Tíminn Sunnudagsblað - 29.03.1970, Síða 3

Aborrar eru algengir fiskar í nágrannalöndunum. Þar
þykir gó5 veiði að fá tveggja punda aborra á stöng. í
hlýjum höfum eru aftur á mótl gríðarstórir flskar af
aborrakyni — hinir stærstu geta orðið allt að sex
hundruð pund.
Slíkur fiskur hefur verið myndaður neðan sjávar. En þá
skall hurð nærri hælum. Fiskurinn réðst á mennina tvo,
sem voru að þessu verkl. Annar skaut á hann skutli úr eins
konar byssu, en hæfði ekki, og búningur hins skemmdtst.

í dauðans ofboði sleppti maðurlnn
öllu, sem þyngdi hann, og leltaðl
yfirborðsins, en fiskurinn tröllauknl
hættl eltingarleiknum og kafaðl
dýpra.
Hinn maðurinn villdi ekkl sriúa frá
við svo búið. Hann hlóð skutulbyssu
sína á nýjan leik, og f þetta skiptið
tókst honum að vinna á fiskinum.
Það var harla sjaldgæfur fiskur, sem
þarna náðist, og verðmætur safn-
gripur. Kafararnir fengu sem sagt
dágóð laun þann daginn.
Þessi fiskur gefur frá sér hljóð, og
hann breytir um Ht eftir umhverfi.
Hann á það til að hlalda sig mánuð-
um saman I sama klettagjögrinu f
sjónum.
Stórir aborrar komast stundum all-
langt norður, og þá staðnæmast þeir
einkum, þar sem skipsflök erú f
sjónum, því að þar verður þeim gott
tll fanga.
Skrítinn frændi þessara fiskakyns er
Iftill Austur-lndiafiskur með iýsandl
kjálkabörð. Birtan nægir til þess að
sjá má á úr 2—3 metra fjarlægð.
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
243