Morgunblaðið - 09.07.2004, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 9. JÚLÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jón Þór Bjarna-son fæddist í
Reykjavík 20. febr-
úar 1943. Hann var
sonur hjónanna
Bjarna Kr. Björns-
sonar, f. 14. febrúar
1917, d. 26. mars
1992, og Margrétar
Ágústu Jónsdóttur, f.
11. ágúst 1919. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
30. júní síðastliðinn.
Systkini Jóns Þórs
eru Björn, f. 14. októ-
ber 1945, og Björg
Yrsa, f. 28. nóvember 1948.
Jón Þór kvæntist 24. maí 1969
eftirlifandi konu sinni Kristbjörgu
Jóhannesdóttur, f. 5. janúar 1941.
Börn þeirra eru Gunnar Þór, f. 20.
mars 1966, og Birna Kristín, f. 19.
janúar 1981. Auk þess á Jón Þór
börnin Jóhann Óla, Eystein og
Söru.
Jón Þór lauk námi frá Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík 1969.
Hann starfaði um skeið á flutn-
inga- og fiskiskipum innanlands
og erlendis. Árið
1970 hóf hann
kennslu við Stýri-
mannaskólann, fyrst
á Norðfirði ’70–’71,
síðan í Ólafsvík ’71–
’72 og við Stýri-
mannaskólann í
Reykjavík haustið
1972, þar sem hann
starfaði til dauða-
dags. Samhliða
kennslu stundaði Jón
Þór nám við Mennta-
skólann í Hamrahlíð
og varð stúdent
1993, auk þess sem
hann aflaði sér kennsluréttinda
við Kennaraháskóla Íslands og
réttinda í varðskipadeild Stýri-
mannaskólans í Reykjavík. Sam-
hliða kennslu í Stýrimannaskólan-
um starfaði Jón Þór hjá
Eimskipafélagi Íslands. Hann sótti
fjölmörg námskeið erlendis og
hélt mörg endurmenntunarnám-
skeið fyrir íslenska sæfarendur.
Útför Jóns Þórs verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Með þessum fáu orðum kveð ég
mikinn mann sem er og verður sárt
saknað.
„Sársauki er líf – því sárari þeim
mun meiri sönnun um líf.“ (Charles
Lamb, 1775–1834.)
Því lifi ég svo sannarlega.
Bless, kæri vinur.
Þín elskandi tengdadóttir,
Rannveig Margrét.
Orð Bólu-Hjálmars: „Mínir vinir
fara fjöld, feigðin þessa heimtar
köld“, koma í hug þegar bróðir og
mágur er genginn frá garði. Lát Jóns
Þórs kom ekki á óvart. Hann háði
hetjulega baráttu við krabbamein.
Hann var fjærri því sáttur við örlög
sín og trúði lengst af að hann myndi
læknast og gæti haldið áfram
kennslu í haust. Segja má að hann
hafi starfað fram í rauðan dauðann.
Kennslu stundaði hann eftir að hann
var orðinn alvarlega veikur og kom-
inn í hjólastól og jafnvel frá sjúkra-
húsi.
Jón Þór ólst upp í Kleppsholtinu og
snemma kom í ljós að hann var kraft-
mikill og fjörugur og sennilega nokk-
uð baldinn. Margar góðar minningar
á systir af stóra bróður sem hún leit
svo upp til.
Jón Þór kenndi við Stýrimanna-
skólann nánast allan sinn starfsferil.
Meðal námsgreina voru siglinga-
fræði, stöðugleiki skipa, efnafræði,
stjörnufræði auk kennslu á siglinga-
herma. Hann gegndi stöðu aðstoðar-
skólameistara um árabil. Jón Þór var
ötull að stunda endurmenntun er-
lendis og eitt slíkt námskeið sótti
hann fyrir skömmu, farinn að heilsu,
en studdur af fyrrum nemanda. Taldi
hann námskeiðið svo mikilvægt að
ráðleggingar gegn förinni komu ekki
að haldi.
Jón Þór skilaði miklu dagsverki.
Hann var skarpgreindur, stærðfræði
og tölvunarfræði virtust fanga hug
hans, greinar ef til vill ekki á hans
sérsviði og nutu margir af þeim
nægtabrunni, ekki bara nemendur
og vinir heldur einnig stærri aðilar
eins og Eimskipafélag. Börn okkar
öll nutu leiðsagnar Jóns Þórs á
námsárunum. Fyrrum nemendur
segja að Jón Þór hafi verið einstak-
lega hjálpsamur, en kröfuharður,
enda gerði hann miklar faglegar
kröfur til sjálfs sín.
Eins og oft er um þá sem skara
fram úr í starfi var hann ef til vill
ekki eins ræktarsamur við sjálfan
sig. Hann var meira en hrókur alls
fagnaðar í góðra vina hópi, sér-
staklega fyrr á árum. Íþróttir
fönguðu hug hans fyrir framan sjón-
varp, fældist stiga þar sem voru lyft-
ur og stórreykingamaður meðan
hann gat dregið andann, en mikið var
hann indæll. Hann sagði Björgu
Yrsu bestu systur sína. Við söknum
hans innilega. Blessuð sé minning
hans.
Við færum Kittý, börnum og öðr-
um ættingjum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Orstír deyr aldr-
egi, hveim sér góðan getur.
Björg Yrsa og Svend Richter.
Elsku Jón. Þú kvaddir þessa fal-
legu júnínótt og ég sá að þú varst
laus við kvalirnar og varst sáttur.
Enda ekki þinn stíll að liggja lengi á
spítala. Þegar ég skrapp heim um
kvöldið og heyrði í útvarpinu lagið
Ave María, þá grunaði mig að ég sæi
þig ekki aftur á lífi. Allt er tilviljun-
um háð. Mamma og pabbi voru ný-
komin að utan þegar þér fór að hraka
og mamma varla komin inn til þín
þegar kallið kom.
Þú stóðst þig eins og sönn hetja í
veikindum þínum. Þú varst ekki fyrr
kominn úr aðgerð í janúar, þegar allt
fór að snúast um kennsluna, fá sóma-
samlegt internet og minniskubbana
á spítalann til að sinna vinnunni.
Laugardaginn áður en þú kvaddir
lékstu á als oddi. Þú varst með fót-
boltann í sjónvarpinu, símann á borð-
inu og fullt af kennsluefni sem eftir
var að lesa. Ég kom með rósir og af-
sakaði að það væri kannski ekki það
sem karlmenn óskuðu sér. Þú sagðir
að það væri nú í lagi þar sem þú vær-
ir á kvenhormónum. Þú vildir athuga
hvort ég hefði frekar átt að læra
hjúkrun en hagfræði. Ég átti að
trekkja upp fótinn eins og þú kallaðir
það. Við Kittý vorum ekki bjartsýnar
um að það bæri árangur, en eftir að
hafa lyft honum nokkrum sinnum
gastu hreyft hann sjálfur. Þú sagðir
stoltur að nauðsynlegt væri að
hreyfa sig þótt rúmfastur væri. Ég
benti þér í gríni á einn vöðva sem
rýrnaði ekki, upphandleggsvöðvann,
sem nýttist til að fá sér að reykja. Þú
hafðir húmor fyrir hlutunum, því þú
varst ekki sonur hans afa Bjarna fyr-
ir ekki neitt. Með árunum líktist þú
honum sífellt meira og þegar þú
kvaddir sá ég afa fyrir mér.
Skólinn átti hug þinn allan. Þú
fórst til Danmerkur á námskeið
þrátt fyrir að þú værir orðinn mjög
veikur. Þér fannst mamma og Kittý
ráðskast með þig þegar þær báðu þig
um að sleppa ferðinni. Þrátt fyrir að
þér fyndist mamma tuða í þér, skein í
gegn hvað þér þótti afskaplega vænt
um hana. Enda sagðir þú hana vera
bestu systur þína, en bættir því síðan
við að hún væri líka sú eina. Þessi
væntumþykja var gagnkvæm. Í veik-
indum þínum lagði mamma sig fram
við að keyra þig um allt, enda varstu
sennilega sá eini í heiminum sem
fannst mamma góður bílstjóri.
Gudda skrudda mun ávallt vera
þakklát fyrir að hafa kynnst þér.
Guðrún Yrsa Richter.
Elskulegur móðurbróðir minn, í
dag kveðjum við þig í hinsta sinn með
sorg og söknuð í hjarta. Baráttunni
er lokið. Baráttunni við illvígan og
miskunnarlausan sjúkdóm, sem þú
barðist svo hetjulega við en varðst á
endanum að lúta í lægra haldi fyrir.
Þú vildir ekki viðurkenna fyrir okkur
hinum hversu lasinn þú varst orðinn
en því var ekki að leyna.
Ég er þakklát fyrir að þú gast
komið í skírnina hans Þráins Leós,
sonar míns 17. júní síðastliðinn, þar
sem öll fjölskyldan var saman komin
og þú og amma Margrét sátuð í „há-
sætunum“ ykkar, hlið við hlið í stof-
unni heima hjá mömmu og pabba í
Hæðarbyggðinni.
Mig langar í dag til að tileinka mér
saklaus og barnsleg viðbrögð Yrsu
Rósar, tæplega fjögurra ára gamall-
ar dóttur minnar, er ég sagði henni
frá því að þú værir dáinn. Nú værir
þú ekki lengur lasinn heldur farinn til
Guðs þar sem þú myndir hitta lang-
afa Bjarna að nýju og gladdist hún
yfir þessum fréttum. Mig langar til
að hugsa mér og gleðjast yfir því að
þú sért laus við meinið þar sem þú ert
núna og hafir öðlast starfsorkuna að
nýju sem þú þráðir svo heitt. Mig
langar til að hugsa mér og gleðjast
yfir því að þér hafi verið ætluð önnur
störf á betri stað og að allt hafi sinn
tilgang. Mig langar til að gleðjast yfir
því að þú þurfir ekki lengur að dvelj-
ast á sjúkrahúsum, því þau þoldir þú
ekki. Mig langar til að ímynda mér
ykkur afa Bjarna saman þarna uppi,
þar sem húmorinn ræður ríkjum, því
hann höfðuð þið báðir alveg fram á
síðustu stundu.
Elskulegur frændi, takk fyrir sam-
fylgdina í þessu lífi.
Elsku Kittý, Gunni og Birna Krist-
ín, missir ykkar er mestur og óska ég
að æðri máttur vaki yfir ykkur og
styrki. Elsku mamma, megir þú fá
styrk til að kveðja bróður þinn sem
beið eftir „uppáhalds“ og einu systur
sinni. Ég votta einnig Óla, Eysteini,
Söru og öðrum ættingum og vinum
mína dýpstu samúð.
Þín frænka
Margrét Yrsa Richter.
Kæri Jón, ég trúi ekki að þú sért
farinn frá okkur. Ég vil helst ekki
trúa því. En samt sem áður veit ég að
þér líður vel núna. Ég veit að þér
verður tekið opnum örmum hvert
sem ferð þinni er heitið núna. Þú ert
elskaður af okkur hér sem eftir erum
og ég veit að þú verður elskaður af
þeim sem taka á móti þér.
Jón, þú hefur verið mér sem pabbi
númer tvö, þú varst einn af þessum í
lífi mínu sem ég hélt að yrðu hér að
eilífu. Þegar þú varðst fyrst veikur
var ég alveg viss um að þetta væri
ekkert mál. Ég einhvern veginn lok-
aði á möguleikann að þú gætir dáið.
Þú hefur alltaf verið svo harður í öllu
sem þú tekur þér fyrir hendur. Ég
held ég hafi bara aldrei munað eftir
þér veikum en ætli þér hafi ekki verið
ætlað annað hlutverk að lokum.
Ég man alltaf eftir því þegar þú
fórst með mig og Birnu út að borða á
Sprengisand þegar við vorum litlar
og okkur fannst við svo merkilegar
meðan við borðuðum steikurnar okk-
ar. Alltaf þegar ég heyri í Kim Lar-
sen mun ég hugsa um þig, því allir
sem þekkja þig vita hversu mikill
aðdáandi hans þú ert. Ég man tímana
sem þú reyndir að sannfæra okkur
Birnu að hann væri víst töff. Ég mun
aldrei gleyma stoltinu í augunum þín-
um þegar Birnu gekk vel í skólanum
eða þegar strákarnir kölluðu þig afa í
fyrsta skipti. Ég mun aldrei gleyma
bröndurunum þínum, þeir voru ekki
allir fyndnir að mínu mati en þú hlóst
alltaf að þeim. Jón, þú hefur alltaf
verið til staðar þegar eitthvað bjátaði
á, eða þegar ég þurfti einhvers konar
aðstoð. Þú varst og verður alltaf
pabbi númer tvö í mínu hjarta.
Þú verður alltaf með mér, sama
hvar ég verð og hvað ég tek mér fyrir
hendur. Ég veit að þú munt fylgjast
með okkur á hverjum degi og fussa
yfir okkur þegar þér finnst við vera
að gera eitthvað rangt og brosa þeg-
ar þú ert ánægður með okkur. Jón,
þótt þú sért farinn frá okkur líkam-
lega munt þú alltaf vera hjá okkur í
anda. Minningarnar sem við eigum
halda þér á lífi að eilífu. Ég elska þig.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(V. Briem.)
Elsku Birna, Kittý, Sara, Gunni og
fjölskylda. Ég sendi ykkur mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Ég
elska ykkur af öllu mínu hjarta. Mun-
ið að Jón er ekki farinn frá okkur, við
bara sjáum við hann ekki.
Þóra.
Ég vil í örfáum orðum minnast
frænda míns Jóns Þórs sem nú hefur
kvatt okkur. Ég hef undanfarna daga
rifjað upp allar þær minningar sem
ég á af þessum stórskemmtilega
frænda mínum.
Jón Þór var með eindæmum
skemmtilegur karakter, fyndinn og
alveg afskaplega stríðinn. Segja
margir í minni fjölskyldu að ég hafi
stríðnina frá honum og af því get ég
verið stoltur.
Hann hafði líka góða kímnigáfu.
Hinn 17. júní síðastliðinn, þegar hann
var orðinn nokkuð þrekaður af sjúk-
dómnum sem síðan felldi hann, hitt-
umst við í fjölskylduveislu. Var ég
sjálfur að standa upp úr flensu og var
eitthvað að kvarta yfir slappleika.
Varð honum þá að orði að hann sjálf-
ur reyndi að forðast veikindi eins og
heitan eldinn.
Oft hef ég hugsað til þess að smit-
andi áhugi hans á tölvum og stærð-
fræði hafi að einhverju leyti haft áhrif
á námsval mitt. Þær voru ófáar
stundirnar sem hann eyddi með mér
fyrir framan tölvuna í gamla daga
þegar ég var að stíga mín fyrstu skref
á gömlu Apple II tölvunni. Meðan
flestir vissu varla hvað tölva væri
virtist það liggja vel fyrir honum að
nýta sér þessa tækni.
Frá Jóni Þóri fékk ég ekki bara
áhuga á tölvum og stærðfræði. Sem
dæmi um einskæra snilld hans, sann-
færði hann mig um að kaffi smakk-
aðist auðvitað betur úr glösum en
bollum. Í þann sið held ég enn þann
dag í dag.
Með Jóni Þóri er fallinn góður
maður, stórskemmtilegur og síðast
en ekki síst, að öðrum ólöstuðum,
uppáhaldsfrændi minn.
Ég mun alla tíð búa að því að hafa
átt hann sem frænda.
Pétur Richter.
Bernskuvinur minn og skólabróð-
ir, Jón Þór Bjarnason, var á margan
hátt ríkjandi í vinahópnum í Klepps-
holtinu sem hjólaði um hverfið, hékk í
dyrunum hjá einhverjum af krökkun-
um, sat í tröppum og ræddi saman
um ólíklegustu efni, og safnaðist
glaðvær saman í boltaleikjum í Efsta-
sundinu á sumarkvöldum. Flestir
voru jafngamlir okkur en nokkrir
tveimur árum eldri, sem var talsvert
aldursbil þegar maður var ellefu og
tólf ára. Jón Þór var bráðger og var
bæði stærri og sterkari tólf ára gam-
all en fjórtán ára vinir okkar og þar
sem hann var þess utan sjálfsörugg-
ur, glaðsinna og hugmyndaríkur,
báru þeir miklu meiri virðingu fyrir
honum en jafnöldrum sínum. Í skól-
anum var líka auðfundið dálæti kenn-
arans okkar á Jóni Þór þó að því færi
fjarri að það kæmi á nokkurn hátt
fram sem mismunun. Hann sat á
fremsta borði, spurði óvenjulegra
spurninga og var augljóslega nem-
andi sem kennarar töldu í efnilegri
kantinum.
Þegar að því kom að finna sér lífs-
starf valdi Jón Þór Sjómannaskólann
og ég tel víst að það hafi verið ávinn-
ingur fyrir þá menntastofnun.
Fundum fækkaði þegar við vorum
komin undir tvítugt og hópurinn úr
Kleppsholtinu tvístraðist. En fyrir
nokkrum árum ákvað ég að kalla
JÓN ÞÓR
BJARNASON
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langmamma,
BORGHILDUR SÓLVEIG ÓLAFSDÓTTIR,
Hjallalundi 3a,
Akureyri,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
miðvikudaginn 7. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Örn Steinarsson, María Þórólfsdóttir,
Ólafur Steinarsson, Elísabet Randversdóttir,
Hilmar Steinarsson, Anna Sigríður Gísladóttir,
Marinó Steinarsson, Alma Axfjörð,
Steinar Steinarsson, Inga Dís Guðjónsdóttir,
Emma Hulda Steinarsdóttir, Þorgeir Baldursson,
Smári Steinarsson, Anna Finnbogadóttir,
Aðalbjörg Steinarsdóttir, Kristján Edelsten,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHILDUR PÉTURSDÓTTIR,
Hlaðhömrum,
Mosfellsbæ,
lést á Landakotsspítala fimmtudaginn 1. júlí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey sam-
kvæmt hennar ósk.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Lárus Einarsson, Hrafnhildur Waage,
Pétur Einarsson, Elsa Hákonardóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Faðir okkar,
GUÐNI GUÐMUNDSSON
fyrrv. rektor Menntaskólans í Reykjavík,
er látinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn hins látna.