Tíminn Sunnudagsblað - 08.12.1968, Blaðsíða 19

er líka harðbýlt og lætur ekki lífs
gæði sín í té nema gegn svita og
erfiði, og nægjusemi virðist við
þurfa þar í ríkum mæli víðast
hvar, ef vel á að fara. En Noregur
er fagurt land og vel hýst víða,
þrátt fyrir hörku bergsins. Skóg-
urinn sér um það, og tilbreytnin
er mikil, og mannshöndin hefui
verið vel að verki til fegrunar.
En ísland á einnig sína sér-
kennilegu, sjaldgæfu og nöktu feg-
urð fjalla og jökla, að ógleymdu
flosi hins sumargræna gróðurs.
Þegar mannshöndin hefur fengið
lengri tíma til að hlúa þar að og
fegra það, þá er ísland fyllilega
sambærilegt í því tilliti.
í býtið laugardagsmorguninn 5.
ágúst kom skipið til Björgvinjar.
Var þar engin viðstaða, en skipt
um skip og stigið um borð í ferju
eina mikla, sem innan stundar átti
að sigla norður í Sognsæ. Þetta
var stór skúta, tvílyft, og voru far
þegarúm á efra þilfari. setustofur,
borðsalur og einkaklefar, þó fáir,
einnig setupláss á þilfari. En fljót-
lega gerðist þar of kalt, því að
sólarlaust var og gola nokkur.
Leituðum við því undir þak, en þar
var ekki mannlaust fyrir. Skip-
ið var ætlað um fimm hundruð
farþegum og var það fullskipað,
og komum við með þeim síðustu
um borð. Þægilegustu og beztu
sætin voru setin af forréttindahóp,
að því er virtist, Bandaríkjamönn-
um, sem voru þarna mjög fjöl
mennir. Við gátum þó þrengt okk
ur í setbekki við matborðin í borð
salnum og leið þar vel eftir at-
vikum, og mat gátu allir fengið,
þótt margt væri um manninn.
Neðra þilfar var fyrir bíla, vör-
ur og farþegaflutning og var hann
aðgreindur eftir ákvörðunarstöðum
og fékk hver sitt. Mér þótti gaman
að fara þangað niður og meira
hægt að hreyfa sig þar en uppi.
Þarna var rúmgott og víða gang-
frítt, þvi að þilfarið var einn geim
ur. Voru þar um tuttugu bílar,
sumt stórir langferðabilar. Þarna
var að vísu svalt nokkuð, en við-
sýnt aftur undan, því stafninn sá
var opinnv.og þar farið út og inn
með vöru og bíla.
Ekki var mikil sigling þarna
norður með eða um þennan
mikla fjörð utanverðan, en hann
er þar breiður, og sáust fá merki
um sjódýralíf og fuglaferð engin.
Spurði ég skipsmann einn um veiði
í firðinum. Hann kvað engan fisk
þar að fá nema lax.
Það var langt liðið á dag, þegar
komið var vel inn á fjörðinn, og
fór hann þá brátt að þrengjast.
Þarna er alls staðar sæbratt, eng
ar fjörur eða undirlendi með sjón-
um og dalir í fjöllin hvergi til.
En alls staðar vex barrskógurinn,
nema á fáum stöðum, þar sem
fjallið er nær lóðrétt á köflum,
sem þó er óvíða. Gras sást varla
og aðeins á einum stað, sunnan
fjarðarins, var sauðahjörð á beit.
Fátt var þarna um byggð ból Þó
voru smábýli á stöku stað uppi um
hlíðar, þar sem brattinn leyfði
slíkt. Smá voru túnin en slegin,
og heyið á hesjum. Voru túnin
sögð slegin með litlum mótorsláttu
vélum, sem einhvern veginn hafði
verið klöngrað þarna upp, en veg-
ir sáust ekki eða þeirra gætti
ekki vegna skógarins. Sums stað-
ar voru ruddu blettirnir vaxnir
ávaxtatrjám, og er sagt heitt þarna
o.g úrkomulítið síðari hluta ágúst
mánaðar. Meiri byggð sýndist vera
norðan megin fjarðarins en sunn-
ar.
Vegir voru með sjónum og sums
staðar hurfu bílamir inn i fjallið,
eina mínútu eða svo, í smájarð-
göng. Á einum stað brá bíllinn sér
í göng á bak við lítinn foss, er
steyptist í sjó niður. Á einum eða
tveim stöðum sáust merki eftir
snjóflóð og skriður, en bergið er
hart og skógurinn bindur snjóinn,
svo að slíkt er fátítt Á eyrum og
undirlendisræmum við fjörðinn
voru þorp og byggðir. Víðast voru
þar verksmiðjur, þar sem þorps-
búar og fólk úr nágrenninu vann.
Áður en nútímatækni kom til
sögunnar, hefur báturinn auðsjá-
anlega verið helzta samgöngutæk-
ið þarna i fjörðunum.
Að kvöldi dagsins komum við
að smábæ á eyri norðan fjarðarins,
sem Hermannsverk heitir eftir
manni, sem reisti þar fyrst verk
stæði, er síðar varð að verksmiðju.
Þar var gott og allstórt gistihús.
Stigum við þar af ferjunni og tók-
um þar gistingu. Veður var þá orð-
ið bjart og hlýtt. Farið var í hátt-
inn fljótlega eftir náttverð. Við
Pétur Ottesen deildum svefnher-
bergi, og svo var oftar, það sem
eftir var ferðarinnar, og fór vel á
með okkur.
Árla morguns var Pétur á fót-
um áð venju, gekk út í bæinn og
litaðist um. Var hann einn um það.
Veður var hið fegursta, sólskin
og hlýtt og var svo þann dag all-
an. Fyrir fótaferð um morguninn
sá ég út um svefnherbergisglugg-
ann, að hópur fótgangandi ferða
manna kom að gistihúsinu, voru
það eriendir menn göngubún-
ir með mikið hafurtask, skæddir
þungum og sterkum gönguskóm. ,
Settust þeir úti í veðurblíðunni,
tóku léttari skó á fætur, létu far-
angurinn þar eftir, en komu inn
í gistihúsið, þegar opnað var og
neyttu þar dögurðar Siðar um '
morguninn göngubjó hópurinn sig
aftur og hvarf á tveim jafnfljót-
um til fjalls. VLrtist mér þetta :
fólk verja sumarleyfi sínu hyggi
lega. Að dögurði snæddum stigum
við upp í áætlunarbíl og skyldi
nú fyrst um sinn ekið inn með
firðinum, sem sannarlega mætti
heita Öllumlengri.
Um hádegisbilið var áð i allstór-
um bæ, Sogndal, og litazt þar um í
blíðviðrinu, verk guðs og manna
skoðuð. Var þar allt í fegursta
samræmi og umhirða öll með ágæt
um eins og alls staðar, þar sem
við komum í þessari ferð Öll
hús máluð og umgengni úti við
hin bezta. Var dvölin þarna í Sogn-
dal ógleymanleg og yndisleg.
Frá Sogndal fórum við í áætl-
unarbil til Kaupangurs, þaðan með
ferju inn mjög þröngan fjörð til
Goðvangs. Frá Goðvangi fórum við
með áætlunarbíi um Nærey upp
brattan fjallveg að Stalheimgisti
húsi og áfram til Vors.
Þegar hádegisverðar hafði verið
neytt og tilskilinn dvalartími var
útrunninn, var stigið á stóra og
fagra bílferju, og flutti hún, auk
fjölda farþega, marga stóra lang-
ferðabíla á þilfari, en setusalir á
hinu efra voru með ágætum út-
sýnisgluggum. Mergð virtust Norð
menn eiga af slíkum ferjum, og
voru þær á ferð fram og aftur á
firðinum þessa daga og virtust all-
ar fullskipaðar ferðamönnum.
Fjörðurinn greinist mjög, er inn
ar dregur, og sigldum við síðast
inn í botn eins innfjarðarins. Hafði
ferja þá oft stefnt á land, að okk-
ur sýndist, en opnaðist svo allt i
einu sund, og var víða ekki nema
steinsnar í land báðum megin, en
aðdjúpt alls staðar og virtist hyl-
djúpt upp að fjallshlíðunum. Siglt
var að landi í þröngan fjarðar-
botn og var þar smáhúsaþyrping
og stutt bryggja. Flaut þessi stóra '
ferja þó vel að. Stigið var i einn
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
1003