Íslendingaþættir Tímans - 21.02.1974, Blaðsíða 15

Kristinn Daníelsson
Kristinn Danielsson, fyrr bóndi á
Eyvindarstöðum í Vopnafirði. Var
fæddur á Hofi i Vopnafirði 9. nóv. 1889.
Foreldrar hans voru Daniel Illuga-
son, ættaður af Suðurlandi og Margrét
Magnúsdóttir ættuð norðan af Langa-
nesi. Voru þau i vinnumennsku á Hofi,
er Kristinn fæddist. A fyrsta aldursári
var Kristinn tekinn i fóstur af hjónun
um Sveinbirni Gunnarssyni bónda á
Refsstað og konu hans Hallbjörgu
Jónsdóttur.
Árið 1910 keypti faðir minn Refsstað,
sem var kirkjujörð og fluttist þangað.
Var ég þá 6 ára gamall og hófust þá
kynni okkar Kristins, órofa vinakynn-
ing sem entist allt til æviloka hans.
Sveinbjörn fósturfaðir hans var þá
farinn að heilsu og hætti búskap en var
áfram á Refsstað i sjálfsmennsku og
undir verndarvæng Kristins, sem var
fósturforeldrum sinum eins og bezti
sonur. Arin 1911 og 1912 var Kristinn á
Búnaðarskólanum á Eiðum ásamt 2
ungum mönnum úr Vopnafirði, þeim
Benedikt Gislasyni, fræðimanni frá
Hofteigi og Sveinbirni Friðfinnssyni
nú kaupmanni i Reykjavik. Árið 1919
kvæntist Kristinn Björgu Sigriði
Einarsdóttur og reistu þau bú á Ytra-
núpi og bjuggu þar i nokkur ár. Siðan
voru þau eitt ár hjá foreldrum minum
á Refsstað en fluttu þaðan að
Eyvindarstöðum og bjuggu þar til árs-
hlotnaðist með þvi að eignast fyrir
eiginkonu einkadóttir hans
Rannveigu.
Ég þakka forsjóninni fyrir, að hafa
veitt mér tækifæri til þess að vera
samvistum við Lúðvik i banalegu
hans, og geta verið honum heldur að
liði þá. Og þá komu bezt i ljós
mannkostir hans og hin mikla karl-
mennskulund, sem hann bjó yfir, þvi
að hann talaði aldrei um veikindi sin,
eða kvartaði, né sýndi nein merki um
ótta allt til* endalokanna, og sýndist
mér þar koma vel fram, eins og
skrifað stendur: „Eigi er að marka
manninn fyrr en á reynir”.
Ég er sannfærður um, að við eigum
eftir að hittast aftur, þótt siðar verði,
og því segi ég: Vertu sæll að sinni og
bestu þakkir fyrir öll okkar kynni.
Ingólfur Finnbjörnsson.
ins 1948. Eftir það voru þau hjá börn-
um sinum, sem héldu búskapnum á-
fram, núna siðast hjá Hauki syni
þeirra, sem býr nú á Eyvindarstöðum.
Hefur móðir hans, Björg Sigriður, ver-
ið hjá honum siðan hún varð ekkja.
Börn þeirra hjóna eru: Guðrún,
Bergljót, Margrét, Sigrún, Svanhvit,
Hallbjörn, Einar og Haukur.
Kristinn Danielsson var vel gefinn,
en fáskiptinn og dulur, en ætið glaður,
er á hann var yrt, og gat hann leyst úr
mörgu, er hann var spurður um, þvi
hann var viðlesinn og fróður um allt
sögulegt og ættfræði. Hann undi bezt
heima, gerði allt fyrir heimilið, sem
hann gat, en bezt undi hann sér við
lestur bóka og umræður um þær. Hann
mun aldrei hafa verið gefinn fyrir bú-
skap þó örlögin höguðu þvi svo til að
einmitt búskapur varð hlutskipti hans.
Kristinn skrifaði dagbók, fyrst frá
1912—21, þá féll það niður á timabili.
En 1935 tók hann aftur til við dagbók-
ina og hélt þvi stöðugt áfram til ævi-
loka. Þykir mér liklegt að einhverjir
gætu haft gagn af henni siðar og mætti
hún ekki glatast. Hann var svo vand-
virkur og sannorður, að hún hlýtur að
vera trúverðug heimild.
Aldrei heyrði ég Kristin hallmæla
nokkrum manni né áreita neinn, og
aldrei heyrði ég nágranna hans minn-
ast hans nema að góðu. Vegferð hans
hér á jörð virtist i fljótu bragði hafa
runnið sem lygnt fljót, en mér býður i
grun að undir niðri hafi búið ólga, sem
vandlega var falin af honum sjálfum,
svo erfitt sem það er hverjum sem
reynir.
Hann andaðist að heimili sinu 13.
okt. 1969 og var jarðsettur að Hofi 23.
sama mánaðar.
Blessuð Sé minning hans.
Gunnar Björnsson
ATHUGIÐ:
Fólk er eindregið hvatt til þess að skila
vélritnðum handritum að greinum
í Islendingaþætti, þótt það sé ekki
algjört skilyrði fyrir birtingu greinanna.
íslendingaþættir
15