Tíminn Sunnudagsblað - 08.12.1968, Blaðsíða 3

sem ekki lætur óðagotiS verSa sér til meins. Þetta er
letidýr. Mestur hraSI þess, þegar þaS er á ferli í trján-
um, er um tveir metrar á mínútu. Á jörSu niSri er þaS
nær ósjálfbjarga.
í trjánum og nærist á blöSum
og sprotum sérstakrar trjátegundar. Vatn drekkur þaS
mjög sjaldan. Því nægir sú væta, sem þaS fær úr trjá-
blöSunum, og safi, sem seytlar út um sprungur á'trjá-
berkinum.N
j0Ímm
ÞaS þokast ofurhægt eftir trjágrein
unum. Þegar framfótur snertir
grein, lykjast klærnar þrjár um
hana af sjálfu sér. Þannig mjakast
þaS áfram, þótt hægt fari.
Því er mjög auðvelt aS snúa höfS-
inu á alla vegu. í hálsinum eru níu
liSlr, svo aS þaS.getur næstum þvi
snúiS upp á hann, og barkinn er
hlutfallslega langur.
Fæturnir henta ekki til göngu. Á jörSu
niSri leggst þaS á meltuna. En nál
þaS aS krækja í stein( rótarhnySju
eSa trjábol, getur þaS dregiS sig
áfram.
" ' ^

Háralag letidýrsins er undarlegt. ÞaS
er öfugsnáSi. Hárin horfa aS bakinu,
þveröfugt viS þaS, er gerist um önnur
spendýr. ÞaS hangir sem sé aS jafnaSi
og þannig getur vatn runniS af því.
Þetta er líka eina dýriS, sem er meS
möl i feldi sínum.
Stundum sofnar letidýriS, hangandi
neSan á grein'. En þá verSur svefn-
inn aS jafnaSi skammvinnur. Eigin
legra er þvi aS leita sér svefn-
staðar, þar sem greinar eSa stofnar
mætast. Þá kraekir þaS afturfótun
um um annan bolinn og sefur
þannig.
. q -iP u -- nftir-
•• S i. ’
SeVSEm;
MeSgöngutíminn er fjórir til sex
mánuSur, og afkvæmiS aSeins eitt.
ÞaS fóstrast upp á kviS móSur sinn
ar og fylgir henni eftir unz það er
orSið svo stórt, að þaS getur ekki
hafzt þar við lengur. Við fæðingu
er afkvæmið ekki stærra en þumal-
fingur.
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
987