-el-gu, gifta Felix Guð-
mu-ndssyni á Ægissíðu í Múl-akoti,
o-g Gunnvöru, er átti Jóngeir Jóns-
son frá Neð-ra Dal undir Eyjafjöll
um.
Gróa er nefnd síðus-t barna séra
Lof-ts -á Krosisi. Efcki nefna hana þó
allir ættfiræðin-gar, og mun lítið
um h-ana vitaö.
iiH-eMu h-eimildir: Hannes Þor-
stein-sson: Ævir lærðra manna,
ha-ndrit, Skólameistarasögur, Ey
feM-skaæ sagin-ir II, íslenzkar ævi
Skrár (PEÓL.), Biskupasö-gur I,
Ævisaga séra Jóns Steingxíms
son-ar, Blanda, Jarðhók Á.M. og
P. VI. Sýslumannaævir IV,
Prestaævir S. Gr. B.)
918
T I M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ