Íslendingaþættir Tímans - 21.02.1974, Blaðsíða 12
Sveinn Viðar Guðmundsson
Fæddur 6. jan. 1958.
Dáinn 22. jan. 1974.
Vinarkveðja.
Minningaleiftur leika um augu min
ljúfasti vinur, ó hve ég sakna þin.
Gengum við saman
glaðir um bernskuslóð.
Gef ég þér nú
min heilögu kveðjuljóð.
Saman við áttum sumur við Olfusá.
Saman við áttum leiki og framaþrá.
Saman við krupum
siðar við kirkjuskör.
Saman i snjónum
lágu tvenn drengjaför.
Litum við saman
ljósin um heilög jól.
Litum við saman
geislandi nýárssól.
Svo geng ég aleinn
siðar við fljótsins nið,
Signi þitt leiði
blómum i kvöldsins frið.
Æskan mig kallar
út yfir lönd og höf
I anda ég dvel
við fljótið- og þina gröf.
Aleinn ég finn
við æskunnar elfarstraum
aftur þin bros-min tár-
okkar benskudraum
á.
Geng ég nú einn
þá götu, sem áttum tveir.
Geng ég nú einn.
Ég sé þig vist aldrei meir.
Pabbi og mamma biðja
og blessa þig
Biðja að sál þin
frá himninum leiði mig.
Ekkert er betra
en eiga sinn himinvin
indælan, prúðan
dreng, slikan bernskuhlyn.
Hvert sem ég fer
og hvar sem min liggja spor.
hugsa ég um okkar
sólbjarta æsku vor.
Siggi Þór.
Vigfús Einarsson
rafvirki
Vigfús Einarsson, rafvirki, lézt 23.
nóvember s.l. Hann var jarðsunginn
frá Fossvogskirkju hinn 30. sama
mánaðar.
Vigfús var fæddur á Kálfa'rvöllum i
Staðarsveit á Snæfelisnesi 27. marz
1911, en ólst upp i ólafsvik. Foreldrar
hans voru Efimia Vigfúsdóttir, ættuð
frá Kálfárvöllum og úr Eyrarsveit, og
Einar Jónsson, skaftfellskrar ættar.
Leiðir okkar Vigfúsar lágu fyrst
saman upp úr þjóðhátiðarárinu 1930.
bá var hann nýfluttur tii Reykjavikur,
ungur og gunnreifur með þá brennandi
þrá i brjósti að verða nýtur sonur
þjóðar sinnar, dreymandi stóra
drauma um framtið hennar.
Vinnandi fólk til sjávar og sveita var
þá að vakna til meðvitundar um rétt til
mannsæmandi lifs og sá hilla undir
bjartari framtið, þrátt fyrir það að
dimm ský heimskreppunnar miklu
grúfðu yfir landinu. Hugblæ þess tima
lýsir séra Sigurður Einarsson snilldar-
lega i Alþingishátiðarkvæði sinu:
,,Ylur i lofti og ilmur af vori
andar nú fjær og nær.
Það er festa i augum og fjör i spori.
þvi fólkið varð nýtt i gær.
()g þessi nýja náttgamla sveit
fær nýjan hreim i sitt mál,
nýjan himin og nýja jörö
nýja hugsun og sál.
Og vélin syngur og arðurinn erjar
en öllu jafnskiptir þú,
sem vinnandi hendur af
verðmætum skapa
og vitið dregur i bú”.
Vigfús skipaði sér ótrauður i raðir
þeirra, er báru sömu hugsjón i brjósti
og séra Sigurður lýsir i kvæðinu hér á
undan. Og^það var eins og uppljómun
frá jöklinum fræga fyrir vestan, sem
Vigfús var ættaður frá, brygði birtu
yfirsvip hans i þeirri einlægu baráttu,
sem hann háði alla tið fyrir hugsjónum
sinum.
12
i
islendingaþættir