Tíminn Sunnudagsblað - 08.12.1968, Blaðsíða 21

og gott að vera, gestir fáir, en
þjónustufólkið skemmtilegt og
gott. Síma- og snúningastúlkan var
dæmigerður norskur unglingur:
Hraustleg, hjálpsöm, glaðleg og
viðmótsþýð. Mat þurfti að panta
að morgni, nema morgunverð. Vor-
um við aila daga niðri í borginni
og neyttum matar þar. Við Pétur
vorum saman um svefnherbergi
eins og áður. Fylgdi því dálítil
setustofa með svölum.
Þessa þrjá daga í Osló voru
veðurguðirnir okkur hliðhollir.
Við skoðuðum hið merkasta í borg-
inni, eftir því sem tími vannst til,
iitum inn í verzlanir og keyptum
smávegis utan á okkur og skyld-
menni okkar.
Við liturn fyrsta daginn inn í
skrifstofu Flugfélags íslands, sem
er í miðborginni, skammt frá aðal
götunni, Karl Johan. Þar fengum
við að líta í íslenzku blöðin frá
síðus'tu dögum. Afgreiðslustúlkan,
kennaraskólanemi, Margrét að
nafni, vildi allt fyrir okkur gera,
og var gaman að heyra, hve hún
talaði fallega norskuna með syngj-
andi hreimi, þegar hún anzaði í
símann.
Að sjálfsögðu gafst ekki tími til
að sjá allt, sem markvert er að
skoða, enda fórum við mest á fæti,
en við Pétur erum nú ekki lengur
fráir til gangs, þótt við seiglumst
furðanlega. Við skoðuðum meðal
annars Vigelandsgarðinn, sem
Jónasi Jónssyni þótti svo merkileg-
ur, að hann kenndi borgina sjálfa
við hann. Þar eru 191 högg- og lág
mynd eftir Gustav Vigeland og
vann hann að þessu í sextán ár,
1926—1942, ásamt fjölda aðstoðar-
manna. Listaverkasafn þetta er 6-
viðjafnanilegt og mun óvíða eiga
sinn líka, og þýðir ekki fyrir leik
mann að reyna að lýsa því í fáum
oröum.
Þegar við vorum að enda við að
skoða garðinn, kom eina rigningar-
skúrin þessa Oslóardaga okkar,
og fórum við þá inn á útiveitinga-
stað og borðuðum þar undir tjald-
himni.
Helztu byggingar skoðuðum við
tilsýndar og litum inn i hið mikia
og fagra ráðhús borgarinnar, en
timi var aðeins til að skoða aðai
salinn, sem er skreyttur af færustu
listamönnum þjóðarinnar.
Út á Byggðey fórum við, en það
©r mikið og fagurt nes, sem geng
ur suður í Oslófjörðinn frá vestri.
Það er sérstakur borgarhluti, og er
milkM byggð þar, en þó eru þax
inn á milli víðlendir akrar og tún.
Þar er svo margt að skoða, að ein
dagstund nægir ekki til að líta vfir
það gerla. Við litum inn í norska
þjóðminjasafnið, skoðuðum víkinga
skipin þrjú, sem grafin hafa verið
úr jörðu í Noregi, og fornan haug
sáum við þar, rofinn að nokkru.
Var sem maður væri kominn aft
ur í fornöldina. Þá skoðuðum við
Fram, íshafsskip Nansens, Sverd
rups og Amundsens, sem er til
sýnis með rá og reiða í Framhús
inu. Er það með siglum og öllum
útbúnaði og tækjum, meðal ann
ars einkennisbúninTgum og skjól
fötum yfirmanna. Furðaði ég mig
mjög á því, hve skipssúðin lítur
vel út, eftir margra ára glímu við
ísinn. Þá skoðuðum við Kontiki
safnið og fleka Thors Heyerdalhs,
er hann sigldi á yfir Kyrrahafið
árið 1947. Ólíkari farkosti getur
varla en fleka þennan og Fram.
Merkilegt er, hve marga fræga
landkönnuði og afreksmenn Norð-
menn hafa átt, ekki fjölmennari
þjóð, og er gott til þess að vita,
að ekki gildir fjöldinn og höfða
talan alltaf mest.
Þá viil ég geta tveggja staða, sem
við þremenningarnir létum ekki
undir höfuð leggjast að sjá, en
það eru Frognersæteren og Holm
enkollen. Við dvöldumst sitt kvöld
ið á hvorum staðnum. Þangað ligg
ur rafmagnsjárnbraut frá opnu
svæði við þjóðleikhúsið, og er hún
niðri í jörðinni fyrsta sprettinn
Frognersæteren er í 473 metra
hæð yfir sjó og er útsýnið þaðan
mikið og fagurt yfir borgina og
langt út á fjörð, því að staðurinn
er svo hátt uppi, að vel sést ylu
skóginn. Þar voru mikil veitinga
hús og danssalir, enda var lestin,
sem við fórum með upp eftir, troð
full af ungu fólki. Sannaðist þar,
að víðar er þröng í danssölum en
á íslandi.
Holmenkollen er ennþá mikil
fenglegri og fegurri staður. Hann
er að vísu ekki alveg eins hátt
yfir sjó, en því meira að siá af
mannaverkum, auk náttúrufeg-
urðar. Þar er hin heimskunna
skíðastökkbraut og skíðasafn.
Norski herinn hefur bækistöð inni
í kollinum á Holmenkollen. .4
Holmenkollen er gamalt timbur-
hús, mjög fögur bygging, þar
sem nú munu vera eingönga f!;efn
herbergi og setustofur. Framar,
nær borginni, er nýtízkulegt stór
hýsi úr steini og gleri.' Þar eru
miklir veitingasalir og setustofur.
Þriðja byggingin var þar í smíð-
um og sýndist nær fullgerð. Norð
menn gera mikið til að taka vel á
móti gestum, enda margt um
manninn þarna, bæði vetur og
sumar. Við ferðafélagarnir borð-
uðum kvöldverð og vorum svo
heppnir að ná í borð við glervegg
sem vissi að borginni. Var ógleym
Kontiki, balsafleki Heyerdahls, á siglingu á Kyrrahafi áriS 1947.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
1005