Tíminn Sunnudagsblað - 12.10.1969, Blaðsíða 19

Tíminn Sunnudagsblað - 12.10.1969, Blaðsíða 19
töflu, og er mér sérstaklega minn- isstæð önnur hliöarmyndin, en taflan er í þrem hlutum. Sú mynd er af unglingi, og Kristur með geislabaug um höfuðið leggur hönd sína á höfuð hans. Á fermingar daginn minn, þótti mér sem það væri fermingarbarn, sem myndin var af, og hafði þetta mikil áhrif á mig og stendur mér ætíð fyrir hugskotssjónum11. Svo nokkur orð um Miklagarðs- 'kirkju. Við visitasiu 7. júlí 1851 er ný byggð kirkja í MiMagarði. Yfir smiðurinn var Ólafur Briem, timib- urmeistari á Grund. í þessarí vísi tasíu er að finna greinargóða iýs ingu á byggingu hennar og útliti öHu. Fara hér á eftir nokkur at- riði úr henni: Lengd 14 álnir og 12 þumlung ar. Breidd 7 álnir og 13,5 þumj- ungar — húsið byggt á fótstykkj um með bindingsverki. Milli kórs og framkirkju blámálaðir, renndir pilárar 19 að tölu, auk krókdyra súlna. — Fyrir þessu guðshúsi er tvöföld vængjahurð, blámiáluð, með tvílæstri skrá. Klukkur hanga framan á þili á bjálkum, sem ganga í gegnum stafnþilið, inn á fremsta skammbitann. Bæði stafn- þil voru vönduð slagþil með tvö földum vindskeiðum, gluggar grænmálaðir að utan. Undir kirkj- unni er grjótgrundvöllur. Undir þessa lýsingu rita: Hall- grímur Thorlacius, prófastur á Hrafnagili, Einar Thorlacius, prestur í Saurbæ, Jón Thorlacius og Magnús Tborlacius. Kirkjan var turmlaus, en þóttd rnjög snotur. Þegar hún var rifin, keypti Tómas Benediktsson viðinn úr henni, flutti niður í Meigerði °g byggði þar hús, sem enn stend ur og búið er í. Síðastliðið sumar kom ég i Miklagarð og skoðaði kirkjugarð- inn, sem ennþá er girtur og sæmi lega við haldið. Kirkjan hefur stað ið í honum miðjurn og standa enn þá stór björg, þrjú á hlið, með járnkrókum upp úr, þar sem veggirnir hafa verið. Nokkrir leg- steinar eru í garðinum. Á sumum er letur lítt læsilegt fyrir aldurs sakir. Tímans tönn, er iðin við sitt ætl unarverk. (Heimildir: Manntal Eyjafjarðar- sýslu, Vísitasíubækur Eyjafjarðar prófastsdæmis, frásögn Aðalbjarg ar Sigurðardóttur í Reykjavík)- Kristinn Einarsson: SKRUMSKÆLUR - Tvö góðskáld með uppbótum - „HÚN KYSSTI MIG" Heyr mitt Ijúfasta lag eins og líkræðuþrugl um hinn dýrlega dag, þegar dritaði fugl út um mela og mó. Það var maífagurt kvöld, og hann krunkaði kátt, enda krummavesöld. Ég var fölur og fár, ég var fínn og með hatt. Ég var sjúkur og sár, og mig syfjaði hratt. Hvar er dúnsængin dýr með sitt dásamlegt skjól? Síðan lagðist ég lágt undir landföstum hól. SONETTA NÚMER 7 Hláturkvik orðin bikar beztu vína blæs upp sem loftbelg og þau verða fleyg ofan í þjóðarskóinn mjög ég meig með því að kenna fólki á milli lína Grandvart að leita í Ijóði mínu að víti. Þar lítur ekkert nema sviðna móa, Pegasus dauðan, plastrósir sem gróa í plati og er ei hætt við fúa og sliti. Hlæja nú við mér heiðurslaun og titlar hvíslandi jámenn rísa í mínu skjóli voteygir margir verða af þannig hóli víst þurfa að standa und slíku herðar miklar. Sonnettur betri ort hér hefur engi ákafur kný ég hjartans hörpustrengi. rlMINN — SUNNUDAGSBLAÐ 811

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.