Tíminn Sunnudagsblað - 20.04.1969, Blaðsíða 14

Tíminn Sunnudagsblað - 20.04.1969, Blaðsíða 14
ég tuttugu og fjóruru siin'num á ctag og fékk 25 króniiir daniskar fyrir, 2,50 fóru til um'boðsm'amns- ins. Þetta þótti sæmiliegt kaup þá. Þarna kynntist ég mÖrgu ein'kenni- tegu fóM, meðat annars kerlingu nokkurri, stórfurðulegri. Hún var köliluð miss Flórens og var um 'Sjötugt. Hún þóttist dansa ballett við undiri'eik hljórr.sv'eitar, sem altaf lék rimmfal'skt. Það kenncri svo hvað öðru um slæman árang- ur, hún og tóniisbarmennirnir. Fólk hél't, að það væri að gera gys að kerlingunm og sagði: „Miss Flórens e, vitíaus — hún heldur, að hún geti dansað' En þessu var öfugt farxð, þvi að hún vissi vel, að hún gat ekki dansað. En það skipti hana er.gu máii meðan hún fékik þetta borgað ' Tak for mönt en“ sagði hnú alltaf þegar pen- inigum var kastað upp á sviðið tii heninar. Svo var ég í Horsens á Jótlandi í einn mánuð Það er Iítill bær og aðeinis tvö samkomuhús, þar sem ég skemimti tii skiptis. —Er ekltí erfitt að skemimta lengi á svona litlum stöðum? — Það er alit öðru vísi í Dan- mörku, því að þar finnst fólki gaman að nevra og sjá sama gald- urinn eða branida,'ann tvisvar eða jafnvel oftar Það þarf ekki að skipta eins oft um efmi og hér. Annars lei-dd'ist mér heldur þarnd Síðan fór ég aftur ti'l Kaup mannahafuar og var þar töluverð- an tírna að læra auglýsingateikn um, eims og ég sagði þér áðan. En svo fór ég heim, þegar ég var orð- inm févana. Áður en ég fór, gerði ég noikíkuð, sem ég býst ebki við, að mangir ísiendimgar hafi gert. Við skemmtum á ferám, ég og damsfour kunnimgi mimn og gemg- um svo um með hatt á eftir. Árið 1948 fór ég affcur fcil Dan- merkur. Móðir mín hafði d'áið og mér tæmzt arfur, svo að ég þurfti ekki lengur að skemmta. En þó að mér lii'ði yflrleitt vel þessi ár gem ég var í Dannjörku. vil'di ég held- ur vera á íslandi. Annars fannst mér Danir elskufegasta fóllk, og þar vildi ég helzt setjast að, ef ég yrði að fara burt af íslandi. — Hvernig stóð á því, að þú gerðist kennan? — Ég var að vinna á Seyðisfirði hiaustið 1963 og heyrði auglýst eft- ir keronara a Fskifjörð. Ég tók það starf og kom svo hirogað tn!l Akra- ness 1966. —Eitthvað getur þú sagt okk- ur af sambandi þínu við Komna? — Það var sýnd mynd í sjón- varpinu hér í vetur um búktal'a'ra og brúðuna haas Búktalarinn var géðklofi, og myndin endaði með því að brúðan náði sál hams. Ég sá þessa mynó í Kaiupmanmalhöfn fyrir fcuttugu árum, og þegar ég kom heim, sac Konni á stól — ég hafði skilið hann þar eftir — og starði á mig. Mér varð dálítið bi'lt við. Anroars held ég, að alir búk- talarar verði að hafa snert af geð- klofa. Mér kom það til dæmis sturodum á óvart, sem Konmi sagði á skemmtunum Þegair óg hlusba á hljómptöturnar, sem ég sömg inn á í naifni Konna. finnst mér Kornni symgja, en ekki ég En það eru fileiri en ég, sem líta á Konna sem annað en brúðu. Þegar ég skemmti með homum í Tívolí, heyrði ég einu sinni konu segja: Ó hvað ég faef alltaf vorkemnt móður þessa drengs“. — Er ekki erfitt að koma fram á sviði? — Jú, það er erfitt. Það kosfcar miktLa undirbúningsvimnu. Fólki finnst ef til vil ekki mikið að koma fram í fimimtán míroútur, en það kosbar þó þrotlausa vinrou að undirbúa þessar fáu mínútur. Hér á landi verður líka stöðugt að skipta um atr'ði, en tii dæmis í Bamdaríkj'unuuj er hægt að ferð- ast um með sama aifcriðið al'ia æv- ina. Þetta tekur Mka á taug'arnar. Mér l'íður alitaf illa, áður en ég kem fram á sviðið. En þegar ég er kominn þat.gað, hverfur þessd epenna. — Hvað firnist þér bezta atrið- ið, sem þú hefuir komið fram með? — Það var á Raufarhöfm. Það get ég aldirei endurtekið. Ég hvarf af sviðinu. Þetta var óæft og kom mér eklki síður á óvart en áhorf- endemum. Skýringin var ofurein- föld. Það var hvíslaragat á svið- inu og í stað að setja hlera yfiir það, hafði pappi verið lagður yfir. Ég var að sýna eitthvert atriði og steig eitt skref áfram, og áður em ég vissi af var ég kominm niður í kjáltora: Hvairf sem sé 1 alvöru. Þetta gerðist svo snöggt, að fólk- ið í salroum tók ekki eftir því og spurði: „Hvað varð af Baldri?“ — Hvaða áhorfendur fa'lffa þér bezt, Baldur’ — Fólkið, sem kemur til þess áð skemmta sér, en ebki tdil að gagnrýna. Börnin eru uppáhaildsá- horfendiur mínir. Starfsbræður míniir erlendis sögðu þó, að þau væru erfið. Ép mian eftir sýndugu, þar sem alls konar trúðar duttu á rassinn og véltust um. Börnunum stökk ekki nros Efitir sýnimguna komu trúðarnir til mín og spurðu, hvermiig ég færi að þvi að fá þessa brakka til að hlæja. Ég gat ekki svarað því. En börnin finroa strax, hvort maroni siálfum finnst það skemmbilegt, sem maður er að gera. — VII fólk efcki oft fá þig til Baldur á fyrri árum: Spilagaldur. 326 T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.