Tíminn Sunnudagsblað - 29.03.1970, Blaðsíða 2

r
*
A ýmsum nótum
Urn kross- Páskahugvekj-
. an er ekki um
testingu upprisuna, ekki
skynsem- ™ þá, sem
. standa við gröf
innar ina Gg undrast,
ekki um lúðurhljóminn og end
urholdgunina. Hún er ekki einu
sinn um þá endurfæðingu, sem
eimiægt á sér stað. — grösin,
sem skrýðast nýjum blómum á
vorin, og skordýrim, sem vakna
af dvaia og dái, þegar sunna
er stigin í stól himinsinis til þess
að biessa landið. Húm er um
syndafallið og kroasfestingu
skynseminmar, mitt í sérþekk-
ingummi.
Þessi fyrirbæri er þó von-
amdi að meta sem barnabrek
sérfræðinnar, sem ekki er að-
edms góð í sjálfu sér, beldur
lífsnauðsyn hverju þjóðfélagi.
Eigi að síður er þetta bæði dýr
og viðsjárverður löstar, sem alit
of mikið 'kveður að.
Pálmavið- Vi® skuium
haida okkur við
ur a afmarkað svdð.
túndru Á Reykjum á
Reykjabraut er
ný skólabygg-
ing, sem mér er kunnugt um,
að sætt hefur gagnrýni frá því
hún xeis fyrst af grunni, eink-
um fyrir þær sakir, hversu
mikiUa og kostnaðarsamra til-
gerðax þar gætti. En um það
geta menn auðvitað deilt, hvort
svo er til dæmis mikils vert að
hafa stofur sexhyrndar eða átt-
hyrndar í skólahúsi, að kostn-
aðaraukinn sé réttlætanlegur.
En nú hefur annað komið á
da'ginin: Þetta hús var að öðru
leyti svo úr garði gert, að mis-
tök voru að setja iþað niður að
Reykjum á Reykjabraut. Glugg-
'ar þess þoia ekki þá vinda, sem
þar Mása, og hefur þó ekkemt
tiltakanlegt fárviðri dunið yf-
ir. Þeir bafa sumir lamigt fyrir
aldur íram fariið þann veg, isem
öliu er að vísu fyirirbúimn um
síðir. Húsað var með öðirum
orðúm ekki hepplegt tíl þeimra
nota, sem það var ætlað, á þeim
stað, er það stendur á, og í
þeiirri mynd, sem það var byggt.
Meðal amnars voru stærstu
gluggarnir og þeir, sem verst
bafa varið sig, látnir snúa á
móti viindasömustu áttinni.
Hér hefur það því gerzt, að
gerð afardýrrar byggingar hef-
ur verið ákvörðuð, án þess að
hirða um náttúruskilyrði á
þeim stað, er hún skal standa
á um aidur og ævi. Að minnsta
kosti hefur máttur vindanna ver
ið hrapallega vanmetinn. Þess
vegna er hún nærri viðlíka sett
og pálmaviður á túndiru.
Sumar- Ekki væri far‘
, andi mörgum
gestir I orðum um
skeikulli þetta, þótt baga
( . legt sé fyrir þá,
Tru sem lagt hafa
fram miljóndr króma til skóia-
byggiingarinmiar, ef þetta væri
eimsdæmi. En svo er hreint ekki.
Barnalleg forstókkun sérfræð-
linmmar gagnvairt staðþekkimig-
unmi er einmitt mokkuð algengt
fyrirbæri. Sumiargesturinn gæt-
ir þess ekki, að lyndi náttúr-
unnar eru tvenn og þremn, og
þau faira fram hjá honum, þar
sem hamn situr inman skjól-
góðra veggja hitavedtu bæj'ar-
ins. Við skúlum staðfastlega trúa
því, að hann sé ágætlega fær
1 sinni greim. En skekkjan er sú,
að sérfræði, sem ekki tekur
nægjanleg imið af því umhverfi,
sem hemrni er ætlað að þjóna,
lendir í ógöngum. Og um það
höfum vdð marga leiðinlega
vitmiisiburði.
Á síðustu liðnu ári gerðist.
iþað, mig minmir á þrem stöð-
um, að alveg ný hafnarmann-
virki löskuðust í sjóróti að sum-
arlagi. 'Þar mun það minmisstæð
ast, er igerðist í Grimisey. Eftir
á var látið í veðri vaka, að um
eimhvers konar tiii'aun heíði ver
ið að ræða. En dýrar eru þá og
hvimleiðar slífcar itillraumir, og
hvaða miafm sem gefa skal slik-
um mistökiuim, þá vetrður vairia
fram hjá himu komizt, að þarna
hefur skakkt mat verið lagt á
afl sjávarins, þegar hann hrist-
ir hrammana. Og það mum stað
kunmugum mönmum hafa verið
ljóst frá öndverðu.
Mistökin Svipað hefur
. . stundum hent
vek|a þá, sem hafa
vantrú forsögn um
vegagerð. Þeir
hafa hreinf ekki
altaf haft nægjamilega í huga
snjóalög og vatnavexti. Oflágar
og veigalitlar brýr hafa verið
gerðar á ár, sem liggja kamnski
oft aillt að því í grjóti á sumr-
in, þótt flaummiklar gerist, þeg
ar sá gallinn er á þeim. Vegir
hafa verið gerðir þar ,sem snjó-
þyn'gsh eru ísjárverð, þótt aðra
og betri leið hefði miátt velja,
og vamrækt hefur verið gerð
ræsa, þar sem allt er þurrt að
jafnaði á sumrum, þótt öðru
vísi sé umhorfs í vetrarleysimg-
um. Þess vegna eru til vegir,
sem skerast óhugnanlega oft
sumdur í vetirarMákum, jafmvel
árlega.
Þetta allt er því miður al-
kunna, og það er mieðal a-nnars
af þessu, að Aðaldælir, sem geta
átit líf sitt og eigur undir því,
að stíflugairðurino mikli í Laxár
dal bresti ekfci, ef banm verður
þá mokkuim tíma reistur, treysta
því ekki til fulinustu, að hamm
standi'st þá áraun, er hams get
ur beðið.
Hundsið E® endurtek
... , það, sem áður
ekkl ser- var sagt: Sér-
þekking- fræðin er ekki
aðeins góð, he!d
ur er hún okk-
ur lífsmauðsyn. Og aldrei verður
hjá öHurn mistökum sneitt. En
hjá mörgu-m þeirn skakkaföll-
um, er oröið hafa, hefði mátt
komiast, ef leitað hefði verið
ráða hinna staðkunnustu miamna
og þeim gaumur gefinn. Um
sum verk ætti það að vera sjálf
söigð vemja, og raunar bein
skylda, að leita slíkrar umsagn-
ar, bafi ekfci mákvæmar mæl-
imgar og f ulikomnar rannsókmir
á veðrum, briimi, vatnavöxtum,
snjólagi og öðru, er kanm að
Framhald á 262. s(Su.
1
242
TÍUINN — SUNNUDAGSBLAÐ