Tíminn Sunnudagsblað - 20.04.1969, Blaðsíða 12

Áður fyrr voru margir galdra-
menn á íslandi. Eitt svartasta tíma-
bil íslandssógunnai var, þegar of-
sóknirnar á hendur galdramönn-
um voru í algleymingi. Annars má
segja íslendingum það til hróss,
að þeir hófu faldraofsóknir síðast-
ir þjóða í Evrópu og hættu þeim
fyrstir. Ólafm Davíðsson segir i
bók sinni. Galdur og galdramál á
aðar eftir efni, og í eiwnd hffiimni
eru tiH dæinis aðeins bækur u«m
vaisaklútagaldra Þegar við höfðum
þegi'ð vedtingai og komið okkur
veH' fyrir, tókum við aö spyrja
Baddur.
— Hvað oll; þvi, að þú fórst að
leggja stund á töfrabrögð. Baldurv
— Á bernsKuárum mdnuim átti
ég hedma á Skothúsvegi 7 í Revkja-
vdk. Þegar ég var sjö ára gamall,
lá þar rúmfastur gamalil frændi
mámn, sem hét Kjartan. Hann
saigði mér oft sögur, og hann
kuinnd einn galdur Þá ákvað ég að
verðia „gaidramaður"
Hókus, pókus:
MAR RÆÐIR VIÐ
BALDUR GEORGS
stundaði hér nám í læknisfræði
við Háskólia íslandb og vann jafn-
framt fyrir sér og fjölskyldu sinni
rr.'eð fiðluleik. Hé' kynntist hann
móður minni. Ágústu Þorvarðar-
dóttur prentara — þess, sem stofn
aðd Gutenberg. Móðir mín lagði
ednndig stund á tómist og hún var
fyrsti danstKennarinn hér á landi.
Strax og pabbi fékk ríkisborgara-
rétt, fór hann tid Danmerkur með
fjöliskylduna cg var kapedmester
eða hijómsveitarstj óri í stórum
giisti'húsum í K.aupirnannaihöfn. Þar
býr hann enn Ég varð eftir hér
á ísilaudi o'g ólst upp hjá afa mín-
„Ó, hvað ég hef alltaf vor-
kennt móður þessa drengs“
íslandi, að bær hafi náð hámarki
á tímabilinu frá 1646 til 1695, en
úr því fari að dofna yfir þeim.
Um fáa gaidramenn er vitað á
síðustu árum Þó eru þeir ekki
enn með ölu horfnir. Einn þeirra
h'eiiimsóttum við fyrir skömmu
uppi á Akr'anesd, þar sem hann
kenndr við gagnf ræðaskól an n.
Þetta er Baldur Georgis Tackás,
sem er þekktur fyrir samband sitt
við náunga, sem kallast Konnd.
í stofunni njá Baidri er stór
bókaiskópur, og við nánari athug-
un reymast bækurnar frábruigðn'ar
þvd, sem venjuilegt getur talizt.
Þetta eru sem sé mieiit galdiraibæk-
ur, flestar útlendar Þrer eru flokik
— Hver kenndd þér?
— Eins ou ég sagði fékik ég umg-
ur ábuigia á töfrabrögðum og
reyndi að ótvega mér rdt um þau.
Af bókunum Jærðá ég svo. Á stríðs
árunum komst 6g í kynni við
brezkan beirmann, sem útvegaði
mér fleiri blöð og bækur um þetta
efni. Svo hefur unigverska blóðdð
kannski hiaft einhver ábriif.
— Ertu unigverskur að ein-
hverju leyti?
-— Faðdr minn, Georg Tackás,
var umgverskur flóttamiaður. Hann
ætla'ði upphaflega að f'ara tid Dan
mierkur en var synjað þar um
landirótardeyfi. Hann fór þá hing
að með alla fjöiiskyl'duna. Hanin
um, Þorvarði, og seinni konu harns.
Afi dó þeigar ég var tfu ára.
— Hvar fæddist þú?
— Ég fæddist á Laufásveiginum,
en við vorum ddltaf að fdytja. Það
eru eiiinihver álóg á mér, því að ég
er addrei lengi á samia stað. Lengst
var óg þó á Skothúsvegimum við
Tjörndnia. Það hús ei mér ákatfdega
hu'gstætt. Enn þann dag í dag
kemur fyrir að mdig dreymir
þetta hús, og i diraumunum er hús-
ið með adls kyns dulartfuld leyni-
gönig. Þetta staíar ugglaust af þvi
að húsið var eitt af fyrstu húsun-
um í Reykjavík með lofthitun.
— Hvenær byrjaa þú að koma
firam með liisti: þinar?
324
lÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ