Tíminn Sunnudagsblað - 29.03.1970, Blaðsíða 22

Etftir það fór Þorvaldur heim í
Vatnsfjðrð og hafði nú meiri vara
á sér en fyxr. Þegar Bergþór og
bræður hans höfðu fengið Hrafns
sonu í lið með sér, var brugðið
við skjótt og flokbur efldur þar
um fjörðuna. Reið flokkurinn Hest
fjarðarheiði til Skötufjarðar með
níu tugi manna og þaðan til Mjóa-
fjarðar. Að hætti aldarinnar fóru
þeir með miklum hrottaskap,
unnu á mönnum fyrir litlar eða
engar sakir, en urðu öðrum að
bana. t Kálfavík drápu þeir tvo
menn og einn í Heydal, og hafa
það að líkindum verið vinir eða
landsetar Þorvalds, sem þeir
bjuggu svo við. Úr Mjóafirði riðu
þeir á helgidagsmorgni, norður á
hálsinn til Vatnsfjarðar. Þar var
fyrir á hestverði einn Þorvalds-
manna, sem va>rð fyrir þvi óhappi
að hieypa i ótræðiskeldu, er hann
vildi undan snúa og bera njósn
niður tfl staðarins. Hann var
tekinn og drepinn eftir hina
hreystilegU'stu vörn, því að enginn
má við margnum. Þorvaldur var
þá genginn til messu og hans
menn, en þó komst hann úr kirkju
og á skip nauðlega. Er þvi efa
laust, að hann hefur haft fieiri
njósnarmenn á hálsinum en þann,
sem drepinn var, og sennilega enn
aðra í hjöllunum fyrir ofan Vatns-
fjörð. Þeir Bergþór og Hraínssyn-
ir riðu í fjöruna með flokkinn og
kölluðu út á skipin. Skorti þá
hvorki stór orð, eggjanir né heit
anir, er hvorir mæltu til annarra.
Hélt Þorvaldur siðan skipum sín-
um út eftir Djúpi norður til Aðal-
víkur, og vissu fáir, hvar hann var
niður kominn.
Þar sem nú hafði brugðizt sú
ætlun þeirra, Bergþórs og Hraftns
sona, að yfir lyki með þeim Þor-
valdi, voru al'lskiptar skn*-’’-’5" með
þeim, hvað til bragðs skyldi taka.
Settust þeir því á ráðstefnu í
Vatnsfirði. Vildu Hrafnssynir, að
þeir færu heim aftur vestur í Arn-
arfjörð og efldu þar setu, en hin
ir, að þeir færu suður á Reykból'^i
og bjuggust þar fyrir .Köiluðu bað
an gott að veita áhlaup tíi fsa-
fjarðar. Urðu þeir ekki á eitt sátt-
ir um þetta og skildj þar með
þeim, enda varð þeirra félaff aldrei
síðan. Fóru Hrafnssyni til síns
heima ve9tur í fjörðu, en Bergþór
og bræður hans súður á Revkjanes
og höfðu með sér skjöldu Þor
valds, er þeir rændu.
Fakírinn hjálpar frúnnl.
Um ástina
Framhald af 246. síðu.
ár að geta að minnsta kosti varð-
veitt eina flekklausa og hreina
minningu. Með fimkominni ást
eins og þessari, sem birtir okkur
ijómandi myndix í hugsunum ol:k
ar og diraumum, á 9ama hátt og
listaverk eða trúarafrek, verðum
við þátttakeindur í einhverju, sem
er fyrir ofan skiining okkar. Frá
skyndilegri kennd skilvita okkar
hefur hrokkið guðlegur neisti.
Slökkviliðinu liðsinnt.
Á ýmsum nótum
Framhald af 242. síðu.
þurfa að gæta til þess að öllu
farnist vel, verið undanfari
verksins.
Sérþekkinguna skulum við
hafa í heiðri, án þes>s að leggja
venjulega dómgreind fyrir róða
eðga hundsa staðþekkinguna.
«
Lausn
10. krossgátu
HANNl
Al A L Ú iCA S
* £ £JA 0 N
sr/»KA r ttb
Pí ti > I Ó f? I
L A& A F £ t »
l H N i R K 'A *
H 'A H '» T A i
H 'A n l N V i SAipAi
f Jtí/i A £,» A T H M
i A HH & l K l S 'Ae A 9
L ti A R 9. t P'A XA t> *
J ts A S N A H
bs I 3 K U þ UH
$ £i?j) l K l £U Lé & i
A T I R A F L ti I
pATA* 'A A tJ t* D ii e
£ K U 'fl/li A 0 M t
g$ b 4« A U 9 a'A tt
__A <+ S K 9 Ú f U Þ -* í I á
262
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ