Íslendingaþættir Tímans - 21.02.1974, Blaðsíða 11

aldrei heyrðum við hann nefna þann
atburð. Eftir það hætti Óli Þór, eins og
hann var kallaður, sjómannsstarfinu
og gerðist vörubilstjóri, fyrst á
Patreksfirði og siðan hér i Reykjavik
hjá Vörubilastöðinni Þrótti, og þar
starfaði hann til dauðadags.
Óli Þór var vel gefinn og fróður
maður, og mikið var hann búinn að
lesa um þann sjúkdóm, er að lokum
leiddi hann til dauða, og það vitum við,
að Óli vissi vel að hverju stefndi.
Óli Þór var á bezta áldri, aðeins 57
ára, og við, sem eftir stöndum, finnum
vel það skarð, sem komið er i hópinn.
Ekki datt okkur i hug, er Óli skrifaði
minningargrein um terlgdaföður sinn
sl. vetur, að svo stutt yrði þar til við
stæðum i sömu sporum og þá.
Margs er að minnast frá samveru-
stundum, er við hitttumst i fjölskyldu-
fagnaði,' þvi að fjölskyldurnar frá
Yztu-Tungu héldu vel saman og alltaf
var óli Þór hrókur alls fagnaðar, hann
var svo traustvekjandi og öllum leið
vel i návist hans. Við geymum öll
ljúfar minningar um Óla Þór og
biðjum góðan guð að leiða hann á þeim
vegi, er hann nú gengur.
Ólafur kvæntist 30. nóv. 1943.
Jóhönnu Ingimundardóttur frá Yztu-
Tungu, Tálknafirði, og eignuðust þau
5 börn, 3 tengdabörn og 6 barnabörn.
Bjuggu þau fyrst á Patreksfirði og
siðan i Kópavogi.
Nú er Óli Þór horfinn okkur yfir
móðuna miklu, við, sem eftir stöndum
kveðjum hann með þakklátum huga og
óskum honum góðrar heimkomu til
þess staðar, sem okkur er öllum
ætlaður.
Við sendum innilegustu samúðar-
kveðjur til þin Hanna min, barna
þinna og fjölskyldna þeirra. Eins
vottum við háaldraðri móður hans, er
býr i Hafnarfirði, samúð okkar og
biðjum góðan guð að blessa þau og
vonum, að geislar hækkandi sólar
megi ylja hjörtum þeirra.
Það er stórt skarð i ættargarðinn við
fráfall Ólafs Þórarinssonar. Blessuð
sé minning hans.
Farðu i friði
friður guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Systkinin frá Yztu-Tungu
og fjölskyldur þeirra.
f
Óiafur Breiðfjörð Þórarinsson var
fæddur i Reykjavik, 11. október 1916,
þriðja barn foreldra sinna hjónanna
Guðmundinu Sigurrósar Guðmunds-
dóttur frá Sauðeyjum i Breiðafirði og
íslendingaþættir
Þórarins Kristjáns Ólafssonar frá
Múla i Gufudalssveit.
Ársgamall fluttist hann með foreldr-
um sinum að Rauðsstöðum i Arnar-
firði. Fljótlega var stórbú á Rauðs-
stöðum og vandist Ólafur snemma öll-
um störfum til sjós og lands, þvi faðir
hans gerði út bát haust og vor.
Snemma bar á þvi að Ólafur var með
afbirgðum fjárglöggur og var honum
ungum falinn fjárgæzla og fórst hon-
um það vel úr hendi, þvi bæði var hann
samvizkusamur og alla tið framúr-
skarandi snyrtimenni.
Arið 1935 flytur fjölskyldan af
Naustabrekku á Rauðasandi og vann
hann þar við bú foreldra sinna i nokkur
ár. 1938 fór hann i Bændaskólann á
Hvanneyri og lauk þaðan búfræðiprófi.
Ekki varð þó af þvi að liann stað-
næmdist við búskapinn og lá leið hans
til Patreksfjarðar. Þar kynntist hann
glæsilegri stúlku Jóhönnu Ingi-
mundardóttur frá Yztu-Tungu I
Tálknafirði. Þau gengu i hjónaband
1943. Ungu hjónin settust að á Patreks-
firði og þar fæddust börnin þeirra
fimm, Þóra Friðrika, Kristbjörg, Þór-
arinn Kristján, Guðjón og
Guðmundina Sigurrós.
Ólafur stundaði sjó á Patreks-
fjarðartogaranum Verði, og var einn
þeirra manna er björguðust úr hinu
hörmulega slysi er togarinn sökk, þá
slasaðist hann mikið og var lengi veik-
ur. Er hann hafði náð sæmilegri heilsu
fékk hann sér vörubil og varð vöru-
bilaakstur hans starf til æviloka.
1963 fluttist hann hingað suöur með
fjölskyldu sina og keypti ibúð á
Digranesvegi 36 i Kþpavogi, þar áttu
þau hlýlegt heimili, þar sem öllum
þótti gott að koma og varþar ætið
margt um manninn á hátiðisdögum
fjölskyldunnar og nutu allir þar
ágætustu gestrisni.
Snemma á siðastliðnu ári gekk Ólaf-
ur undir magaaðgerð og eftir það náði
hann heilsu um nokkurn tima. En um
mitt sumar fór heilsu hans að hraka og
um mánaðamótin nóv,—des. var hann
orðinn mjög veikur og fluttur á Land-
spitalann viku fyrir jól. Eiginkona
hans hefur verið óþreytandi að veita
honum alla þá hjálp, sem i mannlegu
valdi stóð og sat hjá honum hvern ein-
asta dag þar til yfir lauk.
Elsku Hanna min. Nú er skarð fyrir
skildi hjá þér og öllum ástvinahópnum
og eins og ailtaf, þegar góður maður
kveður okkur, missa þeir mest sem
næstir honum standa og hafa notið ást-
ar og umhyggju hans. Ég veit að það
er ,,huggun þin harmi gegn”, að þú
treystir Guði og trúir þvi að látinn lifir.
Börnin sjá á bak góðum og um-
hyggjusömum föðurog mikill er miss-
ir litlu barnabarnanna, sem hafa notið
þeirrar hamingju að njóta ástúðar
hans.
Einnig sér á eftir honum móðir hans
háöldruð 95 ára, sem barnung missti
foreldra sina og lærði þá strax að
treysta Drottni og hans forsjá. Allir,
sem hana þekkja vita hversu mikinn
andlegan styrk hún á til, er þeir einir
hafa. sem eiga sterka trúarvissu. Kom
það bezt i ljós þegar hún mörgum sinn-
um kom að sjúkrabeði sonar sins. Guð
blessi hana og styðji.
Um leið og ég kveð Ólaf mág minn
vil ég minnast á rikan þátt i eðli hans,
hann var mjög frændrækinn og gerði
mest allra til að halda fjölskyldu-
tengslunum saman og fyrir nokkrum
árum stóð hann fyrir þvi, ásamt
frændum sinum, að stofna til ættar-
móts og hefur það siðan verið venja að
hittast á hverjum vetri og fara saman i
skemmtiferð að sumrinu. Ráðgert var
að fara vestur núna i sumar og var
hann búinn að ákveða að þau hjónin
færu. Ilann hafði mikla ánægju af
ferðalögum um landið og langaði að
kynnast sem mestu af þvi með eigin
augum. Við fjögur vorúm lika búin að
ákveða að fara austur á land strax
þegar nýi vegurinn yrði tengdur. Og
hlökkuðum við öll til fararinnar.
„Mennirnir áforljna, en Guð ræður”.
Ég bið honum Guösblessunar i þess-
ari hinztu för og við bróðir hans þökk-
um honum ógleymanlegar samveru-
stundir.
,,Flýt þér vinur i fegri heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa Guðs um geim.
(J.H.)
Mágkona.
11