Tíminn Sunnudagsblað - 17.11.1968, Blaðsíða 19

lega að sannfæra mig um það, að
ekkent væri að mér, og að ég
mundi flytja erindi mitt á réttum
tíma við góðar undirtektir.
Doktor Erik er góður meðalmað
ur á hæð, herðabreiður og þrek-
legur, enda hafði hann marga hildi
háð. Hafði hann þrátt fyrir langt
nám orðið að gegna herskyldu fyr-
ir land sitt og þjóð. Var hann liðs-
foringi í stríðinu við Rússa vetur-
inn 1939—1940 og lét þá hvorki
spara púður eða blý. Hann var
mjög líkur Mýramönnum, afkom
endum Egils Skallagrímssonar,
og í mesta bróðerni benti ég hon-
um á, að hanm gæti vel verið af-
komandi hans, jafnvel í beinan
karUegg. Þeir, sem kunnugir eru
Egilssögu, minnast þess, að Egill
fór á unga aldri vítt og breitt um
Noreg og Svíaríki. Höfundur sög-
unnar er orðvar. Hann grednir ekk-
ert frá kvennafari Egils. Það var
ekki tízka þess tíma. Ungur og
glæsilegur, stórskáld með heitar
tilfinningar, leggur Egill land und
ir fót. Hann er ekki alltaf að berja
á óvinum sínum. Hann leggst ekki
alltaf einn undir röggvarfeld á síð-
kvöldum. Dætur norðursins voru
þá eins og nú hýrar og elskulegar
með mjúka arma og hvelfd brjóst.
Gat ungt skáld frá íslandi látið
þær með öllu afskiptalausar? Það
er vægast sagt fremur ósennilegt.
Nei, Erik vinur minö, afkomandi
sænskra aðalsmanna, sem lögðu
undir sig stór svæði í Finnlandi á
sínum tíma, gat vel verið afkom-
andi Egils. Þegar ég hafði sagt
honum af ferðum Egils og liug-
myndum mínum varð hann æ
sannfærðari um það, að ég færi
með rétt mál.
Daginn eftir varð ég að afla mér
vegabréfs til Finnlands, áritað í
finnska sendiráðinu. íslenzka vega-
bréfið var ekki tekið gilf nema
sem fylgiskjal. Farþegaferjan milli
Stokkhólms og Helsingsfors fór þá
tvær ferðir á viku, og var ákveðið,
að ég tæki mér far með henni
næsta dag klukkan tvö eftir há-
degi. Þá var sólskin og næstum
þrjátíu stiga hitd í Stokkhólmi. Far
þegar voru það margir, að ekki
gat nema nokkur hluti þess fjölda
fengið svefnklefa yfir nóttina, aðr-
ir urðu að búa um sig á þilfari
skipsins, sölum og göngum. Gert
var ráð fyrir, að skipið kæmi til
Helsingfors árla morguns daginn
eftir.
Þegar þetta gerðist koru aðeins
tvö ár frá styrjald>rlokum. Nóg
var þá af öllum vörum í Stokk-
hólmi, en Finnland var ilia leikið.
Þar var óskaplegur vöruskortur,
sórsítaklega í Helsingfors og kem
ég að því síðar. Flestir þeir, sem
með skipinu voru í þessari ferð,
fóru með fullar töskur af alls kon-
ar vöru til vina og kunningja í
Finnlandi. Sagt var, að tollvfir-
völd mundu láta alla slíka vöru af-
skiptalausa, þegar vitað var, að
um gjafir var að ræða, enda varð
sú reyndin, er til Finnlands kom.
Farþegar með skipinu voru af
ýmsu þjóðerni, en þó langsamlega
flestiir Finnair búsettir í Sviþjóð,
aðallega Stokkhólmi. Nokkrir, sem
ég vissi um voru frá baltnesku
löndunum, og var erindi þeirra að
hitta vini og kunningja í Finn
1-andi. Eins og flestum er kunnugt
höfðu Rússar þá innlimað öll balt
nesku löndin (Eistland, Lettland ,
og Litháen) í ríki siítt og urðu allir .
að sitja og standa eins og þeir
vi-ldu.
Vegna hitans þennan sólríka
sumardag voru flestir léttklæddir,
sérstaklega dömurnar á þilfari
skipsins, en sumar lágu þær í sól-,
baði allt til kvölds. Veitingar voru
bæði miklar og góðar og verðinu
í hóf stilit eins og venja er á slík-
uim skipum utan iandhelgi ailra
landa. Var glaumur og gleði allan
daginn og næsbum alla nóttina,
enda margir, sem engan ákveðinn
svefnstað áttu, en sumir sváfu í
stólum eða lágu flötum beinum á
þilfari, sveipaðir þykkum teppum.
Siglingaleið þessi er öllum ó-
gleymanleg um hásumar í sól-skini
og hita. Fyrst skógivaxnar eyjar
við strönd Svíþjóðar. þá Álandsey
ar í Eystrasalti, og að lokum löng
sigling við strendur Finnlands
milli eyja og hólma Eins og að
líkum lætur gafst góður tími til
þess að tala við fólk. Einn að þeim
mörnnum, sem ég komst í kvnni
við, var landflótta Eistlendingur,
sem búsettur var í Stokkhólmi Við
getum kallað hann Pál. Páll var að
heimsækja vinafólk, er búsett var
í Suðux-Finnlandi, nokkuð langt
frá Ilelsingfors. Faðir Páls liafði
verið stórbóndi á vestursbrönd Eist
lands .Fyrir mörgum öldum hafði
forfaðir hans, sem var sænskur,
setzt að á Dagey, en_á þeim tíma
voru allar eyjar við vesturströnd-
ina byggðar norrænum mönnum,
aðáltega sænskum. Systkini Páls
Mannerheimgata í Helsingfors.
T f M 1 N N — SUNNUDAGSI5LAÐ
929