Íslendingaþættir Tímans - 21.02.1974, Blaðsíða 7

Steinunn Guðmundsdóttir
ljósmóðir, Þorgeirsstaðahlíð, Dalasýslu
Kædd 8. des. 1895.
Dáin 10. jan. 1974.
Steinunn var fædd að Hornsstöðum i
Laxárdal. Foreldrar hennar voru
hjónin Kristbjörg Bergþórsdóttir Þor-
varðssonar. Leikskáium,og Guðmund-
ur Jónsson, Ólafssonar, Guðmunds-
sonar, hreppstjóra á Þorbergsstöðum.
Hann var búhöldur góður og umbóta-
maður. hlaut verðlaun tyrir ræktun og
opinber störf frá landbúnaðarfélagi
Dana 1824. Talinn valrnenni. Kona
hans var Kristin Magnúsdóttir prests
á Kvennabrekku Einarssonar.
Steinunn óist upp hjá foreldrum sin-
um er bjuggu á Hornsstöðum,
Mjóabóli og Hrappsstöðum. Þau voru
þrjú alsystkinin. ólafur, hann bjó á
Giljalandi og siðar að Hvammi i
Hvammssveit og viðar. Stundaði
dýralækningar um margra ára skeið
með mjög góðum árangri. Er nú á
Sólheimum i Hafnarfirði. Jón
skósmiður á Akranesi, sem áður bjó að
Giljalandi, Dalasýslu. 011 voru syst-
kinin fórnfús og vönduð. Handlagni og
læknisþjónusta var þeim i blóð borin.
Afi þeirra Jón Ólafsson á Hornsstöðum
„stundaði lækningar við mikla aðsókn
og þótti heppnast vel”, eins og segir i
Dalamannabók. Hann fór til Vestur-
heims 1888.
A unga aldri nam Steinunn ljós-
móðurfræði i Reykjavik. Hún var i
áratugi ljósmóðir i Miðdalahreppi,
Dalasýslu,og húsmóðurstörfum gengdi
hún i nær fimm áratugi i Þorgeirs-
staðahlið.
Arið 1924 giftist hún Gisla bónda
Þorsteinssyni frá Ytri-Hrafnabjörg-
um. Hann hefur búið á sjöttaáratugog
setið i hreppsnefnd i nær hálfa öld og
gengt oddvitastörfum i áratugi. í
Miðdölum hafa fátækir bændur orðið
..bjargálna” mun fyrr en viða annars
staðar i sveitum. Sveitarandinn var og
er þannig. A þeim sannast það^að gildi
þjóðanna veltur ekki á gulli, heldur
manngildi þvi, sem þær eiga yfir að
ráða. öldungurinn i Þorgeirsstaðahlið
á vissulega sinn þátt i þeim sveitar-
anda. sem þarna hefur ráðið. Við hlið
hans hefur staðið hlédræg kona, sem
þó má segja með sanni um, að hún var
„hússins stoð og prýði”, eins og Stefán
frá Hvitadal sagði um eina heimasætu
i Miðdölum.
Steinunn var farsæl i starfi og lét sér
annt um það, að ávallt væri gert, það
sem hægt var, á þeim timum. — Það
var ekki alltaf létt verk að vera ijós-
móðir á þessum árum, þvi lengst af
varð að fara allt á hestum, oft yfir
vatnsmiklar ár i vondum veðrum og
misjafnri færð,og læknir gat ekki alltaf
komið á svipstundu, þótt hann væri
búsettur i héraðinu. Það þurfti tals-
verða fyrirhyggju að vera ljósmóðir,
bæði gagnvart starfinu og einnig
heimilinu, sem alltaf varð að taka þátt
i þvi, þegar nýr borgari bættist i hóp-
inn. Steinunn var fyrirhyggjusöm og
glaðvær i viðmóti og gædd rikri
fórnarlund.
Þeim búnaðist vel i Þorgeirsstaða-
hlið, Steinunni og Gisla, og segja má,
að þar drjúpi smjör af hverju strái, þvi
ræktun er mikil og arðsöm.
Börn þeirra eru:
Kristin gift Eiriki B. Lárussyni i
Reykjavik.
Guðmundur bóndi i Geirshlið,
kvæntur Guðnýju Jónasdóttur frá
Gilsbakka.
Fósturbörn þeirra eru: Jón Ólafs-
son, bóndi og oddviti Dunkárbakka,
Kristbjörg ólafsdóttir, Reykjavik og
Ómar Kristinsson, Reykjavik.
Steinunn átti þvi láni að fagna að
vera heilsuhraust, þar til fyrir ári sið-
an. að hún fór á spitaia, og átti þá ekki
afturkvæmt þaðan. Hún var jarðsett
að Kvennabrekku þann 12. janúar s.l.
að viðstöddu fjölmenni.
Að leiðariokum þakka ég mikilvæg
og fórnfús störf. öldnum eiginmanni,
börnum og öðrum vandamönnum
votta ég samúð mina. Góð kona er
gengin. Blessuö sé minning hennar.
Asgeir Bjarnason.
islendingaþættir
7